Του Άγγελου Ρούσσου
Σε μια εποχή που η διοικούσα Εκκλησία αποδεικνύεται ολοένα και πιο λίγη προκειμένου να αντιμετωπίσει τις πνευματικές και δογματικές απειλές που δέχεται η Ορθοδοξία μας και που οι Ιεράρχες το μόνο που νοιάζονται είναι η καρέκλα τους και μην τυχόν βρεθεί κανένας “τρελόπαπας” να τους διακόψει την μνημόνευση και εξευτελιστούν, αξίζει να θυμόμαστε τι έπραξαν οι παλαιότεροι!
Σε μια εποχή, που η Εκκλησία φοβάται να αντιμετωπίσει καίρια θέματα όπως οι σχέσεις με τους Ρωμαιοκαθολικούς και αναβάλλει τη συζήτηση στην Ιεραρχία, αξίζει να μνημονεύουμε αυτό που συνέβη σαν σήμερα πριν από ακριβώς 50 χρόνια!
Γιατί δεν υπήρχαν πάντοτε Δεσπότες που να διακατέχονται από εκκλησιαστικό ραγιαδισμό όπως οι σημερινοί και ήξεραν να βάζουν τα πράγματα στη θέση τους!
Σαν σήμερα, λοιπόν, 6 Απριλίου 1967 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν κρύφτηκε πίσω από το δάχτυλό της και αποφάσισε πως «μόνον εθιμοτυπικάς σχέσεις με ετεροδόξους κληρικούς θα πρέπει να διατηρούν οι Έλληνες ορθόδοξοι ιερωμένοι”
Κι αυτή η απόφαση ήρθε λίγα μόλις χρόνια μετά την ιστορική συνάντηση του Πάπα Παύλου ΣΤ΄ με τον Πατριάρχη Αθηναγόρα Α΄η οποία άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για να φτάσουμε σήμερα στις οικουμενιστικές εκτροπές!
Και τότε δηλαδή οι καιροί ήταν χαλεποί, αλλά οι Ιεράρχες της τότε Ελλαδικής Εκκλησίας δεν δίστασαν να ξεκαθαρίσουν την ήρα από το στάρι και όχι να κρύβονται σαν φοβισμένα πτηνά στον κάθε….πυροβολισμό του Φαναρίου!
Αντιθέτως η σημερινή διοικούσα Εκκλησία της οποίας η Διαρκής Ιερά Σύνοδος συνεδριάζει και σήμερα για τρίτη φορά, αρνείται να δει τα πράγματα κατάματα. Ασχολείται με οτιδήποτε άλλο παρά με το φλέγον ζήτημα των σχέσεων με τους Ρωμαιοκαθολικούς και τις διακοπές μνημοσύνων Επισκόπων που έχει αυτό ως απόνερο.
Γιατί; Μήπως για να πάμε εν ειρήνη -και σίγουρα ουχί μετανοία- σε παράλληλο εορτασμό του Πάσχα με τους παπικούς με τις γνωστές συμπροσευχές και τα υπόλοιπα οικουμενιστικά αίσχη;
