Τα αιγυπτιακά μυστήρια, που σχετίζονται με τους θρύλους και τις μούμιες των Φαραώ, παραμένουν πολλά και εξακολουθούν να προβληματίζουν τους επιστήμονες. Συνδέονται μαζί τους μυστηριώδεις θάνατοι και αινιγματικές εξαφανίσεις.

Τον Ιούλιο του 1932, λοιπόν, ένα τέτοιο ανεξήγητο φαινόμενο σημειώθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου είχαν μεταφερθεί οι σαρκοφάγοι του Ραμσή του Β’, του τρίτου Φαραώ της 19ης Δυναστείας, ο οποίος αποκλήθηκε Μέγας, καθώς ήταν ο ισχυρότερος όλων των Αιγυπτίων ηγεμόνων, αλλά και η σαρκοφάγος του διαδόχου του, του Μερνεφθά.

Τη στιγμή που επρόκειτο να εναποτεθούν οι δύο αυτές σημαντικότατες σαρκοφάγοι στους μυστηριώδεις τάφους τους, έπειτα από προηγούμενη αρχαιολογική εξέταση, ο αντίχειρας του Ραμσή του Μέγα ανασηκώθηκε απότομα και παρ’ όλες τις προσπάθειες των αρχαιολόγων, στάθηκε αδύνατο να επανέλθει στην αρχική του θέση.

Οι επιστήμονες, που ειρωνεύονταν τις δεισιδαιμονίες και των αχαλίνωτη φαντασία εκείνων που πίστευαν πως οι Φαραώ τιμωρούσαν όσους βεβήλωναν τους τάφους τους, απέδιδαν το γεγονός αυτό ως αποτέλεσμα της συνεχούς ενασχόλησης τους με τη φυσική μελέτη της μούμιας και ως φυσικό επακόλουθο μιας μικρής μάλλον απροσεξίας από μέρους τους.

Όμως, υπήρχαν και εκείνοι που υποστήριζαν ότι η αιώνια γαλήνη των Φαραώ δε θα έπρεπε να διαταράσσεται και κανένας ιερόσυλος δε θα έπρεπε να απλώνει τα μιαρά χέρια του στα σεπτά κουφάρια των Βασιλέων τους.

Μια υποχθόνια ζωή διαφαινόταν μέσα στους τάφους των πανίσχυρων ηγεμόνων της Αιγύπτου, αποτυπωμένη στη γαλήνη των προσώπων τους. Μια υποχθόνια ζωή, που έκανε τις μούμιες να διατηρούν την αίγλη και την αρχοντική απάθεια, την οποία είχαν όταν ζούσαν.

Οι αρχαιολόγοι ανέσυραν τις μούμιες και τις έφεραν με τις εντυπωσιακές σαρκοφάγους τους στο Μουσείο του Καΐρου, για να μπορούν να τις θαυμάσουν οι επόμενες γενιές των θνητών ανθρώπων. Βρίσκονταν εκεί τοποθετημένες μέσα σε γυάλινες προθήκες, ακριβώς όπως είχαν ανακαλυφθεί μέσα στα σπλάχνα της αιγυπτιακής γης, τρανταχτοί Βασιλείς και βαρυσήμαντες Βασίλισσες.

Οι μούμιες του Τουταγχαμών και των υπολοίπων μελών της αιγυπτιακής Δυναστείας ήρθαν στο φως από την ακάματη αρχαιολογική σκαπάνη, με τα χαρακτηριστικά που τους είχαν αποδώσει εκείνοι που τους βαλσάμωσαν με τόση φροντίδα και επιμέλεια. Έμοιαζαν να κοιμούνται ατάραχοι. Οι ταριχευτές τους ήταν οι αριστοτέχνες του θανάτου.

Μερικές από τις πριγκίπισσες της Δυναστείας των Φαραώ βρέθηκαν μέσα στο γυάλινο νεκροκρέβατό τους να σφίγγουν τα άρτια βαλσαμωμένα βρέφη τους πάνω στο στήθος τους στοργικά. Και σήμερα ακόμη, έπειτα από τόσους αιώνες, η μητρική αυτή στοργή δεν έχασε τίποτε από τη θέρμη της.

Ένα πρωί, όμως, του 1930, οι μούμιες προφανώς απήχθησαν από το Μουσείο του Καΐρου και οι φερόμενοι απαγωγείς τους έμεναν έκτοτε άγνωστοι. Τελικά, τις ξαναβρήκαν να κείτονται στους φυσικούς τάφους τους και το φοβερό σκάνδαλο ξέσπασε! Οι Φαραώ επέστρεψαν από μόνοι τους στο μέρος όπου είχαν ενταφιαστεί, με σκοπό να παραμείνουν εκεί, γαλήνιοι, μέχρι την αιωνιότητα! Οι Φαραώ ήθελαν να δείξουν την υπερφυσική τους δύναμη απέναντι στους ασήμαντους βέβηλους, που είχαν παραβιάσει τον απαράβατο νόμο της ατέρμονης αταραξίας τους! Οι Φαραώ επέστρεψαν, για να τιμωρήσουν!

Μια μέρα, οι μελετητές έτυχε να παρατηρήσουν πως ο Φαραώ Τούθμωσης ο Γ’ ήταν πλέον διαφορετικός. Τα χαρακτηριστικά της μούμιας του 6ου ηγεμόνα της 18ης Δυναστείας είχαν σκληρύνει και ο Βασιλιάς δεν είχε πλέον τη μακάρια γαλήνη του. Μια περίεργη γκριμάτσα, απειλητική, συνοφρύωνε την αποξηραμένη του μορφή κι έμοιαζε επικίνδυνα αγριεμένος.

Οι επιστήμονες σάστισαν και έψαχναν να βρουν την αιτία, ενώ ο αιγυπτιακός λαός ήταν σίγουρος: η φοβερή οργή των Φαραώ θα ξεσπούσε καταπάνω τους!

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 12/07/1932…