Πολύ μας αγαπάει ο Κύριος, αυτό το έμαθα από το Άγιο Πνεύμα, πού μου έδωσε Εκείνος κατά το μέγα Του έλεος. Γέρασα και ετοιμάζομαι για τον θάνατο και γράφω την αλήθεια από αγάπη για τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα, πού μου έδωσε ο Κύριος, θέλει να σωθούν όλοι, να γνωρίσουν όλοι τον Θεό.
Ήμουνα χειρότερος κι από ένα βρωμερό σκύλο, εξαιτίας των αμαρτιών μου, σαν άρχισα όμως να ζητώ συγχώρεση από τον Θεό, Αυτός μου έδωσε όχι μόνο τη συγχώρηση αλλά και το Άγιο Πνεύμα. Έτσι, εν Πνεύματι Αγίω, γνώρισα τον Θεό.
Βλέπεις αγάπη πού έχει ο Θεός για εμάς; Ποιος αλήθεια, θα μπορούσε να περιγράψει την ευσπλαχνία Του;
Αδελφοί μου, πέφτω στα γόνατα και σας παρακαλώ, πιστεύετε στον Θεό, πιστεύετε πώς υπάρχει το Άγιο Πνεύμα, πού μαρτυρεί για τον Θεό σε όλες τις εκκλησίες μας, αλλά και στην ψυχή μου.
Το Άγιο Πνεύμα είναι αγάπη. Και η αγάπη αυτή πλημμυρίζει όλες τις ψυχές των ουρανοπολιτών αγίων. Και το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στη γη, στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. Εν Πνεύματι Αγίω οι ουρανοί βλέπουν τη γη, ακούνε τις προσευχές μας και τις προσκομίζουν στον Θεό.
Ζούμε στη γη, δεν βλέπουμε τον Θεό, δεν μπορούμε να Τον δούμε. Αλλά σαν έρθει το Άγιο Πνεύμα στην ψυχή, τότε θα δούμε τον Θεό, όπως Τον είδε ο Άγιος Στέφανος (Πράξ. 7, 55-56). Η ψυχή και ο νους αναγνωρίζουν αμέσως με το Άγιο Πνεύμα ότι Αυτός είναι ο Κύριος. Έτσι, ο Άγιος Συμεών ο Θεοδόχος, με το Άγιο Πνεύμα, αναγνώρισε στο μικρό βρέφος τον Κύριο (Λουκά 2, 25-32). Έτσι και ο Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής, με το Άγιο Πνεύμα, όχι με την επιστήμη. Και τα παιδιά πού δε σπούδασαν καθόλου, γνωρίζουν τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα κανείς δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό και πόσο πολύ μας αγαπάει. Ακόμα κι αν διαβάζουμε ότι μας αγάπησε και έπαθε από αγάπη για εμάς, σκεφτόμαστε γι αυτά μόνο με το νου, αλλά δεν καταλαβαίνουμε όπως πρέπει, με την ψυχή, την αγάπη του Χριστού. Όταν όμως μας διδάξει, τότε γνωρίζουμε με ενάργεια και αισθητά την αγάπη, τότε γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο.
Καθένας μας μπορεί να κρίνει για τον Θεό κατά το μέτρο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος πού γνώρισε. Γιατί πώς είναι δυνατό να σκεπτόμαστε και να κρίνουμε για πράγματα πού δεν είδαμε ή δεν ακούσαμε και δεν ξέρουμε; Οι Άγιοι λένε πώς είδαν τον Θεό. Αλλά υπάρχουν και άνθρωποι πού λένε ότι δεν υπάρχει Θεός. Είναι φανερό πώς μιλούν έτσι, γιατί δεν Τον γνώρισαν, αυτό όμως δε σημαίνει καθόλου πως ο Θεός δεν υπάρχει.
Οι Άγιοι μιλούν για πράγματα πού πραγματικά είδαν και γνωρίζουν. Δεν λένε για παράδειγμα πώς είδαν ένα άλογο μήκους ενός χιλιομέτρου, ή ένα πλοίο δέκα χιλιομέτρων, πού δεν υπάρχουν. Κι εγώ νομίζω πώς αν δεν υπήρχε Θεός, δεν θα μιλούσαν καν γι Αυτόν στη γη. Οι άνθρωποι όμως θέλουν να ζουν σύμφωνα με το δικό τους θέλημα και γι΄ αυτό λένε πώς δεν υπάρχει Θεός, βεβαιώνοντας έτσι μάλλον ότι υπάρχει. Όλων των λαών η ψυχή αισθανόταν πώς υπάρχει ο Θεός, αν και δεν ήξεραν να λατρεύουν τον Αληθινό Θεό. Το Άγιο Πνεύμα όμως δίδαξε πρώτα τους προφήτες, έπειτα τους αποστόλους, υστέρα τους αγίους πατέρες και επισκόπους μας κι έτσι έφθασε ως εμάς η αληθινή πίστη. Εμείς γνωρίσαμε τον Κύριο με το Άγιο Πνεύμα. Και όταν Τον γνωρίσαμε, τότε στερεώθηκε σ΄ Αυτόν η ψυχή μας.
