Στις αρχές του 1900, το Παρίσι θεωρούνταν η πρωτεύουσα του Υπερφυσικού. Γίνονταν ατελείωτες συζητήσεις και έντονες αντεγκλήσεις στα σαλόνια σχετικά με την ύπαρξη φαντασμάτων, όπου συμμετείχαν διάφοροι πνευματιστές, διάμεσα, φίλοι των πνευματιστών και των μέντιουμ, αλλά και διακεκριμένοι επιστήμονες.

Μάλιστα, σε έναν τέτοιο ευρύ κύκλο προσώπων προτάθηκαν μέχρι και χρηματικά στοιχήματα σε εκείνον, ο οποίος θα κατόρθωνε να παρουσιάσει, εν μέσω αυστηρού ελέγχου, φαντάσματα. Μετά από δημοσιεύσεις επιστολών σε γαλλικές εφημερίδες κι αφού το όλο θέμα είχε αποκτήσει μυθικές διαστάσεις, οι ενδιαφερόμενοι κατέληξαν στην πραγματοποίηση ενός πειράματος, το οποίο σκόπευε να αποδείξει την ύπαρξη ή όχι των φαντασμάτων.

Έτσι, ο Ζιρώ παρουσίασε το μέντιουμ Μαίρη Ντεμάνζ, η οποία έπρεπε, κατά τη διάρκεια τριών πνευματιστικών συνεδριάσεων, να μετακινήσει ένα αντικείμενο μέσα σε μια αίθουσα, χωρίς να το αγγίξει. Η μετακίνηση θα γινόταν με όλες τις απαραίτητες εγγυήσεις και παρουσία εξελεγκτικής επιτροπής, αποτελούμενης από έξι μέλη.

Αντίπαλος του Ζιρώ ήταν ο Δρ. Σαρπαντιέ, μέλος της Διεθνούς Εταιρίας Ψυχικών Σπουδών. Ο καθηγητής δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να παραδεχτεί ότι θα μπορούσε κανείς να προκαλέσει την εμφάνιση φαντασμάτων, θεωρώντας όσους το πίστευαν απατεώνες.

Ο Ζιρώ γνωστοποίησε στον Τύπο τα ονόματα των ατόμων που θα συμμετείχαν στην επιτροπή, οι οποίοι θα έκριναν τα αποτελέσματα των πνευματιστικών πειραμάτων σχετικά με την εμφάνιση φαντασμάτων.

Έτσι, ο Δρ. Σαρπαντιέ απαίτησε να πραγματοποιηθεί η πνευματιστική συνεδρίαση υπό την αυστηρή και λεπτομερή επίβλεψή του, σε ιατρικό εργαστήριο, με σφραγισμένα τα παράθυρα και τις πόρτες και αν όχι με πλήρες φως, τουλάχιστον με όσο το δυνατόν περισσότερο φωτισμό. Συμπλήρωσε, επίσης, πως αν κρινόταν αναγκαία η χρήση τραπεζιού, ο ίδιος θα ζητούσε από το μέντιουμ να απέχει τουλάχιστον 40 εκατοστά από αυτό, όπως και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες.

Ο Δρ. Σαρπαντιέ εξήγησε πως τα εμπλεκόμενα άτομα θα σχημάτιζαν κύκλο γύρω από ένα τραπέζι, απέναντι από το οποίο θα τοποθετούνταν φωτογραφικά μηχανήματα, έτοιμα να καταγράψουν όσα φαινόμενα θα ήταν δυνατό να παρουσιαστούν. Η ιδιαίτερη επιθυμία του καθηγητή ήταν να δεχθεί το μέντιουμ να επιδείξει τη δύναμή του επί των ισορροπημένων δίσκων μιας πλάστιγγας, τοποθετημένης κάτω από γυάλινο κώδωνα, του οποίου οι βελόνες θα συνδέονταν με ένα καταγραφικό μηχάνημα. Υπό αυτούς τους όρους, η συνεδρίαση θα είχε την αληθή της επιστημονική σημασία.

Φυσικά, ο Δρ. Σαρπαντιέ θα ήταν εκείνος που θα όριζε τους τρεις παρατηρητές, οι οποίοι θα λάμβαναν μέρος στην επιτροπή, που θα έλεγχε τα πειράματα. Τελικά, οι αυστηρότατοι όροι του καθηγητή έγιναν αποδεκτοί από τον Ζιρώ.

Όπως αναμενόταν, όλο το Παρίσι περίμενε με ανυπομονησία τα αποτελέσματα των περίφημων πειραμάτων. Την ίδια αγωνία μοιράζονταν και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ανάμεσά τους και η Αθήνα.

Εκείνη την εποχή, το Υπερφυσικό είχε καταλάβει τις ζωές των ανθρώπων, θεωρώντας το ως μια φυσική προέκταση της καθημερινότητάς τους.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 28/01/1912…