Το θέμα των άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων αναζωπυρώθηκε το 1966, με αφορμή μια σειρά σοβαρών περιστατικών εμφανίσεων ιπτάμενων δίσκων στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Ο Αμερικανός αστρονόμος Άλλεν Χάινεκ, ο οποίος εκείνη την εποχή συμμετείχε στο Πρόγραμμα Γαλάζιο Βιβλίο (Project Blue Book, 1952 ως 1969), το οποίο μελετούσε το θέμα των Α.Τ.Ι.Α., εξέφρασε την άποψη ότι το φαινόμενο των παράξενων αυτών αντικειμένων οφείλονταν στις αναθυμιάσεις των ελωδών εκτάσεων, που συναντώνται με τα στρώματα της ατμόσφαιρας και αναφλέγονται, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο της άνοιξης. Εν τούτοις, ο ίδιος ο Χάινεκ προσέθετε ότι η εξήγηση αυτή δεν αποτελούσε και πλήρη απόδειξη για τη φύση του φαινομένου.

Παρ’ όλα αυτά, όμως, καμία επιστημονική εξήγηση δεν μπορούσε να κλονίσει την πίστη εκείνων που βεβαίωναν ότι είχαν δει αυτά τα περίεργα οχήματα στον ουρανό. Στην Πολιτεία του Μίσιγκαν, τον Μάρτιο του 1966, πολυάριθμοι αυτόπτες μάρτυρες βεβαίωναν ότι είχαν δει φωτεινά αντικείμενα να πετούν σε σχηματισμούς, σε ύψος πενήντα μέτρων από το έδαφος και μάλιστα, με ήχο παρόμοιο με τη σειρήνα ενός ασθενοφόρου (το θέμα το έχουμε παρουσιάσει σε προηγούμενο άρθρο που μπορείτε να βρείτε ).

Ενενήντα μαθήτριες του Κολλεγίου του Hillsdale, μαζί με τη Διευθύντριά τους, επεσήμαναν, επίσης, την εμφάνιση ενός μυστηριώδους ιπτάμενου αντικειμένου, που εξέπεμπε πολύχρωμες λάμψεις. Οι λάμψεις, όμως, κατά παράξενο τρόπο, έσβηναν, μόλις πλησίαζε ένα περιπολικό της Αστυνομίας. Τελικά, αποκαλύφθηκε ότι οι μυστηριώδεις φωταψίες προέρχονταν από ένα γειτονικό Κολλέγιο, σπουδαστές του οποίου ομολόγησαν ότι οι ίδιοι τις προκαλούσαν, προσπαθώντας κατ’ αυτό τον τρόπο να εντυπωσιάσουν τις εύπιστες συναδέλφους τους.

Το ίδιο συνέβη και στην Καλιφόρνια, όπου φοιτητές του Πανεπιστημίου ανέφεραν ότι τα μυστηριώδη αντικείμενα ήταν μπαλόνια με διαλείποντα φώτα, που τα είχαν εξαπολύσει οι ίδιοι.

Στην Ατλάντα, ένας καθηγητής του Πανεπιστημίου της πόλης διασκέδαζε εξαπολύοντας και αυτός μικρά αερόστατα, φωτιζόμενα εσωτερικά.

Από την πλευρά του, ο Υπουργός Άμυνας, Robert McNamara, διέψευδε κατηγορηματικά «την ύπαρξη αγνώστων ιπτάμενων αντικειμένων, οδηγούμενων από εξωγήινα όντα».

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 μέχρι και τότε, το 1966, οι αμερικανικές στρατιωτικές αρχές είχαν αναφέρει ότι περίπου δέκα χιλιάδες μυστηριώδη αντικείμενα είχαν επισημανθεί στις ΗΠΑ, αλλά τα περισσότερα από αυτά, καθώς διαπιστώθηκε, ήταν αστέρες, μετεωρίτες, που μάλιστα είχε εξακριβωθεί και η τοποθεσία της πτώσεώς τους, πλανήτες που, όπως η Αφροδίτη, το φως τους αντανακλώταν κατά κάποιο τρόπο από στρώματα νεφών, τεχνητοί δορυφόροι, αεροπλάνα, λάμψεις προβολέων, μεγάλα στρατοσφαιρικά μπαλόνια παρατηρήσεων, που ο άνεμος τα κινούσε με μεγάλη ταχύτητα.

Μόνο στις εκατό από αυτές τις περιπτώσεις δεν κατέστη δυνατό να δοθεί εξήγηση, αλλά οι ειδικοί απέρριπταν την ιδέα ότι επρόκειτο περί εξωγήινων συσκευών. Κανένα αστεροσκοπείο δεν είχε επισημάνει την παρουσία τους, ούτε και τις φωτογράφισε, όπως και κανένα ραντάρ δεν είχε εντοπίσει την παρουσία τους.

Βέβαια, οι αρμόδιοι απέκλειαν ότι μπορούσαν οι ιπτάμενοι δίσκοι να προέρχονταν από όντα που κατοικούσαν τους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, διότι όλοι τους ή είναι υπερβολικά ψυχροί ή αντιθέτως θερμοί, μη διαθέτοντες οξυγόνο ή περιβάλλονται από δηλητηριώδη αέρια. Εν τούτοις, άλλοι υποστήριζαν ότι παρόμοια οχήματα μπορούσαν να είχαν κατασκευαστεί από όντα άλλων πλανητών, που ανήκαν σε άλλα ηλιακά συστήματα, που απέχουν δεκάδες ή και εκατοντάδες έτη φωτός.

Από ελληνικής πλευράς, υπήρχε μία επιστημονική εξήγηση του φαινομένου, η οποία δόθηκε σε ραδιοφωνική συνέντευξη του Καθηγητή του Πολυτεχνείου, Παύλου Σαντορίνη, το 1966.

