Κατά καιρούς, η ιστορία συμπιέζεται σε εβδομάδες, και μερικές σπάνιες νύχτες κουβαλούν το βάρος δεκαετιών.
Η 13η Ιουνίου μπορεί να ήταν μια από αυτές τις νύχτες.
Τότε ήταν που το Ισραήλ χτύπησε το Ιράν με μια τολμηρή και υπολογισμένη επίθεση, από την οποία προέκυψαν όχι μόνο για το Τελ Αβίβ και την Τεχεράνη, αλλά και για την Ουάσινγκτον, την Άγκυρα και κάθε πρωτεύουσα που προσπαθεί να πλοηγηθεί στην καταιγίδα αταξίας που χαρακτηρίζει τον 21ο αιώνα.
100.000 Ισραηλινοί αποκλεισμένοι στο εξωτερικό! Καλούνται να μην μεταβούν στη Λάρνακα και σε Αθήνα
Μάθημα Πρώτο
Η νέα παγκόσμια τάξη δεν αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης, αλλά αντικείμενο μάχης.
Μπορείτε να την ονομάσετε κατάρρευση της ιστορίας. όταν ο τρόπος που ζούμε, παράγουμε, επικοινωνούμε και κυβερνάμε αλλάζει ταυτόχρονα, όπως συμβαίνει τώρα.
Από τις επαναστάσεις της τεχνητής νοημοσύνης μέχρι τις κλιματικές πιέσεις, το παγκόσμιο σύστημα μεταλλάσσεται σε πραγματικό χρόνο.
Έχουμε ξαναδεί αυτήν την ταινία, όπου σημαντικές αναταραχές που κανείς δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί χωρίς πόλεμο, και μερικές φορές ούτε καν μέσω αυτού.
Το χτύπημα του Ισραήλ στο Ιράν μπορεί να επιχειρεί να γεννήσει μια νέα τάξη πραγμάτων στην Μ.Ανατολή.
Μπουρλότο στην Μ.Ανατολή! Πακιστανικοί πύραυλοι Κρουζ έχουν φτάσει στην Τεχεράνη ενώ εμπλέκονται και κινεζικά αεροσκάφη
Μάθημα Δεύτερο
Ο Ντόναλντ Τραμπ καυχήθηκε κάποτε ότι μπορούσε να φέρει ειρήνη στη Γάζα και το Κίεβο με την απόλυτη δύναμη του «ακαταμάχητου» χαρίσματός του και της «μεγάλης, όμορφης» σοφίας του, χωρίς να ιδρώσει.
Αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί καν να κάνει τον Μπενιαμίν Νετανιάχου να λάβει υπόψη τις εκκλήσεις του.
Η ισραηλινή επίθεση έπληξε όχι μόνο για το Ιράν, αλλά και για τη φαντασίωση του Τραμπ ότι θα μπορούσε να επιβάλει την ειρήνη όντας κακός και φωνάζοντας πιο δυνατά.
Μάθημα Τρίτο
Ο Νετανιάχου υπενθύμισε για άλλη μια φορά στον κόσμο ότι όταν η πολιτική του επιβίωση διακυβεύεται, τίποτα, ούτε η Γάζα, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η παγκόσμια σταθερότητα . δεν είναι εκτός ορίων.
Είναι το ίδιο εγχειρίδιο που έχουμε δει από άλλους απελπισμένους εν ενεργεία ηγέτες.
Αυτό που συμβαίνει με τον Νετανιάχου είναι μια έντονη υπενθύμιση ότι οι ηγέτες που ενδιαφέρονται μόνο για τη διατήρηση της εξουσίας ,ακόμα και αν εκλέγονται δημοκρατικά. μπορούν να είναι απίστευτα καταστροφικοί για τις χώρες τους.
Και αυτό που κάνει ο Νετανιάχου είναι τρομακτικό.
Υπάρχει επίσης ένα επιπλέον δίδαγμα.
Αν τα σκάνδαλα διαφθοράς και οι νομικές μάχες είναι τα μεγαλύτερα κίνητρά τους, η εξωτερική πολιτική γίνεται προπέτασμα καπνού, όχι στρατηγική.
Μην περιμένετε λοιπόν ειρήνη από ηγέτες που αγωνίζονται για την ασυλία τους.
Δεν θα σταματήσει ο πόλεμος! Ο Νετανιάχου ορκίζεται εκδίκηση-Το Ιράν θα αντιμετωπίσει την οργή του Ισραήλ για την αιματοβαμμένη επίθεση
Μάθημα Τέταρτο
Το Ιράν μοιάζει περισσότερο με χάρτινη τίγρη παρά με περιφερειακή δύναμη.
Να ένα άλλο ενδιαφέρον συμπέρασμα σχετικά με εκείνη την ισραηλινή επίθεση, είναι ότι οι πληροφορίες πίσω από αυτήν ήταν ακριβέστατες και ο τρόπος που εκτελέστηκε απαιτεί τρομακτική ακρίβεια.
