«Κάποτε, πῆγα στόν π. Παΐσιο νά τόν συμβουλευτῶ γιά ἕνα πολύ σημαντικό θέμα.
Μοῦ εἶπε: «Δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Ὁ Θεός ἔχει ἀνάγκη ἀπό Ἱερεῖς.(Δέν εἶχα γίνει ἀκόμη ἱερέας).
Πᾶμε στήν Παναγία νά τῆς μιλήσουμε. Καί ᾿κείνη θά μᾶς δώση τήν ἀπάντηση».
Πρόσθεσε: «Πῶς θά πᾶμε; μέ ἄδεια χέρια;».
Καί ἔκοψε μερικά ἀγριολούλουδα ἀπό τήν αὐλή καί εἶπε:«Θά τά πᾶμε στήν Παναγία».
Τά ἔβαλε στό περβάζι τῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας στό ναό τοῦ Τ. Σταυροῦ καί μέ δάκρυα τῆς εἶπε:
«Μαννούλα μας, πάρε αὐτά τά λουλούδια, ἀπό τόν κῆπο σου τά μαζέψαμε καί δέξου τα μαζί μέ τά δάκρυά μας».
Ἔπειτα, μοῦ εἶπε:
«Τώρα θά πῶ τήν παράκληση στήν Παναγία, ἀλλά δέν θά τήν ψάλλω, δέν ἔχουμε καιρό γιά χάσιμο. Πολλές φορές οἱ ψαλμωδίες εἶναι χάσιμο χρόνου, ἄλλοτε χρειάζονται ὅμως. Τώρα δέν θά τήν ψάλλω, ἀλλά θά τήν διαβάσω. Κάθησε ἐσύ ἐδῶ μπροστά καί ᾿γώ θά πάω πίσω. Καί μή γυρίσης νά μέ κοιτάξης ».
Καί ἄρχισε καί φώναζε στήν Παναγία μέ πόθο: «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ὑμᾶς» (καί νά κλαίη),
«Πολλοῖς συνεχόμενος… », «Πρός Σέ καταφεύγω… », «Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ὑμᾶς » …
Καί ἔκλαιγε, ἔκλαιγε. »
Ἐγώ εἶχα λυώσει πραγματικά. Δέν εἶχα ἀκούσει τέτοια προσευχή στήν ζωή μου, ἐνῶ τήν ἤξερα τήν Παράκληση.
Στό τέλος, ἔρχεται καί μοῦ λέει:
«Μήν στενοχωριέσαι, ἡ Παναγία θά μᾶς ἀπαντήση σέ ἕξι μῆνες. Οὔτε μία μέρα παρακάτω, οὔτε μία μέρα παραπάνω. Ἐσύ στούς ἕξι μῆνες θά προσεύχεσαι, θά ἐξομολογῆσαι, θά κοινωνῆς καί θά περιμένης. Δέν θά ἔχης καμμία ἀγωνία».
Καί ἀκριβῶς στούς ἕξι μῆνες, μέ ἄλλο Πνευματικό, ἔρχεται καί μοῦ λέει:
«Ἐσύ πρέπει νά γίνης ἄγαμος ἱερεύς ». Καί ἔτσι ἔγινα».
Περιοδικό «ΕΡΩ» τ. 20
paraklisi.blogspot.com
