Μην κάνετε τον πνευματικό σας νομοθέτη του γάμου σας.

Δεν είναι ο ρόλος του πνευματικού να καθορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των συζύγων. Όταν το ανδρόγυνο χρειάζεται κάποιον «διαιτητή», τότε δεν υπάρχει ανδρόγυνο αλλά υφίσταται ακόμα άνδρας και γυναίκα.

Όταν ο γάμος γίνει ζήτημα δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, τότε ο γάμος έχει χάσει κάθε νόημά του. Αν πηγαίνω στον πνευματικό για να με δικαιώσει ή να κατανείμει τα συζυγικά «καθήκοντα» σημαίνει ότι δεν υπάρχει συζυγία, δηλαδή δεν υπάρχει μεταξύ του ζευγαριού συγχώρεση, αλληλοπεριχώρηση και αγάπη. Και φυσικά φέρνει και πνευματικός ευθύνη εάν αποδέχεται αυτόν τον ρόλο ή και τον καλλιεργεί.

Δεν λύνεται το πρόβλημα με τον «διαιτητή-πνευματικό». Το πρόβλημα λύνεται όταν το ζευγάρι δει τον γάμο ως δρόμο προς την θέωση. Όταν το ζευγάρι αντιμετωπίζει τον γάμο ως δρόμο προς την αυτοδικαίωση τότε ο πνευματικός δεν μπορεί να προσφέρει κάτι ουσιαστικό. Εάν ο πνευματικός μπει σ’αυτήν την διαδικασία, τότε μία θα δικαιώνει τον έναν, μία τον άλλον. Δεν είναι ο πνευματικός ο δικαστής στον οποίο θα πάει το ζευγάρι για να βγάλει απόφαση ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Στον πνευματικό πηγαίνουμε για να αποκαλύψουμε τον εγωισμό μας και τις πληγές που προέρχονται απ’αυτόν και να θεραπευτούμε.

Μην προσπαθείτε να κάνετε συνένοχο τον πνευματικό σας στην κατάσταση αυτή. Ο ρόλος του πνευματικού είναι να συμβουλέψει, όχι να νομοθετήσει και να οριοθετείσει την σχέση σε καλές ή κακές πράξεις. Ρόλος του πνευματικού είναι να σας οδηγήσει στον Χριστό και όχι να σας δικαιώσει. Μην υποβιβάζουμε τον ρόλο του πνευματικού πατρός. Δεν είναι ρόλος του πνευματικού να κατανείμει τις δουλειές του σπιτιού ή τα έξοδα που δικαιούται ο καθένας να κάνει ή μέχρι τί ώρα μπορεί να βγει ο άνδρας ή η γυναίκα με τους φίλους τους/της το βράδυ. Αυτά θα πρέπει το ζευγάρι να τα συζητήσει και να αποφασίσει μόνο του. Εάν ούτε αυτά μπορούνε να συζητήσουνε τότε…τί να πει ο πνευματικός; Και στο κάτω κάτω εάν χρειάζεται ο πνευματικός για να βρει λύση σ’αυτά τα θέματα σημαίνει ότι μεταξύ του ζευγαριού δεν υπάρχει η στοιχειώδη ωριμότητα και συνεννόηση.

Η συμβουλή του πνευματικού για να καρποφορήσει χρειάζεται γόνιμο έδαφος, δηλαδή ταπείνωση. Εάν ο πνευματικός έχει μπροστά του ανθρώπους που δεν θέλουν να ταπεινωθούν, αλλά ψάχνουν «μαγική λύση» χωρίς να ματώσει ο εγωισμός τους, τότε ο πνευματικός απλά θα παίζει την «γλάστρα» σε ένα θέατρο το παραλόγου.

Υ.Γ.: Προβλήματα και διαφωνίες σίγουρα υπάρχουν σε κάθε σχέση. Καμία σχέση δεν είναι «τέλεια», όμως οι διαφωνίες δεν θεραπεύονται με νόμους-καθήκοντα, αλλά με την ταπείνωση και την αγάπη. Καλόν αγώνα.

αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος