Με τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο και τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο συλλειτούργησαν οι Μητροπολίτες, Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος, Γέρων Χαλκηδόνος κ. Εμμανουήλ, Σιδηροκάστρου κ. Μακάριος, Γερμανίας κ. Αυγουστίνος, Μεγάρων και Σαλαμίνος κ. Κωνσταντίνος και Αδριανουπόλεως κ. Αμφιλόχιος, ενώ παρέστησαν συμπροσευχόμενοι Αρχιερείς του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, καθώς και ο Μητροπολίτης Γουινέας κ. Γεώργιος, εκπρόσωπος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στην Αθήνα και ο Έξαρχος του Παναγίου Τάφου Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Γρίβας.

Παρέστησαν, ακόμη, υπουργοί, οι τοπικές αρχές, Διευθυντές υπηρεσιών της Ιεράς Συνόδου και της Αρχιεπισκοπής, ο πολιτικός διοικητής του Αγίου Όρους, κλήρος και λαός.

Ο Αρχιεπίσκοπος στην προσφώνησή του καλωσόρισε τον Οικουμενικό Πατριάρχη και ευχήθηκε για τα τριάντα χρόνια στον Πατριαρχικό Θρόνο σημειώνοντας: «Παναγιώτατε, Σᾶς ὑποδεχόμαστε δοξολογώντας τὸν Θεὸ γιὰ τὴν ἐδῶ παρουσία Σας ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἐπιτυχῆ ἔκβαση τῆς πρόσφατης περιπέτειας τῆς ὑγείας Σας. Ὁ σκοπὸς τῆς προσκλήσεως, τήν ὁποία Σᾶς ἀπηύθυνε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἶναι γιὰ νὰ ἑορτάσουμε τὰ τριάντα χρόνια τῆς ἀνόδου Σας στὸν Οἰκουμενικό Πατριαρχικὸ Θρόνο τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Τά τριάντα χρόνια στήν διακονία τῶν τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν. Καὶ γιᾶ μᾶς τούς Ὀρθοδόξους, ὁ κύριος τρόπος ἑορτασμοῦ τέτοιων ἐπετείων εἶναι ἡ σύναξή μας ἐν τῷ «Ναῷ τοῦ Θεοῦ». Ἐξ οὗ καί ἡ ἀπόφασις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου νὰ τιμήσει τό σεπτό Σας πρόσωπο ἐν Εὐχαριστίᾳ στὸ Ναὸ τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ».
Σε άλλο σημείο ο Αρχιεπίσκοπος υπογράμμισε: «Ἐνώπιον τοῦ σεπτοῦ λειψάνου τοῦ ἱερομάρτυρος Προκατόχου σας, Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, ὀφείλουμε, ἰδιαιτέρως φέτος πού στήν Πατρίδα μας ἑορτάζουμε τὰ 200 ἔτη ἀπὸ τὴν Ἐθνική Παλιγγενεσία μας, νά ὑπογραμμίσουμε τὴ συμβολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὴ διατήρηση τῆς πίστης καὶ τῆς ταυτότητας τῶν ὑπόδουλων Ρωμιῶν. Καί οἱ Πανέλληνες εἴμεθα εὐγνώμονες πρός τό Πατριαρχεῖο μας γι᾿ αὐτό. Ἀναγνωρίζουμε, ἀκόμη, ὅτι ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος εἶναι ἐκεῖνος ποὺ τιμήθηκε μὲ τὴν παρουσία πολλῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι διαμόρφωσαν τὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία, ὅπως καί ἐξεχουσῶν ἐκκλησιαστικῶν φυσιογνωμιῶν πού διηκόνησαν τό μυστήριο τῆς ἑνότητος τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Μεταξύ αὐτῶν των ἐκκλησιαστικῶν ἄνδρῶν, τά τελευταῖα τριάντα χρόνια, ἐπί κεφαλῆς τοῦ Θρόνου εὑρίσκεται ἡ Παναγιότητά Σας».