Γνωρίστε λαοί ότι πλασθήκαμε για να δοξάζουμε τον ουράνιο Θεό και να μην προσκολλάσθε στη γη, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας και μας αγαπάει σαν πολυπόθητα παιδιά Του.
Όποιος δε γνωρίζει την χάρη, δεν την επιζητεί. Οι άνθρωποι προσκολλήθηκαν στη γη, γι αυτό οι πιο πολλοί δεν ξέρουν πώς τίποτα το γήινο δεν μπορεί να συγκριθεί με τη γλυκύτητα του Αγίου Πνεύματος.
Πολλοί φιλονικούν για την πίστη -και δεν υπάρχει τέλος σ’ αυτές τις φιλονικίες- ενώ αντί να φιλονικούμε, πρέπει να προσευχόμαστε μόνο στο Θεό και στην Παναγία και ο Κύριος θα μας δώσει τον φωτισμό χωρίς φιλονικίες και μάλιστα γρήγορα.
Πολλοί μελέτησαν όλες τις θρησκείες, αλλά δεν γνώρισαν την αληθινή πίστη όπως πρέπει. Όποιος όμως προσεύχεται στον Θεό με ταπείνωση να τον φωτίσει, σ΄ αυτόν ο Κύριος θα δώσει να μάθει πόσο αγαπάει τον άνθρωπο. Οι υπερόπτες ελπίζουν να μάθουν τα πάντα με το νου τους, αλλά ο Θεός τους έθεσε όρια.
Ο Κύριος είπε: «Όπου ειμί εγώ, εκεί και ο διάκονος ο εμός εσται… ίνα θεωρή την δόξαν την εμήν» (πρβλ. Ίωάν. 12,26 Ίωάν. 17,24). Οι άνθρωποι όμως δεν κατανοούν τις Γραφές, τις βρίσκουν σχεδόν ακατανόητες. Μόνο όταν τους διδάξει το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα γίνονται κατανοητά και η ψυχή αισθάνεται σαν να είναι στους ουρανούς. Γιατί το ίδιο Άγιο Πνεύμα είναι στους ουρανούς και στη γη και στην Αγία Γραφή και στις ψυχές όσων αγαπούν τον Θεό. Χωρίς Πνεύμα Άγιο οι άνθρωποι πλανώνται και αδυνατούν να γνωρίσουν αληθινά τον Θεό και την ανάπαυση κοντά Του, έστω κι αν μελετούν συνεχώς.
Ώ αδελφοί, σας παρακαλώ και σας ικετεύω στο όνομα της ευσπλαχνίας του Θεού: Πιστεύετε στο Ευαγγέλιο και στη μαρτυρία της Αγίας Εκκλησίας και τότε θα γευθείτε, ήδη από αυτή τη γη, τη μακαριότητα του Παραδείσου. Αληθινά, η βασιλεία του Θεού είναι μέσα μας: Η αγάπη του Θεού χαρίζει στην ψυχή τον Παράδεισο. Πολλοί πρίγκηπες και άρχοντες εγκαταλείψαν τους θρόνους τους, όταν γνώρισαν την αγάπη του Θεού. Και αυτό είναι ευνόητο, γιατί η αγάπη του Θεού είναι φλογερή. Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος η χαρά της ψυχής φτάνει ως τα δάκρυα και τίποτα επίγειο δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί της.
Πόσο ευτυχισμένοι είμαστε εμείς οι Ορθόδοξοι χριστιανοί! Τι Θεό έχουμε! Είναι αξιολύπητοι όσοι δεν γνώρισαν τον Θεό. Αυτοί δεν βλέπουν το αιώνιο φως και μετά τον θάνατο πορεύονται στο αιώνιο σκοτάδι. Αυτό το ξέρουμε, γιατί το Άγιο Πνεύμα πληροφορεί μέσα στην Εκκλησία τους Αγίους για το τί υπάρχει στον ουρανό και τί στον Άδη.
Ώ πόσο αξιολύπητοι είναι οι πλανεμένοι άνθρωποι! Αυτοί δεν μπορούν να ξέρουν τί είναι η αληθινή χαρά. Μερικές φορές διασκεδάζουν και γελούν αλλά το γέλιο και η απόλαυση πού δοκιμάζουν θα μεταβληθούν σε θρήνο και θλίψη. Δική μας χαρά είναι ο Χριστός. Με τα πάθη Του μας έγραψε στο βιβλίο της ζωής και στη Βασιλεία των Ουρανών θα είμαστε αιώνια με τον Θεό και θα βλέπουμε την δόξα Του και θα ευφραινόμαστε μαζί Του. Η χαρά μας είναι το Άγιο Πνεύμα. Είναι τόσο γλυκό και ευχάριστο! Αυτό μαρτυρεί στην ψυχή για τη σωτηρία.
Τα επίγεια μαθαίνονται με την επίγεια διάνοια, ενώ ο Θεός και όλα τα επουράνια γνωρίζονται μόνο με το Άγιο Πνεύμα. Γι αυτό παραμένουν απρόσιτα στο νου πού δεν αναγεννήθηκε.
Από το περιοδικό «Μοναχική Έκφραση»
τεύχ. Αρ. 28, Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2008
zoiforos.gr