Θέμα για πολλούς αναλυτές στη Ρωσία, αποτελεί το ερώτημα αν ο Βλάντιμιρ Πούτιν είναι ψυχικά ασταθής.

Κάποιοι άλλοι λένε ότι η πανδημία τον έχει κάνει επιφυλακτικό με τους ανθρώπους ενώ υπάρχουν κι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο Πούτιν δεν φοβάται τον κορονοϊό αλλά ένα πραξικόπημα σε βάρος του.

Σύμφωνα με την washingtonpost και τον αναλυτή ο Στίβεν Χαλ -στέλεχος της CIA μέχρι το 2015 και επί 30 χρόνια δραστηριοποιούνταν σε επιχειρήσεις των μυστικών υπηρεσιών για τη Ρωσία- η ελίτ των υπηρεσιών ασφαλείας, βλέποντας να απειλείται το σύστημα που της έδωσε εξουσία, μπορεί να αναλάβει δράση κατά του Πούτιν.

Δεν είναι δηλαδή οι ολιγάρχες εκείνοι που θα πρέπει να φοβάται ο Ρώσος Πρόεδρος, καθώς εκείνοι δεν έχουν πρόσβαση σε σκληρή εξουσία, όπως ας πούμε η αστυνομία ή άλλες ένοπλες δυνάμεις ασφαλείας στη Ρωσία.

Η πραγματική απειλή για τον Πούτιν

Σύμφωνα με τον αναλυτή, η πραγματική απειλή για τον Πούτιν, είναι τα Siloviki. Είναι ρωσική λέξη που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την ασφάλεια και τη στρατιωτική ελίτ της Ρωσίας.

Πρόκειται για άτομα όπως ο Nikolai Patrushev επί του παρόντος γραμματέας του ρωσικού συμβουλίου ασφαλείας και ο Alexander Bortnikov επικεφαλής της Ρωσικής Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας (FSB), καθώς και άλλοι σημερινοί και πρώην ανώτεροι αξιωματούχοι ασφαλείας.

Άντρες όπως ο Patrushev και ο Bortnikov όχι μόνο διαθέτουν σκληρή δύναμη, αλλά ξέρουν πώς να τη χρησιμοποιούν και έχουν την τάση να το κάνουν. Η FSB περιλαμβάνει περίπου 160.000 μέλη της υπηρεσίας συνοριακής φρουράς, καθώς και χιλιάδες ένοπλο προσωπικό με τις αρχές επιβολής του νόμου.

Αλλά η δύναμη της FSB δεν προέρχεται μόνο από την ικανότητά της να ασκεί βία. Η οργάνωση είναι επίσης πολύ μυστικοπαθής. Οι αξιωματικοί της FSB είναι ειδικευμένοι στο να εργάζονται κρυφά, διατηρώντας τις πιο ευαίσθητες επιχειρήσεις τους αυστηρά διαχωρισμένες σε μικρές ομάδες.

Ο Πούτιν το καταλαβαίνει καλύτερα από τους περισσότερους: Κάποτε διηύθυνε την οργάνωση ο ίδιος.

Tα siloviki είναι πρόθυμα να χρησιμοποιήσουν αυτό το θανατηφόρο μείγμα σκληρής δύναμης και μυστικότητας όταν εμφανιστεί μια σοβαρή απειλή για το ρωσικό κλεπτοκρατικό σύστημα.

Αυτό συμβαίνει επειδή η ελίτ ασφαλείας αντλεί τη δύναμή της από το σύστημα. Η όλη λειτουργία μπορεί να λυγίσει όταν απειλείται. Οι διαδηλώσεις στους δρόμους γίνονται ανεκτές σε κάποιο βαθμό και η Ρωσία έχει αντισταθεί σε μικρότερες δυτικές κυρώσεις στο παρελθόν.

Όπως τα κλαδιά ενός γέρικου δέντρου, η κλεπτοκρατική αυτοκρατορία στο Κρεμλίνο μπορεί να αντέξει την περιστασιακή καταιγίδα, αλλά αν ο κορμός σαπίζει, το siloviki θα αναλάβει δράση, λέει ο αναλυτής.

Φόβοι μην γίνει δεύτερος Γκορμπατσόφ

Τέλος, ο αναλυτής αναφέρει ότι δε μπορεί να μην έχουν περάσει από το μυαλό του Πούτιν, όσα έγιναν με τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ το 1991, τότε που η Σοβιετική Ένωση διαλυόταν…

Τα εργοστάσια απέτυχαν επειδή οι εργαζόμενοι απλώς σταμάτησαν να εμφανίζονται στη δουλειά – επειδή οι εργοδότες τους είχαν σταματήσει να τους πληρώνουν. Τα siloviki ήταν μάρτυρες μιας τεράστιας αναταραχής που φοβόντουσαν ότι θα οδηγούσε στη διάλυση της χώρας —και της εξουσίας που είχαν συγκεντρώσει— όπως την γνώριζαν για δεκαετίες.

Αν και η απόπειρα πραξικοπήματος τελικά δεν πέτυχε, σηματοδότησε την αρχή του τέλους του καθεστώτος του Γκορμπατσόφ — και ολόκληρης της Σοβιετικής Ένωσης.