Μιλώντας για την προσφορά του Πατριάρχη ο Αρχιεπίσκοπος επεσήμανε ότι είναι πολύτιμη και σημαντική:
- Ὁ εὐαγγελισμὸς ἑνὸς τρόπου ζωῆς, ποὺ στοχεύει, μεταξύ ἄλλων, στὸν ἀγώνα καὶ ταὴν ἀγωνία γιὰ τὴν στερέωση τῆς πανορθοδόξου ἑνότητος, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση καὶ τὴν κανονικὴ τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
- Ἡ διαρκής μαρτυρία τοῦ ὀρθοδόξου ἤθους καὶ τοῦ τρόπου ζωῆς ποὺ χαρακτηρίζει τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο τῆς Ἀνατολῆς.
- Ἡ ἐνδυνάμωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ νέα καὶ ἐλπιδοφόρα στελέχη.
- Ἡ ἰδιαίτερη φροντίδα πρὸς τὰ ἱερὰ σεβάσματα τῆς πίστεως καὶ τοῦ γένους, τὰ ὁποῖα Σᾶς κληροδότησαν οἱ ἀοίδιμοι Προκάτοχοί Σας Πατριάρχες καὶ Σεῖς ἐπαναφέρατε «εἰς τό ἀρχαῖον κάλλος».
- Καὶ πλεῖστα ὅσα ἀκόμη, τὰ ὁποῖα γνωρίζει καὶ μαρτυρεῖ ὁλόκληρος ὁ ὀρθόδοξος κόσμος.
Γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους καὶ γιὰ πολλούς ἀκόμη ποὺ ἡ ὥρα δὲν ἐπιτρέπει νὰ προσθέσουμε, ἔχετε καὶ θὰ συνεχίσετε νά ἔχετε, ὡς Ἡγούμενος τῆς Πρωτόθρονης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸν ἀμέριστο σεβασμό, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ὁλοπρόθυμη στήριξή μας» σημείωσε ο Αρχιεπίσκοπος.

Από την πλευρά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευχαρίστησε τον Αρχιεπίσκοπο και τα μέλη της Συνόδου, ενώ έκανε αναφορά και στην πανδημία και την θυσία των γιατρών και του υγειονομικού προσωπικού τονίζοντας: «Διαβεβαιοῦμεν ὑμᾶς ὅτι ἡ σκέψις ἡμῶν εὑρίσκεται πάντοτε μετά τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ταπειναί ἀλλά διάπυροι εὐχαί ἀναπέμπονται τῷ Κυρίῳ πρός ἄρσιν τῆς ἀδοκήτου καί ἀνθεκτικῆς, δυστυχῶς, μάστιγος τῆς πανδημίας, ἵνα ἅπαντες ἐξέλθουν τῆς κρίσεως μέ τάς ὀλιγωτέρας δυνατάς ταλαιπωρίας καί ἀπωλείας. Συμμεριζόμεθα τό δύσκολον καί κοπιῶδες ἔργον τῆς Πολιτείας διά τήν ἀντιμέτωπισιν ἐκ τῆς δυσχεροῦς ταύτης περιστάσεως, προσπάθειαν, ἡ ὁποία ἀπαιτεῖ γνῶσιν, σύμπνοιαν, συστράτευσιν, ἱκανάς θυσίας τῶν θεραπόντων ἰατρῶν καί τῶν ὑγιεινομικῶν λειτουργῶν καί ὑπομονήν διαρκείας.
Γεμίζει ἀπό εὐφροσύνην καί εἰρήνην τήν ψυχήν ἡμῶν τό γεγονός ὅτι ἡ παρουσία ἡμῶν ἐνταῦθα, ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ναῷ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, αἰσθητοποιεῖ καί ἀναγγέλλει τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν ἁπανταχοῦ, τήν θεμελιώδη καί ἄρρηκτον ἑνότητα τῆς Μητρός Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καί τῆς πεφιλημένης θυγατρός αὐτῆς. Εἶναι γεγονός ὅτι ἐνίοτε ὑπῆρξαν καί νεφύδρια ἐπί τάς κεφαλάς ἡμῶν, ὅμως ταῦτα δέν ἔφερον καταστρεπτικούς ὑετούς ἀλλά μόνον δρόσον καί βροχήν καί εὐφορίαν τῶν πνευματικῶν καρπῶν καί γόνιμον διάλογον καί συμπόρευσιν εἰς τά μείζονα θέματα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὡς ἀπεδείχθη καί κατά τήν περίοδον τῆς πρωθιεραρχικῆς Ὑμῶν διακονίας, Μακαριώτατε, διά τῆς προθύμου καί λίαν ἐπωφελοῦς, συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί διά τῆς ἐκ τῶν πρώτων συνταυτίσεως καί ἐναρμονίσεως μεθ᾽ ἡμῶν εἰς τό ζήτημα τῆς προσφάτως ἀποδοθείσης αὐτοκεφαλίας εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Οὐκρανίας. Ὑπερέβημεν εἰς ἑκάστην περίπτωσιν τά ἀνακύψαντα προβλήματα εἰς τάς σχέσεις ἡμῶν, ἀποδεικνύοντες τόν ἱερόν καί ἀκατάλυτον σύνδεσμον ἡμῶν. Ἡ ἐν τῇ τοῦ Κωνσταντίνου εὐσεβής πηγή τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους ἤρδευσεν ἐπί αἰῶνας καί δή κατά τά δίσεκτα ἐκεῖνα ἔτη τόν ἐκκλησιαστικόν ἀγρόν τῆς Ἑλλάδος, διετήρησε τήν πίστιν καί τό φρόνημα, διέσωσε τήν ὀρθόδοξον ἡμῶν ταυτότητα καί ἐν τέλει ἐξήγαγε τά ἐκεῖσε -τά ἐνταῦθα- τέκνα αὐτῆς εἰς ἀναψυχήν. Διό καί, ὡς ἔγραφε πρό ἐτῶν ἡ καθ᾿ Ὑμᾶς, Μακαριώτατε, Συνοδική Ἐπιτροπή Διορθοδόξων καί Διαχριστιανικῶν Σχέσεων ὑπό τόν μακαριστόν Κορίνθου Παντελεήμονα, ὁ Ἑλληνικός λαός «εἶναι ἐξαιρετικῶς εὐαίσθητος εἰς ὅ,τι ἀφορᾷ εἰς τήν ἀγάπην καί τόν σεβασμόν του πρός τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην». Καί ἀναφερομένη ἡ Ἐπιτροπή εἰς τήν προηγηθεῖσαν τότε ἐπίσκεψιν ἐνταῦθα τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Δημητρίου, ὑπεγράμμιζεν ὅτι «ἡ μοναδική καί μεγαλειώδης ὑποδοχή αὐτοῦ ὑπῆρξεν ὁ στέφανος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ καί ἀπόδοσις ὅλης τῆς μεγάλης ὀφειλομένης τιμῆς πρός τήν Τροφόν καί Μητέρα τοῦ Γένους, τό πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον»».

