Η «νίκη» του Πούτιν και του Ερντογάν απέναντι στις ΗΠΑ, και ο κίνδυνος η αποδοχή της ήττας αυτής να επηρεάσει άμεσα  την ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Χωρίς αμφιβολία την έχασαν την πρώτη παρτίδα οι Αμερικανοί. Πρόκειται για μία ήττα που θα τους πάρει χρόνο να την χωνέψουν. Αν την αποδεχθούν τότε θέτουν σε άμεσο κίνδυνο τα συμφέροντα τους στην ανατολική Μεσόγειο και στη Μέση Ανατολή.

Και θα επιδείξουν μία αλλόκοτη και αντισυμμαχική συμπεριφορά πρότειναν μία καλή συμφωνία στον ισλαμιστή πρόεδρο της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος την απέρριψε. Διότι προφανώς έχει πλάτες. Είτε αυτές είναι της Ρωσίας και του Βλαντιμίρ Πούτιν, είτε οικονομικά του Εμιράτου του Κατάρ, που αναμειγνύεται εκεί που δεν το …σπέρνουν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζήτησαν από τον Τούρκο πρόεδρο να μην ενεργοποιήσει το ρωσικό σύστημα S-400, και να του προσφέρουν ως αντάλλαγμα με καλύτερες συνθήκες το σύστημα Πάτριοτ και μία καλή εμπορική συμφωνία και αυτός απάντησε με ένα ξερό όχι. Όσοι μελέτησαν τη δήλωσή του κ. Ερντογάν  πιστεύουν ότι μίλησε καθαρά και χωρίς αστερίσκους. Διότι υπάρχουν και άλλοι, ακόμα και ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, που μπορεί και να είδαν την ελπίδα στο βάθος του τούνελ.

Συνεχίζουν να διαβεβαιώνουν ότι ο Τούρκος πρόεδρος στο τέλος θα αντιληφθεί ποιο είναι το συμφέρον του. Πλανώνται πλάνη οικτρά… Είναι ένα πιόνι στα χέρια του πανέξυπνου Πούτιν που χαλά τη Δυτική Συμμαχία εκ των έσω. Θα ανέμενε κανείς ότι οι Αμερικανοί, επιτέλους, θα είχαν καταλάβει ότι ο κ. Ερντογάν έχει επιλέξει στρατόπεδο και δεν υπολογίζει κανένα. Ούτε τον φίλο του τον Ντόναλντ Τραμπ τον οποίο χρησιμοποιεί ασύστολα σε σημείο παρεξήγησης.

Πως δεν μπορεί ο πολύπειρος πλανητάρχης να αντιληφθεί την πραγματικότητα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του; Ακόμα και χθες «συνελήφθη» να βρίσκεται σε καθεστώς άρνησης. Και είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα ηγέτη. Η Ρωσία έχασε τον πόλεμο στα Βαλκάνια και δεν θέλει να τον χάσει και στη Μεσόγειο. Η νέα θα είναι μία σκληρή σύγκρουση, όπως εξελίσσεται τους τελευταίους μήνες, και μπορεί να καταστεί και απαίσια σύγκρουση, ότι και να σημαίνει η λέξη. Τα συμφέροντα που παίζονται στην πλάτη των χωρών της περιοχής είναι τεράστια. Και δεν μιλάμε μόνο για τα αποθέματα φυσικού αερίου.

Κάποια εκ των δύο δυνάμεων πρέπει να έχει τον έλεγχο στην περιοχή. Και απ’ ότι γνωρίζω οι Αμερικανοί δεν θα κάνουν πίσω. Και εδώ τίθεται το ερώτημα: τι θα πράξουν η Κύπρος και η Ελλάδα σε αυτό το πολύ επικίνδυνο σκηνικό. Θεωρώ ότι η Ελλάδα έχει πάρει θέση λόγω της συμμετοχής της στο ΝΑΤΟ. Έχει ταχθεί από την εποχή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ αναφανδόν υπέρ της Αμερικής. Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ζύγισε τα υπέρ και τα κατά και επέλεξε στρατόπεδο. Στη Λευκωσία «παλαντζάρουν» ακόμα μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσιγκτον και αυτό στο τέλος δεν θα βγει σε καλό.

Ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης εισπράττει παράπονα και διαβήματα και από τις δύο δυνάμεις. Αλλά πολιτεύεται με ένα τρόπο, φοβούμενος το «κομμουνιστικό» ΑΚΕΛ, που θα προκαλέσει ζημία. Σκέφτηκε μήπως ότι η Κύπρος θα μπορούσε να βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να έχει εγκαταλειφθεί από τις δύο μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας. Ή το χειρότερο, να αποφασίσουν να τη διεκδικήσουν ως σημαντικό στρατηγικό σημείο στη Μεσόγειο. Η Αμερική βρίσκεται σε δεινή θέση επειδή ο Πρόεδρος της έχει «κολλήσει» σε ένα παραμύθι με το οποίο γελάνε όλοι: ότι η Τουρκία αγόρασε τους S-400 επειδή ο Λευκός Οίκος του Μπάρακ Ομπάμα αρνήθηκε να δώσει στους Τούρκους, τους Patriot μαζί με την απόρρητη τεχνολογία τους. Ο κ. Τραμπ δεν λέει όλη την αλήθεια.

Στο σημείο που έφερε τα πράγματα ο κ. Τραμπ εγκλωβίζοντας τη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο στην υπόθεση των S-400, οι επιλογές του είναι δύο:

• Ή επιβάλλει κυρώσεις, ως οφείλει, στην Τουρκία, ΄
• Η αποδέχεται την κατάσταση όπως έχει δημιουργηθεί και δέχεται το ρωσικό σύστημα.

Η δεύτερη επιλογή θα ήταν καταστροφική για την Αμερική, διότι πλέον όλοι οι σύμμαχοι θα μπορούσαν να έκαναν ότι και η Τουρκία: να αγόραζαν ρωσικό οπλισμό ακόμα και αν δεν ήταν συμβατός με τα όπλα του ΝΑΤΟ. Αυτό επιδιώκει μήπως ο κ. Τραμπ; Τότε μήπως έχουν δίκιο όσοι τον κατηγορούν πως έχει αναπτύξει υπόγειες σχέσεις με τη Μόσχα; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο, που αυτή τη στιγμή δεν το γνωρίζουμε και έχει σχέση με τη Ρωσία;

Πηγή: hellasjournal.com