Η άμυνα του Ιράν, σχεδόν ολόκληρος ο μηχανισμός ασφαλείας, είναι γεμάτη τρύπες. Και οι επιλογές αντίδρασής του; Κατάφωρα περιορισμένες.
Στρατιωτικά, έχει πλέον επιβεβαιωθεί ότι οι δυνατότητες του Ισραήλ υπερβαίνουν κατά πολύ την ικανότητα του Ιράν να αντιδράσει.
Το Ισραήλ δεν χτύπησε απλώς σκληρά , χτύπησε με αυτοπεποίθηση, ακρίβεια στέλνοντας ένα μήνυμα.
Ξέρουμε πού ζείτε και πότε κοιμάστε.
Το αποτέλεσμα;
Το καθεστώς της Τεχεράνης αποκαλύπτεται σαθρό και αδύναμο.
Η επιλογή δράσης του Ιράν θα μπορούσε να έρθει απερίσκεπτα και βίαια παρά με ορθολογισμό.
Παρακολουθήστε προσεκτικά το Ιράκ και τη Συρία. Υιοθετώντας μια πιο επιθετική στάση, εκεί μπορεί να επιδιώξει η Τεχεράνη να επαναβεβαιώσει την κυριαρχία της στην εξωτερική πολιτική.
Σε αυτή τη συγκυρία, αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι ακόμη και οι παραδοσιακοί πληρεξούσιοι του Ιράν φαίνεται να το έχουν αφήσει απομονωμένο.
Η σύγκρουση κλιμακώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα! Νέες εκρήξεις στο Τελ Αβίβ-Το Ιράν ξανά εκτοξεύει βαλλιστικούς πυραύλους
Μάθημα Πέμπτο
Η Τουρκία περπατάει σε τεντωμένο σχοινί σε μια ολοένα και πιο αποσταθεροποιημένη περιοχή.
Εάν η κρίση επιδεινωθεί, η Τουρκία κινδυνεύει να ενταχθεί και πάλι ως μια χώρα που θεωρείται από τους επενδυτές επικίνδυνη και ασταθής.
Αυτά είναι κακά νέα για μια χώρα που μάχεται τον πληθωρισμό, την αστάθεια του νομίσματος και την γεωπολιτική ύφεση.
Αλλά εδώ είναι η ανατροπή, αφού αν η Τουρκία παίξει σωστά τα χαρτιά της, αυτό το χάος θα μπορούσε να είναι ακόμα το σημείο στροφής της.
Ακόμα κι αν αυτή η σύγκρουση δεν κλιμακωθεί, η Τουρκία μπορεί να έχει ακόμα ένα άνοιγμα.
Το μέγεθος του βραβείου, ωστόσο, θα εξαρτηθεί από τρία πράγματα:
Πόσο καλά διαχειρίζεται η Άγκυρα τη σχέση της με την Ουάσιγκτον, πόσο δημιουργικά θα επαναβαθμονομήσει τη θέση της με το Ισραήλ και ίσως το πιο κρίσιμο, πόσο μακριά είναι διατεθειμένη να φτάσει στο εσωτερικό μέτωπο όσον αφορά την πολιτική εξομάλυνση.
Η αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων απαιτεί στρατηγική σαφήνεια έναντι των συναισθηματικών αντανακλαστικών.
Ας είμαστε σαφείς, η εξομάλυνση του πολιτικού συστήματος στην Τουρκία δεν είναι απλώς το «κουρδικό ζήτημα».
Αφορά το αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να οικοδομήσει ένα κοινωνικό συμβόλαιο του 21ου αιώνα που να λειτουργεί για όλους τους πολίτες της, κοσμικούς ή θρησκευτικούς, αστικούς ή αγροτικούς.
Υπάρχει όμως μια παγίδα, αφού κάθε κίνηση που κάνει η Τουρκία προς αυτή την κατεύθυνση θα έχει ένα εσωτερικό πολιτικό κόστος.
Και στην τουρκική πολιτική, όπου η πόλωση είναι ένα εθνικό άθλημα, αυτό το κόστος μπορεί να είναι υψηλό.
Ο πιθανός βραχυπρόθεσμος στόχος της Τουρκίας
Μια ειδική σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αλλά αυτά έρχονται με δεσμεύσεις και η Ουάσιγκτον μπορεί σύντομα να περιμένει κάτι περισσότερο από μια ευγενική ευθυγράμμιση.
Αυτή η στιγμή είναι χαοτική, επικίνδυνη και απρόβλεπτη.
Βραχυπρόθεσμα, η Τουρκία μπορεί να δυσκολευτεί, μεσοπρόθεσμα, μπορεί να ανακάμψει.
