Η έρημος Σαχάρα άρχιζε να ξεδιπλώνει τα μυστικά της, τα θαμμένα κάτω από την καυτή άμμο, τα οποία αποτέλεσαν ένα από τα πολυπλοκότερα και παραδοξότερα προβλήματα της Ιστορίας.

Μια αρχαιολογική αποστολή, που είχε διασχίσει ολόκληρη την αφρικανική έρημο, έπειτα από αφάνταστους κόπους και περιπέτειες, κατόρθωσε εν τέλει να εντοπίσει ίχνη αναμφισβήτητα εντατικής ζωής μέσα στο αχανές και αφιλόξενο αυτό τοπίο, κατά τους προϊστορικούς χρόνους. Ανάμεσα σε απόκρημνους βράχους, που δημιουργούσαν φυσικά κοιλώματα, βρέθηκαν συγκλονιστικά σχέδια, τα οποία παρίσταναν ανθρώπους, δέντρα, ζώα και εν γένει, έδιναν μια πληρέστατη εικόνα της φύσης και της ζωής μιας περασμένης εποχής, που απέχει περίπου δώδεκα χιλιάδες χρόνια από τη δική μας.

Οι βραχογραφίες της Σαχάρα ανευρέθηκαν εντελώς τυχαία και με τρόπο αληθώς θαυματουργό. Τα μέλη της αποστολής περιπλανιόνταν για πολλές εβδομάδες, δίχως να έχουν καταφέρει να ανακαλύψουν τίποτε το σημαντικό. Μα, η έλλειψη βενζίνης για τα αυτοκίνητά τους τούς ανάγκασε να σταθμεύσουν πλησίον απόκρημνων βράχων, στις ρωγμές των οποίων προσπάθησαν να προστατευθούν από τον καυτό ήλιο της ερήμου και τις επικίνδυνα υψηλές θερμοκρασίες. Επειδή, όμως, οι ρωγμές αυτές ήταν πολύ στενές και δεν μπορούσαν να εισχωρήσουν μέσα στα μικρά κενά, τα οποία άφηναν οι τεράστιοι πέτρινοι όγκοι συσσωρευμένοι ο ένας πάνω στον άλλον, κατέβαλλαν υπεράνθρωπες προσπάθειες, για να μετακινήσουν μερικούς από αυτούς, ώστε να ευρυνθεί το άνοιγμα.

Εν τέλει, κατόρθωσαν να ρίξουν έναν μεγάλο βράχο καταγής με τέτοιον τρόπο, ώστε η εσωτερική του πλευρά να έρθει στην επιφάνεια. Κατάπληκτοι, διαπίστωσαν ότι στο εσωτερικό του, η πέτρινη εκείνη επιφάνεια ήταν γεμάτη από ωραιότατα σχέδια, χαραγμένα με αριστοτεχνικό τρόπο.

Η ανακάλυψη αυτή ήταν σαν να έπεσε από τον ουρανό για την ήδη κουρασμένη και σχεδόν απογοητευμένη αποστολή των επιστημόνων. Έτσι, οργανώθηκαν ευθύς ειδικά συνεργεία στο Μαρόκο, τα οποία απεστάλησαν για τη μεθοδική εκτέλεση της εργασίας ανατροπής και εξιχνίασης όλων των κινητών όγκων των βράχων. Πράγματι, οι περισσότεροι από αυτούς περιείχαν στο εσωτερικό τους χαραγμένες παρόμοιες παραστάσεις ζώων, φυτών και ανθρώπων. Ήταν προφανές ότι κατά την εποχή, που είχαν κοσμηθεί οι βράχοι με τα όμορφα αυτά σχέδια, αποτελούσαν τα κοιλώματα κάποιας σπηλιάς, που με το πέρασμα των αιώνων, κατέρρευσε και εξαφανίστηκε.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι βραχογραφίες της Σαχάρα δημιουργήθηκαν τουλάχιστον δέκα με δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν, από ανθρώπους, οι οποίοι ήταν αρκετά προηγμένοι σε πολιτισμό και επιτηδειότητα αναπαράστασης, όσο και αντίληψης, του περιβάλλοντός τους. Φυσικά, ο κόσμος, που απεικόνιζαν, είτε ήταν ζωικός, είτε ήταν φυσικός, αποκλειόταν να ήταν φανταστικός ή μακρινός. Οι καλλιτέχνες, που τον χάραξαν στις λείες επιφάνειες των βράχων, τον έβλεπαν καθημερινά να φαντάζει εμπρός τους, τον ζούσαν οι ίδιοι και αποτελούσαν τμήμα του.

Το κυριότερο συμπέρασμα, που μπορούσε να εξαχθεί από την επιστημονική αυτή ανακάλυψη, ήταν ότι η έρημος Σαχάρα, πριν από τουλάχιστον δέκα χιλιάδες χρόνια και πλέον, ήταν ολωσδιόλου διαφορετική από ό,τι είναι σήμερα. Είχε δέντρα, θηρία και οικόσιτα ζώα, τα οποία για να ζήσουν, χρειάζονταν δάση, ποταμούς και ήπιο κλίμα. Είχε ανθρώπους, οι οποίοι εργάζονταν, κυνηγούσαν, παντρεύονταν, αποκτούσαν παιδιά, λάτρευαν θεούς και φυσικά, αλληλοσκοτώνονταν σε πολέμους.

Πράγματι, τα ανακαλυφθέντα σχέδια παρίσταναν ποίμνια, αγελάδες, ελέφαντες, λέοντες, πιθήκους, λύκους, βουβάλια και πολλά άλλα. Παρίσταναν, επίσης, βαθύσκια δέντρα με πυκνά φυλλώματα, ανθρώπους που προσεύχονταν, εργάζονταν, περνούσαν την ημέρα τους συντροφιά με τις γυναίκες και τα παιδιά τους ή μάχονταν με σφεντόνες και δόρατα. Όλες αυτές οι εκφάνσεις της ζωής είχαν χαραχθεί βαθιά στους βράχους, ώστε να διατηρηθούν ανέπαφα έως και σήμερα, σε άριστη κατάσταση και με τέχνη, που καταδεικνύει πραγματικούς καλλιτέχνες. Μερικά από αυτά, άλλωστε, δίνουν ανάγλυφα και παραστατικά μια απολαυστική εικόνα του βίου εκείνης της εποχής.

Μα, πώς ήταν εφικτό να ζουν και να ευδοκιμούν τόσα πλάσματα στη Σαχάρα, τη φοβερή αυτή αμμοθάλασσα, η οποία φλογίζεται ολοχρονίς από τον πυρωμένο ήλιο και οι σφοδροί άνεμοι μετακινούν καθημερινώς ολόκληρα αμμώδη βουνά; Απλούστατα, η Σαχάρα, πριν από πολλές χιλιετίες, ήταν ένας γνήσιος, κατάφυτος παράδεισος, με κλίμα ήπιο και τρεχούμενα νερά, ώστε τα πλάσματα που την κατοικούσαν, ένιωθαν πληρότητα και ευτυχία, όπως τόσο έκδηλα απεικονιζόταν στις συγκλονιστικές αυτές βραχογραφίες.

Μια από τις μυστηριώδεις εκείνες μεταβολές, οι οποίες συντάραξαν τον πλανήτη μας πριν από χιλιάδες έτη, ίσως ο περίφημος κατακλυσμός των Ιουδαϊκών Βιβλίων, μετέβαλε οριστικώς το περιβάλλον και το κλίμα της Σαχάρα. Οι καταπράσινες και εύφορες κοιλάδες της μετατράπηκαν σε αληθινή κόλαση ξηρασίας και ανυδρίας, όπου η ζωή των ανθρώπων θα ήταν ένα μαρτύριο επιβίωσης. Θηρία και οικόσιτα ζώα θα εξαφανίστηκαν βαθμηδόν, ενώ οι άνθρωποι μετανάστευσαν πολύ μακριά ή αποσύρθηκαν προς τις οπωσδήποτε λιγότερο βασανιστικές ζώνες του Μαρόκου και της Αλγερίας.

Η αρχαιολογική αποστολή συνέχιζε απρόσκοπτα τις έρευνές της, ελπίζοντας να κάνει σύντομα κι άλλες ανακαλύψεις, οι οποίες θα βοηθούσαν να εξιχνιαστεί εντελώς το αίνιγμα της ερήμου της Σαχάρα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 13/08/1936…