Τα μυστηριώδη δράματα του παρελθόντος αποκαλύπτονταν ενίοτε, σε όλη την τραγική τους πραγματικότητα, μ’ ένα μόλις κτύπημα σκαπάνης, παραμερίζοντας κάποια παλαιά πέτρα.

Στην επαρχία Cuenca της Ισπανίας, διεξάγονταν τον Ιούλιο του 1930 εργασίες ανοικοδόμησης και επισκευής μιας παλαιάς οικίας, όταν, αιφνιδίως, ανακαλύφθηκε μια υπόγεια κρύπτη, η οποία χρησιμοποιούταν από τη φοβερή Ιερά Εξέταση.

Στην κρύπτη αυτή εντοπίστηκαν πενήντα ανθρώπινοι σκελετοί, μερικοί από τους οποίους είχαν ακόμη τα χέρια τους και τα πόδια τους δεμένα με τα σχοινιά των δημίων, οι οποίοι είχαν υποβάλει τις ατυχείς εκείνες υπάρξεις στα απάνθρωπα μαρτύρια της Ιεράς Εξέτασης.

Από τη θέση στην οποία βρέθηκαν οι σκελετοί, οι ειδικοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πολλοί από τους ατυχείς είχαν εντοιχιστεί εκεί ζωντανοί και άφησαν την τελευταία τους πνοή ανάμεσα σε άλλους νεκρούς μέσα στη δυσοίωνη εκείνη υπόγεια κρύπτη, από την πείνα, τη δίψα, την ασφυξία και τη φρίκη.

Τα ανευρεθέντα έγγραφα καταμαρτυρούσαν ότι τα γεγονότα αυτά είχαν διαδραματιστεί στα μέσα του 17ου αιώνα. Ο θάνατος επερχόταν σε μια αγωνιώδη στάση, την οποία λάμβαναν τα θύματα, κατά τη μάταιη προσπάθειά τους να βρουν διέξοδο από τη φρικαλέα φυλακή, στην οποία εντοιχίζονταν. Η τρομακτική κρύπτη, μάλιστα, επικοινωνούσε με μια εκκλησία.

Πολλές φορές, άλλωστε, τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης δένονταν χειροπόδαρα και χρησιμοποιούνταν ως ζωντανοί λίθοι ενός οικοδομήματος, όπως συνηθιζόταν στις κρύπτες της Zaragoza. Τα θύματα, αφού υποβάλλονταν στα διάφορα αφόρητα μαρτύρια της Ιεράς Εξέτασης, από μια μικρή οπή, ρίχνονταν σε μια στενή υπόγεια κρύπτη, η οποία δεν είχε ούτε πόρτα, ούτε παράθυρο και ακολούθως, η οπή σφραγιζόταν, αφήνοντας την αγωνία και τον πόνο των ετοιμοθάνατων να διαπερνάει με τα μάταια ουρλιαχτά τους αδιάφορους, νεκρικούς τοίχους.

Συνήθως, οι φυλακισμένοι πέθαιναν σχεδόν αμέσως από τον τρόμο τους, καθώς σκόνταφταν στα δύσοσμα κουφάρια ή στους στιλπνούς σκελετούς των προηγούμενων θυμάτων. Άλλοτε, όμως, δυστυχώς, επιβίωναν για λίγες ημέρες, είτε γιατί είχαν ισχυρή κράση, είτε γιατί, όπως είχε διαπιστωθεί σε αρκετές περιπτώσεις, στους ερεβώδεις εκείνους τάφους, λάμβαναν χώρα σκηνές ασύλληπτου κανιβαλισμού. Ωθούμενοι από την πείνα, την ελπίδα και από το ένστικτο επιβίωσης, κατέτρωγαν τις σαπισμένες σάρκες των συνανθρώπων τους.

Μα, ο θάνατος ήταν το μόνο σίγουρο αποτέλεσμα μέσα σε μια κρύπτη της Ιεράς Εξέτασης. Αν το θύμα δεν πέθαινε από τον τρόμο ή την πείνα και τη δίψα, κατέληγε από την ασφυξία στον στενό κι ανήλιαγο εκείνον χώρο, τον δηλητηριασμένο από τις ακαθαρσίες των πτωματικών υγρών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 28/07/1930…