Αποφυλακίστηκαν οι δύο εθελοντές που είχαν συλληφθεί για τη φωτιά που είχε ξεσπάσει στο Γηροκομείο Πάτρας. Οι δύο φίλοι βρίσκονταν σε διαφορετικές φυλακές και μετά την αποφυλάκιση συναντήθηκαν σε έναν παράδρομο της Εθνικής Οδού και αγκαλιάστηκαν.
Η φιλία τους «δεν πάει πιο πάνω», είπε ο ένας στην κάμερα του ALPHA για να συμπληρώσει ο έτερος: «ήταν και από πριν». «Μπήκαμε φυλακή ο ένας για τον άλλο, γιατί ήμασταν ενωμένοι, εντάξει δεν πάει πιο πάνω», σημείωσε.
Ο Λουκιανός έλεγε στην Ασφάλεια Πατρών πως ήταν με τον Ίωνα αλλά δεν του είχαν πάρει κατάθεση. Όταν πήγε να καταθέσει στην ανακρίτρια συνελήφθη.
<script type="module" src="https://player.glomex.com/integration/1/integration.js"></script> <link rel="stylesheet" href="https://player.glomex.com/variant/eexbs1bleejqbse/variant.css"> <glomex-integration integration-id="eexbs1bleejqbse" playlist-id="v-dcwxfzhb0tgx"> </glomex-integration>
«Πέρα από το ότι είναι αδελφικός μου φίλος, για τον κάθε αθώο θα πήγαινα», δήλωσε ο Λουκιανός. Από την πλευρά του ο Ίωνας αποκάλυψε πως εκείνη τη στιγμή: «του είπα “μάλλον δεν έπρεπε να έχεις πάει, θα έμπλεκες”».
«Του είπα “μην ξαναπείς τέτοια κουβέντα, δεν υπάρχει περίπτωση”. Το ίδιο θα έκανε και για εμένα δεν θα το σκεφτόταν δεύτερη φορά», ανέφερε ο Λουκιανός.
«Οι συνθήκες δεν ήταν ανθρώπινες. Παντού κοριοί, κατσαρίδες γεμάτο. Μου φάνηκε σαν να ήταν αιώνες μέσα. Δεν φοβήθηκα, είχα πίστη μέσα μου, ήξερα πως είμαι αθώος και αυτό με κράτησε μέχρι τελευταία στιγμή. Μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω πως πήγα να βοηθήσω και τώρα είμαι φυλακή. Ξύπνησα μια μέρα και λέω “πού βρίσκομαι;”», είπε.
Οι δύο νέοι δηλώνουν πως δεν θα σταματήσουν τον εθελοντισμό. «Παρά την αδικία, από την καρδιά μου το έκανα, δεν θα μου το αλλάξουν. Και φυλακή που με βάλανε δεν αλλάζει. Το έκανα από την ψυχή μου και πήγαμε να βοηθήσουμε», σημειώνει ο Λουκιανός και στέλνει μήνυμα στους εθελοντές: «να μην σταματήσει κανείς να προσπαθεί και να βοηθάει, παρά την αδικία που έγινε και που έχει γίνει και πιο παλιά που έμαθα από γνωστό πως έκατσε 11 μήνες ο άνθρωπος, εμείς πάλι καλά φύγαμε και νωρίς», καταλήγει ο Λουκιανός.
