Η Νήσος του Πάσχα είναι νησί της Πολυνησίας, που βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό και ανήκει διοικητικά στη Χιλή. Το όνομά του οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο και εξερευνητή Jacob Roggeveen, ο οποίος έφτασε εκεί το Πάσχα του 1722.

Αν και η νήσος αυτή θεωρείται το πλέον απομονωμένο νησί του κόσμου, με έκταση μικρότερη από το λεκανοπέδιο της Αττικής, έχει εν τούτοις πανάρχαια μνημεία, για τα οποία οι ελάχιστοι ιθαγενείς της δεν ήταν σε θέση να δώσουν καμιά απολύτως σχετική πληροφορία, καθώς και για τους ίδιους αποτελούν γρίφο.

Εκατοντάδες κολοσσιαία αγάλματα, κατασκευασμένα από λάβα, στέκονται διάσπαρτα στο νησί, του οποίου ο πληθυσμός-μυστήριο το πώς βρέθηκε κι αυτός εκεί-δεν είχε υπερβεί ποτέ τις 10 χιλιάδες. Ακόμα πιο περίεργο είναι ότι στη Νήσο του Πάσχα ανακαλύφθηκαν ενεπίγραφες ξύλινες πλάκες, των οποίων αρχικά η γραφή δε φαινόταν να μοιάζει με καμιά άλλη γνωστή γραφή του πλανήτη.

Πάντως, επιστήμονες που μελέτησαν μια από τις ξύλινες πλάκες στο Παρίσι, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η γραφή τους παρουσίαζε κάποιες ομοιότητες με τις επιγραφές πλακών, που είχαν έρθει στο φως στις Ινδίες, στα ερείπια πόλεων που άκμασαν 2.500 χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού!

Παράξενες επιγραφές, δηλαδή γραπτή γλώσσα, άφθονα γιγαντιαία αγάλματα και ογκώδη μεγαλοπρεπή μνημεία σε μια μικρότατη νήσο, η οποία απέχει περισσότερο από 4.000 χιλιόμετρα από τις Ινδίες, σχεδόν 3.000 χιλιόμετρα από την Αμερική, σε μια κατοικημένη μολαταύτα από ιθαγενή πληθυσμό νήσο, της οποίας η βλάστηση είναι πενιχρή, το πόσιμο νερό ελάχιστο, η ιστορία του άγνωστη, δημιουργούν ένα άλυτο μυστήριο.

Το άλυτο αυτό μυστήριο της Νήσου του Πάσχα, προκειμένου να απαντηθεί, απαιτούνταν η συνεργασία πολλών επιστημονικών κλάδων, όπως η Προϊστορική Αρχαιολογία, η Προϊστορική Ζωολογία και Βοτανική, αλλά και η Γεωλογία. Αυτός ήταν, λοιπόν, ο σκοπός της γαλλοβελγικής αποστολής, που μετέβη στην απόμερη αυτή άκρη του κόσμου το 1934, ώστε να πραγματοποιήσει επιτόπιες έρευνες.

Οι εργασίες, πάντως, που είχαν ήδη συντελεστεί από προηγούμενες αποστολές, ελάχιστα είχαν ανακαλύψει, τα οποία θα βοηθούσαν να αποκωδικοποιήσουν τα αινίγματα της Νήσου του Πάσχα.

Καμιά επιστημονική ομάδα και κανένας μεμονωμένος επιστήμονας δεν ήταν σε θέση να κατανοήσει τι πραγματικά παρίσταναν εκείνα τα επιβλητικά κολοσσιαία αγάλματα, που προκαλούν δέος και κατάπληξη στον θεατή. Όμως, τα λατομεία, από τα οποία είχε προέλθει ο λίθος των αγαλμάτων, είχαν ήδη ανακαλυφθεί. Και από την κατάστασή τους, συμπεραινόταν ότι το έργο των πανάρχαιων χαρισματικών γλυπτών και λιθοξόων τους είχε διακοπεί εντελώς ξαφνικά και για εντελώς άγνωστο και μυστηριώδη λόγο. Επίσης, εντελώς ξαφνικά κι απότομα και οι εργάτες των λατομείων είχαν εγκαταλείψει την εργασία τους. Μάλιστα, στα λατομεία είχαν εντοπιστεί ημιτελή αγάλματα και προχείρως εγκαταλελειμμένα εργαλεία.

Άραγε, ποιο μυστηριώδες γεγονός έδιωξε τόσο βίαια τους εργάτες; Εξάλλου, το πιο παράξενο ίσως ήταν το πώς μπορούσαν οι άνθρωποι αυτοί να μεταφέρουν από τη μια άκρη του νησιού στην άλλη εκείνα τα τεράστια αγάλματα, εκ των οποίων μερικά ζύγιζαν περισσότερο από 50 ολόκληρους τόνους, με πρωτόγονα μέσα; Και γιατί άραγε υπήρχαν τόσα πολλά από αυτά, διασκορπισμένα σε κάθε γωνιά του νησιού; Συμβόλιζαν κάτι; Προστάτευαν από κάτι; Κι από τι;

Μερικοί επιστήμονες φρονούσαν ότι η σημερινή Νήσος του Πάσχα είναι η κορυφή κάποιας καταποντισμένης ηπείρου, ενώ άλλοι διερωτήθηκαν μήπως αποτελούσε τη νεκρόπολη ενός επίσης βυθισμένου αρχιπελάγους.

Εν τούτοις, οι βυθομετρήσεις απέδειξαν ότι σε μικρή απόσταση από τις ακτές, το βάθος της θάλασσας κατερχόταν σε 3-4 χιλιάδες μέτρα. Το γεγονός αυτό αποδείκνυε, λοιπόν, ότι δε θα μπορούσε να έχει βυθιστεί εκεί καμιά ξηρά, η οποία, σε αντίθετη περίπτωση, θα βρισκόταν οπωσδήποτε σε μικρό βάθος.

Οι ξύλινες επιγραφές που είχαν ανακαλυφθεί στη Νήσο του Πάσχα οδηγούσαν στην πιθανότητα ότι ο αχανής Ειρηνικός Ωκεανός διαπλεόταν από τον άνθρωπο πριν από περίπου 5.000 χρόνια! Ίσως ο άνθρωπος των Ινδιών, ο οποίος διασκορπίστηκε από τις Ινδίες τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην Ωκεανία, να είχε κατορθώσει να διασχίσει τον Ειρηνικό Ωκεανό και να φτάσει τελικά στην περίφημη Νήσο του Πάσχα.

Εκεί, τα λείψανα του πολιτισμού του κατάφεραν να διασωθούν λόγω της απομόνωσης και ίσως από εκεί να έφτασε μέχρι και την Αμερική.

Προφανώς, όλες αυτές οι θεωρίες αποτελούν απλές εικασίες και υποθέσεις, που δεν αποκαλύπτουν ούτε εξηγούν τίποτε επί του παρόντος. Η Νήσος του Πάσχα θα εξακολουθεί να ταλανίζει την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, μέχρι να απαντηθούν όλοι οι δυσεπίλυτοι γρίφοι της.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 07/06/1934…