Σε άλλο σημέιο υπογράμμισε: «Ἡ χαρμόσυνος σημερινή ἡμέρα καί ἐπέτειος αὕτη δέν σηματοδοτοῦν μίαν παῦσιν, ἕν τέλος, ἀλλά ἀντιθέτως ἀνανεώνουν τήν διάθεσιν καί ἀποτελοῦν ἀφετηρίαν νέας πορείας, χρηστῶν ἐλπίδων καί ἐνθέων ὁραματισμῶν χάριν τῆς ἀγάπης καί συνεργίας εἰς τό ἀπολυτρωτικόν ἔργον τοῦ Χριστοῦ, ὑπέρ τῆς εὐκλείας τῆς Ἐκκλησίας καί οἰκοδομῆς καί σωτηρίας τοῦ λαοῦ καί ἀνακαινίσεως τῆς κτίσεως πάσης. Τό ἄσβεστον φῶς τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἡ ἁγιοπατερική του παράδοσις καθίστανται ζωτική ἀνάγκη τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, τά ὁποῖα ἀμφότερα ἐμπεριέχουν τήν οἰκουμένην, τήν τροφοδοτοῦν διά τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης καί τῶν πανανθρωπίνων ἀξιῶν. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, ἐξαιτούμεθα τάς ἐκτενεῖς καί πλήρεις ἀγάπης προσευχάς Σας πρός Κύριον, ὑπέρ τῆς τε ἡμετέρας Μετριότητος καί τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας.

Καί αὖθις, κατά τήν εὔσημον ταύτην ὥραν, Σᾶς εὐχαριστοῦμεν πάλιν καί πολλάκις ἅγιε ἀδελφέ, καί μετά τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος πάντας τούς ἐκλεκτούς Ἱεράρχας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τόν ἱερόν κλῆρον καί ἅπαν τό θεοσεβές πλήρωμα αὐτῆς, διά τάς τιμάς, τάς ὁποίας περιποιεῖτε εἰς ἡμᾶς, δι᾽ ὅσα ἀγαθά καί παντοίαν στήριξιν προσηνέγκατε τῇ Μητρί Ἐκκλησίᾳ. Πατρικῶς ἀντιδωροῦμεν ὑμῖν τήν νυχθήμερον προσευχήν ἡμῶν ὅπως ἡ Κυρία Θεοτόκος περιέπῃ καί σκέπῃ, καί διατηρῇ τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα, καί τούς περί Ὑμᾶς, ἐν ἀμφιλαφεῖ ὑγείᾳ, ἀκμῇ πνεύματος καί πάσῃ ἀγαθοδωρίᾳ, εἰς καρποφόρον συνέχισιν τῆς διακονίας τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας καί δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ».