Η δράση των Τουρκικών μη επανδρωμένων σε Συρία, Λιβύη αλλά και στο Nαγκόρνο Kαραμπάχ βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» του Ελληνικού επιτελείου με τα εξειδικευμένα στελέχη να αναλύουν όλα τα στοιχεία και να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης.
Προβληματισμός επικρατεί στις Ένοπλες Δυνάμεις από τη δράση των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών που σημάδεψε τη σύγκρουση στα εδάφη του Ναγκόρνο Καραμπάχ. Μάλιστα υπάρχουν ανησυχίες από την ελληνική πλευρά ότι μπορεί να ξεκινήσει επιδρομή των UAV και στο Αιγαίο.
Τα Τουρκικά Bayraktar TB2 είναι ένα φθηνό σχετικά οπλικό σύστημα με κόστος το οποίο δεν ξεπερνά τα 5 εκατ. δολάρια κατασκευασμένο από απάρτια τα οποία πωλούνται στο παγκόσμιο εμπόριο ακόμα και για μη στρατιωτική χρήση.
Τα Bayraktar εντοπίζουν στόχους σε απόσταση έως και 50 χιλιομέτρων όμως η διαδικασία στοχοποίησης και βολής απαιτεί αποστάσεις έως και 10 χιλιόμετρα. Κατά συνέπεια πρέπει να πλησιάσουν γεγονός που τα καθιστά ευάλωτα στην αντιαεροπορική άμυνα. Ρωσικές πηγές πάντως αναφέρουν ότι τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη οι Τούρκοι χειριστές πετούσαν τα Bayraktar σε πολύ χαμηλά ύψη ώστε να μην μπορούν να στοχοποιηθούν εύκολα από αντιαεροπορικά οπλικά συστήματα εδάφους. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα οι Τούρκοι οι οποίοι πετούσαν τα Bayraktar από τα αεροδρόμια των Αζέρων χρησιμοποιούσαν «δολώματα» όπως παλιά μαχητικά για να παραπλανήσουν, να τραβήξουν πάνω τους αντιαεροπορικά πυρά και να αποκαλύψουν τις θέσεις των Αρμένικων αντιαεροπορικών οπλικών συστημάτων.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Παρά τη χαμηλή τους ταχύτητα η οποία σύμφωνα με τον κατασκευαστή αγγίζει τα 130 μίλια ωστόσο στο πεδίο των επιχειρήσεων αλλά σε Αιγαίο και Ανατολική Θράκη έχει μετρηθεί στα 80 μίλια, τα Bayraktar κατάφεραν να πετάξουν κοντά ή και πάνω από τις γραμμές των Αρμένιων να στοχοποιήσουν και να χτυπήσουν. Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι τα Bayraktar μπορούν να πετάξουν σε απόσταση έως και 150 χλμ μακριά από τη βάση τους και σε ύψος ακόμα και 22000 ποδών. Όμως όπως έχει αποδειχθεί οι γείτονες έχουν στήσει κατά μήκος των ακτών τους στο Αιγαίο σταθμούς ελέγχου των Bayraktar και με αυτόν τον τρόπο μπορούν να τα πετούν σε μεγάλες αποστάσεις.
Εκτός όμως από τα Bayraktar η Τουρκία διαθέτει και τα Anka ένα ανάλογο UAV για αποστολές ναυτικής συνεργασίας. Επιπλέον στο τελικό στάδιο δοκιμών βρίσκεται όπως υποστηρίζουν και το Akinci το οποίο διαθέτει κινητήρα Turbojet. Το Akinci (Επιδρομέας) θα είναι εφοδιασμένο μεταξύ άλλων με τουρκικής κατασκευής στρατηγικά και αντιπλοικά βλήματα SOM, τα οποία έχουν βεληνεκές 250 χιλιόμετρα, όπως αναφέρει η Άγκυρα. Το σύστημα κατασκευάζεται όχι απλά σε ρόλο UCAV (οπλισμένο UAV) αλλά θα αποτελεί οπλικό σύστημα κρούσης το οποίο θα «σημαδεύει» τα πλοία του Ελληνικού Στόλου αλλά και στόχους στα ελληνικά νησιά. Εκτός από τα βλήματα SOM-τα οποία πρόσφατα, όπως υποστηρίζουν, δοκίμασαν με επιτυχία οι Τούρκοι –ο «Επιδρομέας» θα έχει τη δυνατότητα να μεταφέρει τουρκικής κατασκευής βλήματα αέρος-αέρος αλλά και βόμβες.
Η δράση των Τουρκικών μη επανδρωμένων σε Συρία, Λιβύη αλλά και στο Nαγκόρνο Kαραμπάχ βρίσκονται στο «μικροσκόπιο» του Ελληνικού επιτελείου με τα εξειδικευμένα στελέχη να αναλύουν όλα τα στοιχεία και να αναζητούν τρόπους αντιμετώπισης. Αν και η Ελληνική αεράμυνα βρίσκεται μεταξύ των κορυφαίων παγκοσμίως με πανίσχυρα όπλα μεγάλου, μέσου και μικρού βεληνεκούς όπως Patriot, S-300, και TOR-M1 αλλά και σύγχρονο σύστημα επιτήρησης το ενδεχόμενο μαζικής χρήσης και απόπειρας κορεσμού σε συνδυασμό με χρήση και άλλων οπλικών συστημάτων από τους γείτονες αποτελεί αντικείμενο στο οποίο εστιάζουν οι Έλληνες επιτελείς.
