Συγκινητικές στιγμές εκτυλίχθηκαν το πρωί του Σαββάτου στην οδό Σταδίου στο κτήριο στο οποίο το 2010 έχασαν τη ζωή τους τρεις άνθρωποι, εργαζόμενοι στην τράπεζα Marfin, από την πυρκαγιά που προκάλεσαν άγνωστοι πετώντας βόμβες μόλοτοφ.
Παρόντες στην τελετή για την τοποθέτηση επιτοίχιας πλάκας μετά από πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ Φώφη Γεννηματά, συγγενείς των θυμάτων αλλά και αρκετοί από τους επιζώντες.
Η κυρία Σακελλαροπούλου η οποία και αποκάλυψε την πλάκα ήταν εμφανώς συγκινημένη στη δήλωσή της:
Ανοίγοντας την τελετή ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης έκανε λόγο «για συναισθήματα πικρά» καθώς όπως είπε «δεν μπορούμε ποτέ να τις ξεπεράσουμε αυτές τις απώλειες». Ζήτησε επίσης συγγνώμη «γιατί γιατί έπρεπε το αυτονόητο να το έχουμε κάνει εδώ και χρόνια». «Τι ντροπή οι δολοφόνοι να εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι» είπε ακόμα ο κ. Μπακογιάννης.
Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισήμανε στη δήλωσή της ότι αυτή η συμβολική χειρονομία αποτελεί «ένα πρώτο μικρό βήμα για τη δικαίωσή» των θυμάτων της τραγωδίας του 2010. Τόνισε, μάλιστα, σε μια αποστροφή με μήνυμα για την απουσία των υπολοίπων πολιτικών αρχηγών από την τελετή ότι «η τιμή της μνήμης πολιτών που έχουν πέσει θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας, δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού».
Μετά την σύντομη δήλωσή της η κυρία Σακελλαροπούλου απευθύνθηκε στους συγγενείς των θυμάτων και τους επιζήσαντες της τραγωδίας εκφράζοντας αρχικά την λύπη της γιατί «δεν μπορώ να σας χαιρετήσω» λόγω των περιορισμών ασφαλείας για τον κορωνοϊό. «Να είστε πάντα καλά, να τους θυμάστε και να μην ζήσουμε ξανά τέτοιες στιγμές» πρόσθεσε η κυρία Σακελλαροπούλου.
Ολόκληρη η δήλωση της κυρίας Σακελλαροπούλου έχει ως εξής:
Η σημερινή πρωτοβουλία της πολιτείας να τοποθετήσει πλακέτα μνήμης στο σημείο όπου, δέκα χρόνια πριν, βρήκαν φρικτό θάνατο τόσο άδικα και αναίτια τρεις συνάνθρωποί μας, η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η Αγγελική Παπαθανασοπούλου με το αγέννητο μωρό της, δεν είναι απλώς μια συμβολική χειρονομία διάσωσης της μνήμης τους, αλλά και ένα πρώτο μικρό βήμα για τη δικαίωσή τους.
Η τιμή της μνήμης πολιτών που έχουν πέσει θύματα μίσους και ιδεολογικής βίας, δεν μπορεί να αποτελεί πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης και διχασμού. Αντιθέτως, πρέπει να μας βρίσκει όλους ενωμένους.
Τραγικά γεγονότα σαν και αυτό, είναι ασυμβίβαστα με τη δημοκρατική μας παράδοση και την κοινωνία που οραματιζόμαστε.
Ελπίζω και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε ποτέ στη χώρα μας εκδηλώσεις ακραίας πόλωσης και τυφλής βίας.
