Τη σύγκριση των σημερινών πιστών με όσους εκείνα τα χρόνια φώναζαν “Ωσαννα” και κατόπιν “Σταύρωσον” έκανε ο Μητροπολίτης Σισανίου & Σιατίστης Παύλος στο περιθώριο Εκκλησιαστικής Εκδήλωσης για τη Μεγάλη Εβδομάδα, η οποία έλαβε χώρα το Σάββατο του Λαζάρου 9 Απριλίου, εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Νικολάου Σιάτιστας.

Κύριος ομιλητής της Εκδηλώσεως ήταν ο π. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος εφημέριος του Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου της Ιεράς Μητροπόλεως Ξάνθης και καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών. Ο π. Γεώργιος πραγματεύθηκε ομιλία με θέμα: «Το θεϊκό μυστήριο ελευθερίας».

Τον επίλογο της επιτυχημένης αυτής εκδήλωσης έκανε ο ΣεβασμιώτατοςΜητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. κ. Παύλος. Αρχικά ευχαρίστησε τον π. Γεώργιο ο οποίος όπως είπε δεν είναι μόνο καθηγητής του πανεπιστημίου αλλά είναι καθηγητής της διαστημικής και έχει και ο ίδιος συμμετάσχει και το Πανεπιστήμιό του σε πολλά πειράματα που γίνονται για το διάστημα στην Αμερική και σε άλλα μέρη του κόσμου. Θα τολμούσα να πω, χαμογελώντας βέβαια, ότι ο π. Γεώργιος είναι μια απλή απάντηση σε όσους μιλάνε για αν ένας επιστήμονας μπορεί να πιστεύει ή δύναται να πιστεύει. Είναι γελοίο και σαν επιχείρημα, γιατί δείχνει μπέρδεμα και θόλωμα στο μυαλό των ανθρώπων και αποδεικνύει πόσο αστείοι είναι όσοι χρησιμοποιούν τέτοια λογής επιχειρήματα, γιατί για κείνον κάτι πολύ πιο σημαντικό από την έρευνα του διαστήματος είναι η έρευνα του μυστηρίου της Θείας ελευθερίας, που προσπάθησε να μας το παρουσιάσει απόψε για να μπορέσουμε και εμείς λίγο να μυηθούμε και να το καταλάβουμε.

Συνεχίζοντας ανέφερε, ότι τη Μεγάλη Εβδομάδα τα γεγονότα που εορτάζουμε είναι μεγάλα και είναι αλήθεια ότι δυσκολευόμαστε να τα κατανοήσουμε, γιατί ακριβώς δεν έχουμε ούτε την αγάπη, ούτε την ελευθερία, αλλά εκείνοι που τα έζησαν, οι αγιασμένοι άνθρωποι, απλά τα μάτια τους έτρεχαν διαρκώς δάκρυα χωρίς καμία έξαρση συναισθηματική, γιατί ζούσαν εσωτερικά τα πράγματα.

Εμείς καμιά φορά μπορεί να πιανόμαστε απ’ τις λέξεις, απ’ τις φράσεις και να συγκινούμεθα. Ψεύτικη αυτή η συγκίνηση, η οποία δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να μας παρομοιάζει μ’ αυτό το λαό που αύριο θα τον ακούσουμε να λέει «Ωσσανά» και την Μεγάλη Πέμπτη να λέει «άρον άρον σταύρωσον αυτόν».

Αυτό συμβαίνει και με μας. Μπορεί σήμερα να λέμε «ωσσανά» και αύριο να λέμε άρον «άρον σταύρωσον αυτόν».

Το βλέπω και τη ζω τη δυσκολία μας να υπερβούμε, να κατανοήσουμε, να αγαπήσουμε, να συγχωρήσουμε, να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι… Τι σημαίνει ότι είμαστε χριστιανοί; Δεν είναι ιδεολογία η πίστη μας. Είναι ζωή, φανέρωση ζωής, αποκάλυψη ζωής, δρόμος για την ελευθερία των τέκνων της Βασιλείας του Θεού. Γι αυτό είμαστε χριστιανοί, για τίποτα άλλο. Κι αν είμαστε γι’ αυτό, όλη μας η ζωή είναι διαφορετική, όλη μας η καθημερινότητα. Γιατί, αυτή είναι η μεγάλη μας αμαρτία, για την οποία μας παραπονέθηκε ο ίδιος ο Χριστός. «Ο λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η δε καρδία αυτού πόρρω απέχει απ΄ εμού».

Τέλος ευχήθηκε να προσπαθήσουμε να μην περνάνε οι μέρες αυτές πάνω από μας και έξω από μας, αλλά να μας αγγίξουνε, να περάσουν μέσα μας και να μας αλλοιώσουν με την καλή αλλοίωση. Όποιος καταλαβαίνει έστω και λίγο τη μεγάλη Εβδομάδα, αλλοιώνεται και γίνεται καλύτερος. Όποιος παραμένει ο ίδιος, ακόμα κι αν έρχεται στην Εκκλησία, αλλά δεν γίνεται καλύτερος, αν απαιτεί μόνον από τους άλλους να γίνονται καλύτεροι, νομίζοντας ότι αυτός είναι ο καλός, αυτό σημαίνει ότι τίποτα από όλα αυτά δεν καταλάβαμε και δεν καταλαβαίνουμε.