Ένα ράκος είναι ο Γιώργος Γεωργίου μετά τον χαμό του 35χρονου γιου του. Τα λόγια του βγαίνουν με δυσκολία και τα όσα λέει συγκλονίζουν.

«»Έφυγε», δεν άντεξε η καρδιά του. Εύχομαι να μη βρει τέτοιο πράγμα κανέναν πατέρα στον κόσμο», λέει στο Πρώτο Θέμα με κόμπο στη φωνή.

Μόλις την περασμένη Τετάρτη, στο Β’ Νεκροταφείο Αθηνών, συγγενείς και φίλοι του είπαν το τελευταίο αντίο στο εκκλησάκι του Αγίου Ισιδώρου.

Οι φίλοι του στο κατευόδιο έβαλαν τη σημαία του Παναθηναϊκού πάνω στο λευκό του φέρετρο και τον οδήγησαν στην τελευταία κατοικία του υπό τους ήχους γνωστού ροκ τραγουδιού.

«Το μόνο καλό είναι ότι, όπως τον είδα, ήταν πολύ ήρεμος. Πολύ ήρεμος και τόσο όμορφος. «Έφυγε». Έγινε ξαφνικά αυτή η ιστορία και οφείλεται στην αρρώστια του. Όταν έπαθε το εγκεφαλικό η πίεση του έπεσε στο 2. Μας είπαν οι γιατροί ότι εγκεφαλικά είναι νεκρός και όσο αντέξει η καρδιά τον. Και δεν άντεξε».

Ο Τάσος ήταν μόλις 35 χρονών ενώ τα τελευταία 25 χρόνια έδινε καθημερινά μάχη με μια σπάνια και ανίατη ασθένεια, την Αταξία του Φρίντριχ Πρόκειται για μια κληρονομική πάθηση που χτυπά τον εγκέφαλο, τον νωτιαίο μυελό και τα περιφερειακά νεύρα. «Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα και τον πήγα στους καλύτερους γιατρούς», λέει ο Γιώργος Γεωργίου περιγράφοντας τις δραματικές στιγμές που έζησε και τις προσπάθειες που έκανε προκειμένου να παρέχει στον γιο του την κατάλληλη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και να του χαρίσει μια καλύτερη ζωή.

Ο Γιώργος Γεωργίου έχει αναφερθεί και στο παρελθόν στο δράμα που στοίχειωνε όλη την οικογένεια, για την ανημέρωτη εκείνη νύχτα λίγες ώρες αφότου ο γιο; του είχε διαγνωστεί με την ανίατη κληρονομική ασθένεια.

«Το 1992 τον πήγα στην Αγγλία και έμαθα τα καθέκαστα. Αταξία τον Φρίντριχ λέγεται. Ένα παιδί στο 1,5 εκατομμύριο. Είναι ανίατη, κληρονομική. Το κληρονόμησε από μένα και τη μητέρα του που είμαστε φορείς. Είχε αστάθεια, η οποία σιγά-σιγά εξελίχθηκε σε παραλυσία. Όταν μας είπε ο γιατρός τι περιμένει τον Τάσο κι εμάς γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Το βράδυ δεν κοιμήθηκα. Το πρωί που σηκώθηκα, πάω να πλυθώ και βλέπω τα μαλλιά μου άσπρα. Αρχίζω να μασάω την ψίχα του ψωμιού και να σπάνε τα δόντια μου».

Δεν θέλησε να φτιάξει τα δόντια του γιατί, όπως αποκάλυψε, ήθελε να θυμάται για πάντα εκείνη τη μέρα. Τα μαλλιά του άσπρισαν μέσα σε μια νύχτα.

«Πιστεύω ότι η κλάση τον ήταν τεράστια. Είχε το μυαλό τον Αϊνστάιν. Πανέξυπνο πλάσμα. Τον βρήκε αυτή η ατυχία της πολύ σπάνιας ασθένειας. Το όνειρο του ήταν να γίνει σκηνοθέτης. Είχα κάνει πολλά όνειρα για τον Τάσο», αποκαλύπτει με κόμπο στη φωνή. Ο Γιώργος Γεωργίου μαζί με τον γιο του, οπαδό του Παναθηναϊκού, πήγαιναν συχνά στο γήπεδο για να δουν την αγαπημένη του ομάδα. Ο Τάσος, παρά τα κινητικά προβλήματα, ήταν ένα παιδί γεμάτο όνειρα και μαχητικότητα. Πιτσιρικάς έκανε και εκπομπές για τη ροκ μουσική που τόσο αγαπούσε.

«Εχω επενδύσει τα όνειρα μου στην κόρη μου τη Σταυρούλα. Όμως, πια είμαι πιο συγκρατημένος, ποτέ δεν ξέρεις τι σον επιφυλάσσει η ζωή», λέει συγκλονισμένος από τον χαμό του γιου του, ο Γεωργίου. «Εύχομαι να μη βρει τέτοιο πράγμα κανέναν πατέρα στον κόσμο».