Ο Στρατηγός Τιερί Μπουρκάρντ, αρχηγός του επιτελείου άμυνας των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων, ρίχνει μια δραματική κραυγή αφύπνισης. Σε μια εκτενή συνέντευξη στο και τη Libération, ο Μπουρκάρντ αποκαλύπτει την τρομακτική αλήθεια, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι λαοί ζουν σε μια επικίνδυνη άρνηση, αδυνατώντας να αντικρίσουν το σκοτεινό επίπεδο βίας που διαμορφώνει την παγκόσμια σκηνή. «Μια αποδυναμωμένη Ευρώπη μπορεί να βρεθεί αύριο ως κυνηγημένο ζώο», προειδοποιεί, ανακαλώντας δύο αιώνες δυτικής κυριαρχίας που τώρα κρέμονται από μια κλωστή.
Ο κόσμος αλλάζει, και η σκληρή ισχύς – όχι απλώς οι ένοπλες δυνάμεις, αλλά η ενωμένη βούληση των εθνών – πρέπει να αναδυθεί ως ο μόνος τρόπος επιβίωσης.
Έρχεται η δυστοπία του Όργουελ; Η "Ανοιχτή Γειτονιά 15 λεπτών" επεκτείνεται σε όλες τις Δημοτικές Κοινότητες της Αθήνας
Ο Μπουρκάρντ, ο οποίος αποχωρεί από τη θέση του στο τέλος του μήνα για να δώσει τη σκυτάλη στον Στρατηγό της Αεροπορίας Fabien Mandon, περιγράφει έναν κόσμο βυθισμένο σε τέσσερις απειλητικές δυνάμεις:,τη χρήση βίας για την επίλυση συγκρούσεων, την αμφισβήτηση της Δύσης από Κίνα, Ρωσία, Βόρεια Κορέα και Ιράν, τον πληροφοριακό πόλεμο που δηλητηριάζει τις ψυχές, και τις καταστροφικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής.
«Περισσότερο από τα ρωσικά τανκς, η δημιουργία μιας απο-Δυτικοποιημένης τάξης απειλεί την Ευρώπη», τονίζει, προειδοποιώντας ότι η Ρωσία μπορεί να τη διασπάσει χωρίς ούτε μια σφαίρα, αν η ήπειρος παραμείνει διχασμένη. Οι κατακερματισμένες ευρωπαϊκές χώρες καλούνται να ενωθούν σε μια στρατηγική δύναμη, αλλιώς κινδυνεύουν να γίνουν θήραμα στις «σφαίρες επιρροής» των ισχυρών.
MyStreet: Η εφαρμογή που μετατρέπει τους Έλληνες σε "ρουφιάνους" του κράτους...Μέχρι τώρα 1.273 καταγγελίες πολιτών
Ο πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι μίλησε για ένα «σκληρό ξύπνημα» από τον Ντόναλντ Τραμπ, που ανάγκασε την ΕΕ να αντιμετωπίσει την ανάγκη για στρατηγική σκέψη και αμυντικές δαπάνες.
Η Ιταλίδα Πρωθυπουργός Τζόρτζια Μελόνι κατηγορεί την Ένωση ότι οδεύει προς την ανυποληψία, καλώντας για θυσίες υπέρ της ελευθερίας. Και ο ίδιος ο Μπουρκάρντ, με την εμπειρία του από την ενίσχυση της γαλλικής παρουσίας στο ΝΑΤΟ και την «συμμαχία των πρόθυμων» για την Ουκρανία, βλέπει έναν κόσμο όπου οι «επιβαλλόμενοι πόλεμοι» – όπως στην Ουκρανία, όπου η ήττα σημαίνει εξαφάνιση – αντικαθιστούν τους «επιλεγμένους» πολέμους του παρελθόντος.
Η πρόκληση είναι τεράστια, η Ευρώπη πρέπει να βρει μια φωνή ενότητας, παρά τις διαφορετικές απειλές που βλέπουν Εσθονοί και Πορτογάλοι. Η υποστήριξη της Ουκρανίας, με εγγυήσεις που μπορεί να περιλαμβάνουν στρατεύματα, αεροπορικές περιπολίες και ναυσιπλοΐα στη Μαύρη Θάλασσα, κρέμεται από την αμερικανική βούληση – αλλά οι Αμερικανοί απαιτούν πρώτα ευρωπαϊκή δέσμευση. «Η παροχή εγγυήσεων σημαίνει ανάληψη ρίσκου», παραδέχεται ο Μπουρκάρντ, με τον κίνδυνο μιας σύγκρουσης με το Κρεμλίνο να παραμονεύει. Σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, η Ευρώπη καλείται να αποδείξει τη δύναμή της – ή να παραδοθεί ως θήραμα σε έναν πόλεμο που πλησιάζει αμείλικτα.
