Γράφει ο Μπάμπης Κούτρας
Η συγγνώμη του Τσίπρα για τα ρουσφέτια της συριζαϊκής νομενκλατούρας, στον βαθμό που είναι ειλικρινής, αποδεικνύεται λίγη και ήρθε πολύ αργά.
Αν τη ζητούσε μετά τις ακρότητες Πολάκη, τον περασμένο Απρίλιο, ίσως και να έπιανε τόπο. Να είχε αποφευχθεί η τριπλή συντριβή της κυβέρνησης στις εκλογές που προηγήθηκαν και να υπήρχαν τώρα πιθανότητες διάσωσής της. Ο πρωθυπουργός προτίμησε τότε να κάνει Πάσχα με τον Πολάκη σε μια απίστευτη επίδειξη κοινωνικής αυθάδειας και πολιτικής υπεροψίας.
Τρεις εβδομάδες μετά τη βαριά ήττα στις ευρωεκλογές και τρεις πριν από τις κάλπες της 7ης Ιουλίου, ο Τσίπρας εξακολουθεί να βρίσκεται σε σύγχυση. Το κλίμα δεν γυρίζει ψάχνοντας για ανθυπολεπτομέρειες στην ομιλία του Μητσοτάκη, που, αφού διαστρεβλωθούν, θα μπορέσουν να τον μειώσουν και να τον εκθέσουν στα μάτια της κοινής γνώμης. Νέο εκλογικό αφήγημα δεν υπάρχει, αξιόπιστο δίλημμα για τους πολίτες δεν βρέθηκε, ο μπαμπούλας της Δεξιάς έχει ξεπεραστεί από τους πολίτες, οι παροχές εξαντλήθηκαν και δεν γίνεται να δοθούν άλλες, ενώ η αναζήτηση ικανών στελεχών που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά αποδείχθηκε μάταιη, όπως αναφέρεται στο .
Μια ματιά στους εκλογικούς συνδυασμούς του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι η παρτίδα έχει χαθεί οριστικά. Πολλά από τα στελέχη που αξιοποιούνται για πρώτη φόρα είναι τρίτης κατηγορίας, ενώ στα υψηλά κλιμάκια έχουν βγει τα μαχαίρια. Μετακινήσεις, καραμπόλες, απουσίες (όπως του Νίκου Κοτζιά), συγκρούσεις και αντιπαραθέσεις των υποψήφιων βουλευτών δείχνουν ότι τα δύσκολα για τον κ. Τσίπρα δεν έχουν επ’ ουδενί τελειώσει. Και το 2015 το επίπεδο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν υψηλό, αλλά τότε η δυναμική του κόμματος έφερνε τις ψήφους, ενώ τώρα που πρέπει να γίνει το αντίθετο δεν υπάρχουν ισχυροί υποψήφιοι.
Αν κρίνουμε από τις τελευταίες εμφανίσεις για την παρουσίαση του προγράμματος και τις τηλεοπτικές συνεντεύξεις, ο πρωθυπουργός καταφεύγει στη μετάνοια, τη συγγνώμη και τις προσευχές για να συγκρατήσει ένα μέρος από τους ψηφοφόρους που είναι έτοιμοι να του γυρίσουν την πλάτη. Η ηττοπάθεια είναι φανερή, ο μέχρι πρότινος «ηγέτης» φέρεται σαν φοβισμένος πολιτευτής που άβολα αναζητά κάπου να σταθεί. Η ομολογία του, ότι «κάναμε λάθος και δεν το περιμέναμε» στις ευρωεκλογές, και η πολιτική αποδοκιμασία Βούτση και Τασίας για τις μετατάξεις συγγενικών τους προσώπων στη Βουλή αποδεικνύουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα.
Πρόκειται για μια αλλαγή τακτικής η οποία υπαγορεύεται από την ανάγκη πολιτικής διάσωσης. Από μόνη της όμως δεν φτάνει. Θα έπρεπε να συμπληρώνεται από μια συγγνώμη προς τους 10 πολιτικούς αντιπάλους που κατηγορήθηκαν άδικα για την υπόθεση Novartis με τη συνδρομή ενός παραδικαστικού συστήματος που τώρα αποκαλύφθηκε από τις αναφορές Αγγελή. Επρεπε να είχε προηγηθεί η συγγνώμη προς τις οικογένειες των 101 νεκρών στο Μάτι και των χιλιάδων κατοίκων που είδαν τα σπίτια τους και το φυσικό περιβάλλον να καταστρέφονται τη στιγμή που ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του παρίσταναν τους ανήξερους. Και θα έπρεπε να ζητά συνεχώς συγγνώμη από τα εκατομμύρια Ελληνες της μεσαίας τάξης που πολέμησε με μίσος και φτωχοποίησε βίαια, από τους περήφανους Μακεδόνες που έδωσε το όνομα και τη γλώσσα τους στους Σκοπιανούς, από τους νέους που συνεχίζουν να φεύγουν στο εξωτερικό ή να ζουν με 360 ευρώ τον μήνα.
Το μισοκακόμοιρο ύφος του κ. Τσίπρα δεν πρέπει να δημιουργήσει την εντύπωση ότι κατάλαβε τα λάθη του και άλλαξε. Απλώς επιχειρεί έναν ακόμη επικοινωνιακό ελιγμό, αφού δεν του απέμεινε να κάνει οτιδήποτε άλλο για να παραμείνει ισχυρός την επόμενη μέρα. Δεν πρέπει να παρασύρει την κοινή γνώμη και η απάντηση πρέπει να δοθεί δυνατά στις 7 Ιουλίου.
