19 Ιουλίου σήμερα και εορτάζουμε την ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ, το Πάσχα του καλοκαιριού για τους Ρώσους (1η Αυγούστου με το παλιό).
Χιλιάδες πιστών περιμένουν στην σειρά για να καταθέσουν τον πόνο τους στον μπάτιουσκα Σεραφείμ, εκεί που βρίσκεται το άφθαρτο λείψανο του Οσίου που με τρόπο θαυμαστό βρέθηκε στον ναό της Παναγίας του Καζάν, στην Αγία Πετρούπολη, όπου το είχαν κρύψει για να το σώσουν από τα χέρια των κομμουνιστών.
Ντιβέεβο. Ένας τόπος ιερός που βρίσκεται υπό την προστασία της Παναγίας. Κάθε απόγευμα οι μοναχές λιτανεύουν την εικόνα της Παναγίας γύρω από το μοναστήρι, στην τάφρο της Παναγίας. Είναι η λεγόμενη Κανάφκα, και η ίδια η Παναγία έχει οριοθετήσει τον χώρο όπου κάθε απόγευμα θα πρέπει εν σιωπή να λιτανεύεται η εικόνα της.
Μέσα στον ναό υπάρχει και η εικόνα της αγαπημένης Παναγιάς του Αγίου Σεραφείμ,της Παναγίας Ουμιλένιε, της Παναγίας που τόσες φορές είχε εμφανιστεί στον Όσιο.
Θα σταθώ όμως σ’ένα σημείο που ιδιαίτερα με εντυπωσίασε. Μέσα στον ναό, σε τέσσερις βιτρίνες βρίσκονται τα πράγματα του Οσίου Σεραφείμ.
Το άσπρο πουκάμισό του, τα παπούτσια του (μέγεθος 44-46), ο βαρύς χάλκινος σταυρός του, τον οποίο φόραγε σε όλη του την ζωή, η κατσαρόλα στην οποία μαγείρευε και άλλα προσωπικά του αντικείμενα. Βλέποντας τα σκεφτόμουν με πολλή αγάπη αυτόν τον άνθρωπο που τώρα είναι ένας ΑΓΙΟΣ και ανακάτευα στο μυαλό μου διάφορες σκέψεις:ο άνθρωπος,του οποίου τα πράγματα είναι εδώ κοντά μου, τώρα βρίσκεται κοντά στον ΘΕΟ, και όλοι αυτοί οι προσκυνητές που βρίσκονται δίπλα μου ξέρουν, πιστεύουν,ότι ο άγιος κάνει θαύματα, ότι μπορεί να τους γλυτώσει από πολλές δυσκολίες! Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς την λαοθάλασσα που βρισκόταν δίπλα μου, παρά μόνο σκεφτόμενος την άσκηση του μεγάλου αυτού αγίου,την απομόνωσή του για 1000 νύχτες προσευχόμενος πάνω σ’ένα βράχο,την σιωπή του,όλα τα σκαλοπάτια που οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής. Με πόση ευλάβεια οι Ρώσοι προσκυνητές προσκυνούσαν τα ιερά αυτά αντικείμενα χωρίς κανένας γύρω να στραβομουτσουνιάζει! Και ξέρω πως με κίνδυνο της ζωής τους οι μοναχές και οι πιστοί διέσωσαν αυτά τα αντικείμενα και για 70 χρόνια τα φύλαξαν μέχρι την πτώση του κομμουνισμού. Μάλιστα την κατσαρόλα την βάζουν στο κεφάλι τους για ευλογία, ενώ μέσα φτιάχνουν κάτι σαν παξιμαδάκια που τα μοιράζουν στους προσκυνητές. Μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα βρίσκεται η πηγή του Αγίου Σεραφείμ. Μπαίνουν οι πιστοί σε ειδικές καμπίνες και βουτάνε μέσα στο αγιασμένο νερό. Ακόμη και αν η θερμοκρασία είναι κάτω από το μηδέν. Να πω την αλήθεια εγώ και η παρέα μου κοιτούσαμε λίγο καχύποπτα τον βούρκο που υπήρχε σε κάποια σημεία και βέβαια δεν μπήκαμε μέσα. Τότε ο Μολδαβός φίλος που με συνόδευε δεν άντεξε και μου είπε «Εσείς οι Έλληνες όλα τα ψειρίζετε. Είστε πολλοί της λογικής!» Μετά από καιρό έμαθα από κάποιους προσκυνητές πόσο θαυματουργό είναι το αγίασμα του Οσίου Σεραφείμ και πόσες ασθένειες θεραπεύει. Ξέρω πολλούς προσκυνητές που βουτάνε με τα ρούχα που φορούν μέσα στο αγίασμα, ακόμη και τον χειμώνα, Και ενώ τα ρούχα στεγνώνουν επάνω τους, ούτε καν δεν φταρνίζεται κάποιος… Όπως λέει και ο μεγάλος Ντοστογιέβσκι, ο Ρώσος είναι Ορθόδοξος. Η ορθόδοξη πίστη που λαμβάνει με το βάπτισμά του η απλή ρώσικη ψυχή, γίνεται η ουσία που κυριεύει την ψυχή του σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του. Ο ρωσικός λαός έκανε δική του την Ορθόδοξη πίστη όχι μόνο με την διάνοια αλλά με όλη του την καρδιά. Κάνοντας αυτές τις λίγες σκέψεις με λύπη σκέφτομαι αυτούς (όχι τους απίστους και τους αθέους, αλλά τους ιερείς και τους θεολόγους) που λοιδωρούν το κάστανο και όποια άλλα προσωπικά αντικείμενα σύγχρονων αγίων. π. Γεώργιος Κονισπολιάτης
