Οι πυροσβέστες της Καλιφόρνιας αδυνατούν να ελέγξουν τις πυρκαγιές — δεν μπορούν ούτε να τις περιορίσουν, πόσο μάλλον να τις σβήσουν. Φλέγεται μία από τις πιο ακριβές περιοχές του Λος Άντζελες. Οι φλόγες έχουν ήδη καταστρέψει χιλιάδες επαύλεις, καθεμία αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Καίγονται ιδιωτικά σχολεία, πανάκριβες κλινικές και πολυτελή καταστήματα. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να εκκενώσουν τις περιοχές, ενώ στους υπόλοιπους έχει διακοπεί πλήρως η παροχή φυσικού αερίου, νερού και ηλεκτρικού ρεύματος, όπως αναφέρει η Έλενα Καράεβα για το 

Δεν λειτουργεί η κινητή ούτε η σταθερή τηλεφωνία. Λεηλάτες περιφέρονται αναζητώντας τι μπορούν να αρπάξουν από τα αποκαΐδια. Οι νόμοι δεν ισχύουν. Οι κανόνες — ακόμη λιγότερο. Η Άγρια Δύση επέστρεψε στις παλιές της συνήθειες, πιο οικείες από την επιβεβλημένη πολιτική ορθότητα. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο αριθμός των απανθρακωμένων θυμάτων αναφέρεται με δισταγμό και επιφυλάξεις “μέχρι στιγμής γνωρίζουμε”. Το γεγονός ότι ο κατάλογος των θυμάτων δεν είναι οριστικός (προς το παρόν αναφέρονται 11 άτομα) είναι κατανοητό χωρίς περαιτέρω διευκρινίσεις.

Άρχισαν τα όργανα! Ο Τραμπ ετοιμάζει ποινική δίωξη κατά του Στάρμερ

Για την Αμερική συνέβη το αδιανόητο: τα χρήματα — ακόμη και τα σκανδαλωδώς τεράστια ποσά, η ευημερία και ο πλούτος — έπαψαν να αποτελούν προστασία απέναντι σε μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Αλλά — και αυτή είναι η άλλη πλευρά του συμβάντος — παράλληλα αποδείχθηκε ότι, εκτός από το να σπαταλούν άσκοπα δισεκατομμύρια, οι Αμερικανοί δεν ξέρουν να κάνουν τίποτα άλλο. Δεν διαθέτουν θάρρος, τόλμη, συνοχή, δεξιότητες αλληλοβοήθειας ή συμπόνια.

Η ιστορία ενός παράλυτου που προσπαθούσε να διαφύγει από τη φωτιά στον αυτοκινητόδρομο με ηλεκτρικό αναπηρικό καροτσάκι (οδηγούσε έτσι για μία ώρα μέχρι να φτάσει σε ένα βενζινάδικο και το πλησιέστερο μοτέλ) αποτελεί παράδειγμα για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν στην “αμερικανική αλληλεγγύη”.

Στις φλόγες των πυρκαγιών του Λος Άντζελες καίγονται όχι μόνο άνθρωποι, τα κατοικίδιά τους και οι περιουσίες τους. Τώρα καίγεται έντονα το αμερικανικό όνειρο για το πώς αυτή η χώρα σκόπευε να γίνει ξανά μεγάλη. Διότι το να γράφεις σε καπέλα και μπλουζάκια ένα εντυπωσιακό σύνθημα που δεν υποχρεώνει σε τίποτα είναι ένα πράγμα. Αλλά το να πράττεις είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Η Αμερική που “σκοπεύει να γίνει ξανά μεγάλη”, με τα πάνω από τριακόσια εκατομμύρια κατοίκους της, με τους δύο προέδρους της — τον επερχόμενο και τον απερχόμενο — δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τις πυρκαγιές, ούτε καν να περιορίσει τις εστίες. Διότι αυτή η Αμερική, συλλογικά και ατομικά, δεν διαθέτει τίποτα για αυτό: ούτε ανθρώπινα αποθέματα, ούτε τεχνολογία, ούτε ικανότητα σχεδιασμού. Νερό — οποιοδήποτε, είτε γλυκό είτε αλμυρό (παρόλο που ο ωκεανός είναι δίπλα) — επίσης δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει δυνατότητα οργανωμένης εκκένωσης των ανθρώπων από τις ζώνες καταστροφής, ούτε καν για να τους προσφέρουν βοήθεια.

Η Βρετανία βρίσκεται στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης!

Η στιγμή της αλήθειας για τους Αμερικανούς δεν ήρθε τότε και με τον τρόπο που τους έλεγε ο Τύπος τους, όχι στις κάλπες στις αρχές Νοεμβρίου του περασμένου έτους. Αλλά στα μέσα Ιανουαρίου αυτού του έτους. Αντιμέτωποι με έναν κίνδυνο που απειλεί τις ζωές των συμπολιτών τους και τις δικές τους περιουσίες, οι Αμερικανοί αποδείχθηκαν εκπληκτικά δειλοί και εξίσου αδιάφοροι.

Η έκφραση στο πρόσωπο του Μπεν Άφλεκ, πλούσιου, κινηματογραφικού αστέρα και βραβευμένου με Όσκαρ, που παρακολουθεί αποστασιοποιημένος τα γεγονότα, καθισμένος στο τιμόνι ενός υπερσύγχρονου τζιπ, — αντί για οποιαδήποτε δράση. Οποιαδήποτε πράξη. Οποιαδήποτε απόφαση.

Η απομάκρυνση από τις υποσχέσεις είναι η κύρια αμερικανική πολιτική τάση των τελευταίων ημερών.