Κατά τον Έλληνα Καθηγητή, οι ιπτάμενοι δίσκοι αποτελούσαν πραγματικότητα, βασιζόμενος σε αδιαμφισβήτητα περιστατικά και μαρτυρίες και μάλιστα, από ανθρώπους που βρίσκονταν σε διαφορετικούς τόπους, σε μαρτυρίες πιλότων της Αμερικανικής Αεροπορίας και σε άλλα επιστημονικά στοιχεία. Ο Σαντορίνης, αναφερόμενος στο βιβλίο του Γάλλου ερευνητή των Α.Τ.Ι.Α. Aime Michel, «Μυστηριώδη Ουράνια Αντικείμενα», που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1958, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί οχημάτων, οδηγούμενων από όντα, προερχόμενα από άλλα ουράνια σώματα. Το βιβλίο του Aime Michel το προλόγιζε, μάλιστα, ο Πτέραρχος L. M. Chassin, πρώην Διοικητής της Αεροπορικής Άμυνας της Κεντρικής Ευρώπης, ο οποίος αναγνώριζε ότι στο θέμα των Α.Τ.Ι.Α. υπήρχε μία πραγματικότητα, που δεν έπρεπε να την αγνοούμε.

Το σπουδαίο ήταν ότι είχαν υπάρξει και διαπιστώσεις αποβιβάσεως των μυστηριωδών επιβατών αυτών των δίσκων, που φυσικά εξαφανίζονταν μόλις πλησίαζε κάποιος άνθρωπος.

«Όλοι, δε, οι επιβάτες αυτοί, κατά τις συμπίπτουσες περιγραφές, ήταν ύψους μεταξύ 90 και 110 εκατοστών, είχαν περίπου το σχήμα του ανθρώπου και ίδιο χαρακτηριστικό βηματισμό. Η σχετικώς μεγάλη κεφαλή τους βρισκόταν εντός μεταλλικού σκάφανδρου, προφανώς λόγω της ακαταλληλότητας του αέρα, για την αναπνοή των όντων αυτών», ανέφερε στη συνέντευξή του ο Καθηγητής Σαντορίνης.

Όσον αφορά στην επιστημονική εξήγηση αυτών των φαινομένων, ο Σαντορίνης αναφέρθηκε στη θεωρία του Γάλλου Plantier. Κατά τον Plantier, τα όντα που κατευθύνουν τα μυστηριώδη αυτά ουράνια οχήματα, έχουν τιθασεύσει τη δύναμη της βαρύτητας, με αποτέλεσμα τη δυνατότητα «του προσανατολισμού της προς οιαδήποτε κατεύθυνση και παραγωγής της υπό οιαδήποτε ένταση». Συνέπεια της επιδράσεως αυτής της δύναμης, την οποία ο Παύλος Σαντορίνης ονόμαζε «δύναμη Plantier», ήταν τα ανεξήγητα φαινόμενα, που συνόδευαν την εμφάνιση των ιπτάμενων δίσκων, όπως η έλλειψη θορύβου, παρά τη μεγάλη ταχύτητα κινήσεως εντός της ατμόσφαιρας.

Σύμφωνα προς τον ορισμό της υποθετικής «δύναμης Plantier», ο αέρας που περιβάλλει ένα αντικείμενο, υφιστάμενος και αυτός τη δύναμη αυτή, ακολουθεί το αντικείμενο στην κίνησή του. Συνέπεια, επίσης, αυτού είναι ότι δεν υπάρχει καμία εμφάνιση θερμότητας, λόγω ακριβώς της έλλειψης τριβής.

Στο ερώτημα, γιατί τα εξωγήινα αυτά όντα δεν μας δίνουν μια απτή απόδειξη της ύπαρξής τους, η άποψη του Καθηγητή Σαντορίνη ήταν ότι τα όντα αυτά, για να πετύχουν τη δέσμευση της υποθετικής «δύναμης Plantier», πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκονται σε νοητικό και πνευματικό γενικώς επίπεδο, πολύ ανώτερο του ανθρωπίνου. Κατά συνέπεια, δεν είναι βέβαιο ότι με την κατάστασή μας μπορούμε να αντιληφθούμε ορισμένες εκδηλώσεις τους, που είναι υπαρκτές, αλλά πέραν των δυνατοτήτων της ανθρώπινης αντίληψής μας, όπως π.χ. ένας σκύλος δεν μπορεί να αντιληφθεί την τη διαφορά μεταξύ ενός κίονα ενός ναού από οποιαδήποτε άλλη πέτρα, διότι, όπως ανέφερε ο Σαντορίνης, απλώς αντιλαμβάνεται εκείνο που ανήκει στην πνευματική του στάθμη.

«Ρωτάμε γιατί δεν υπάρχουν επισκέπτες του Διαστήματος. Η απάντηση, όμως, είναι καταπληκτικής απλότητας: δεν υπάρχουν, επειδή μόνο οι οφθαλμοί μας τους βλέπουν, όχι όμως και το πνεύμα μας, που είναι ανίκανο προς τούτο», ανέφερε χαρακτηριστικά σε άλλο σημείο της ραδιοφωνικής συνέντευξης.

Τέλος, ο Καθηγητής Σαντορίνης αναφέρθηκε στη συνέντευξή του και στο περιστατικό, που έλαβε χώρα στις ΗΠΑ το 1948, στην αεροπορική βάση Godman, που βρίσκεται κοντά στο Fort Knox, όπου φυλασσόταν όλος ο χρυσός των Ηνωμένων Πολιτειών (το θέμα το έχουμε παρουσιάσει σε άρθρο που μπορείτε να βρείτε ).

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 10/04/1966…