O πρίγκιπας Χάρι, μιλώντας σε συνεντευξη παραδέχτηκε πως για να ξεπεράσει τον πρόωρο θανατο της μητέρας του προγκίπισσας Νταιάνα χρειάστηκε να συναντά ψυχολόγο επί τέσσερα χρόνια.
Ο Χάρι έδωσε την συνέντευξη στην βρετανική εφημερίδα The Telegraph για να ευαισθητοποιήσει όσους αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα.
Η απώλεια της μητέρας μου σε τόσο νεαρή ηλικία οδήγησε σε «ολοκληρωτικό χάος» τελικά, παραδέχτηκε και εξήγησε: «Μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι το να χάσω τη μαμά μου στα 12 μου χρόνια και από εκεί και πέρα να αποκλείσω όλα μου τα συναισθήματα για τα επόμενα 20 χρόνια, είχε πολύ σοβαρή επίδραση όχι μόνο στην προσωπική μου ζωή αλλά και στην δουλειά μου».
Ο Χάρι με την μητέρα του
Με τον αδερφό του και τον πατέρα του στην κηδεία της Νταϊάνα
Τα παιδιά της αδικοχαμένης πριγκίπισσας θρηνούν τον χαμό της μητέρας τους
Τελικά, όταν έκλεισε τα 28, ο Χάρι αναζήτησε την βοήθεια ειδικού, καθώς «τα τελευταία δύο χρόνια ήταν το απόλυτο χάος. Δεν ήξερα τι δεν πάει καλά με εμένα».
«Ο τρόπος μου να το αντιμετωπίσω, ήταν να χώσω το κεφάλι μου στην άμμο. Αρνιόμουν και να σκεφτώ την μητέρα μου, γιατί πού θα βοηθούσε αυτό; Απλώς θα με έκανε να λυπηθώ. Δεν πρόκειται να την φέρει πίσω», είπε.
Πέντε χρόνια μετά τον θάνατο της Νταϊάνα, όταν ο Χάρι ήταν 16 ετών, ο πατέρας του πρίγκιπας Κάρολος, τον έστειλε στην αποτοξίνωση, καθώς ο μικρός είχε παραδεχτεί πως έπινε πολύ και κάπνιζε μαριχουάνα. Αργότερα ο Χάρι κατετάγη στον Βρετανικό Στρατό, όπου έμεινε ως το 2015.
«Από συναισθηματικής άποψης, έλεγα "εντάξει μην αφήνεις τα συναισθήματά σου να είναι μέρος οποιουδήποτε πράγματος". Οπότε ήμουν ένας τυπικός 20χρονος, 25χρονος, 28χρονος, που γυρνούσα από εδώ και από εκεί, λέγοντας πως η ζωή είναι υπέροχη, όλα είναι καλά», συνέχισε.
«Μετά ξεκίνησα κάποιες συζητήσεις και τότε ξαφνικά, όλο αυτό το πένθος που ποτέ δεν είχα επεξεργαστεί βγήκε στην επιφάνεια. Σκεφτόμουνα "τελικά υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσω"» λέει ο Χάρι και εξηγεί πως ήταν ο αδερφός του πρίγκιπας Γουίλιαμ που τον πίεσε να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια.
Είπε ακόμα ότι η πίεση του ότι βρισκόταν συνεχώς υπό το βλέμμα όλου του κόσμου, τον έκανε να φτάσει «ένα βήμα πριν την ολοκληρωτική κατάρρευση σε μια σειρά περιπτώσεων». «Τώρα, λόγω της προόδου που έχω κάνει πιστεύω πως είμαι σε ένα καλό σημείο», καταλήγει.
