Η χαμένη Λεμουρία, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι είναι alter ego της χαμένης Ατλαντίδας. Και οι δύο μυθικές χώρες φαίνονταν ιδιαίτερα προηγμένες και πρόσφεραν στους κατοίκους της την ιδανική ζωή, υλική και πνευματική. Όμως το τέλος και των δύο ήταν εφιαλτικό.
Όπως και για την Ατλαντίδα, έτσι και για τη Λεμουρία, ενώ υπάρχουν αναφορές από αξιόλογες πηγές, δεν θεωρείται πραγματικός τόπος. Οι σκεπτικιστές της εποχής και η έλλειψη στιβαρών στοιχείων, έκαναν καλά τη δουλειά τους. Ωστόσο, ορισμένοι την αναζητούν ψάχνοντας ίχνη που οδηγούν σε αξιόλογες αποδείξεις.
Η Λεμουρία είναι μια μυθική ήπειρος που, σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις, υπήρξε στον Ινδικό Ωκεανό πριν από χιλιάδες χρόνια. Οι πρώτες αναφορές στη Λεμουρία προέρχονται από τον Γάλλο ιστορικό Auguste Le Plongeon, τον 19ο αιώνα.
Ωστόσο, η ιδέα της Λεμουρίας έγινε πιο γνωστή στο ευρύ κοινό μέσω της Ρωσίδας Έλενας Μπλαβάτσκι. Γενικότερα, πιστεύεται από μυθολόγους και αποκρυφιστές, ότι η Λεμουρία ήταν η προγονική ήπειρος της ανθρωπότητας.
Ένας άλλος μύθος που σχετίζεται με τη Λεμουρία είναι αυτός του Kumari Kandam στην μυθολογία Ταμίλ.
Σύμφωνα με αυτή την παράδοση, η Κουμαρί Καντάμ ήταν μια προϋπάρχουσα ήπειρος που βυθίστηκε στη θάλασσα. Αν και αυτή η μυθολογική εκδοχή έχει επίσης συνδεθεί με την ιδέα της Λεμουρίας, μερικοί ισχυρίζονται ότι η Κουμαρί Καντάμ ήταν μέρος της παλαιάς Λεμουρίας.
Όμως, η ύπαρξη της Λεμουρίας και του Kumari Kandam έχει δεχτεί πολλές επικρίσεις, διαμάχες και σκεπτικισμό. Ωστόσο, θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να δούμε κάποιες από τις θεωρίες που περιβάλουν την μυθική χώρα της Λεμουρίας.
Ο Auguste Le Plongeon (Αουγκούστους Λε Πλονζόν) ήταν ένας διάσημος αρχαιολόγος και φωτογράφος, στα τέλη του 19ου αιώνα, γνωστός για τις έρευνές του κυρίως στο Μεξικό και την Κεντρική Αμερική.
Ήταν ιδιαίτερα γοητευμένος από τον αρχαίο πολιτισμό των Μάγια και τις συνδέσεις τους, όπως τις αντιλαμβανόταν ο Λε Πλονζόν, με άλλους αρχαίους πολιτισμούς, σε όλο τον κόσμο.
Υποστήριξε ότι διεξήγαγε εκτεταμένη έρευνα και έκανε ενδιαφέρουσες ανακαλύψεις σχετικά με τη χαμένη ήπειρο της Λεμουρίας που έμαθε μέσα από κείμενα των Μάγια. Αργότερα, οι επικριτές του υποστήριξαν πως οι μεταφράσεις του ήταν προϊόν ζωηρής φαντασίας.
Παρά το αρχικό ενδιαφέρον για τις θεωρίες του Le Plongeon, αυτές αντιμετωπίστηκαν με σκεπτικισμό και κριτική από την επιστημονική κοινότητα της εποχής του. Πολλοί μελετητές και αρχαιολόγοι απέρριψαν τους ισχυρισμούς του ως απλές εικασίες και χωρίς ουσιαστικά στοιχεία.
Με τον καιρό, οι θεωρίες της Λεμουρίας ως κοιτίδα της ανθρωπότητας έχασαν τη δημοτικότητά τους και καταρρίφθηκαν σε μεγάλο βαθμό.
Ωστόσο, το έργο του Le Plongeon έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάφλεξη της περιέργειας και του ενδιαφέροντος για τους αρχαίους πολιτισμούς και τις χαμένες ηπείρους, ανοίγοντας το δρόμο για περαιτέρω έρευνα και εξερεύνηση στο πεδίο.
Η ιδέα της Λεμουρίας, μιας χαμένης ηπείρου που υποτίθεται ότι υπήρξε στον Ινδικό Ωκεανό, επηρεάστηκε σημαντικά από την εργασία της Helena Blavatsky (Ελένα Μπλαβάτσκι) και της Θεοσοφικής Εταιρείας.
Η Blavatsky, η οποία ήταν μια Ρωσίδα αποκρυφίστρια, φιλόσοφος και συγγραφέας, προώθησε την ιδέα της Λεμουρίας ως μια αρχαία πολιτιστική πηγή και τη συνέδεσε με την αρχέγονη σοφία και τη γνώση.
Η Θεοσοφική Εταιρεία, που ιδρύθηκε από τη Blavatsky, ασχολήθηκε επίσης με την έρευνα και τη διάδοση της ιδέας για τη Λεμουρία, προκειμένου να αναδείξει τη σπουδαιότητα της προϊστορικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Ο James Churchward (Τζέιμς Τσέρτσγουορντ), ένας αγγλοαμερικανός συγγραφέας του 19ου και 20ου αιώνα, ισχυρίστηκε ότι έχει στοιχεία και αρχαία γραπτά κείμενα που αποδεικνύουν την ύπαρξη της Λεμουρίας.
Ωστόσο, πολλά από όσα έγραψε στα βιβλία του, είτε δεν επιβεβαιώθηκαν είτε απορρίφθηκαν από τους σκεπτικιστές της εποχής του.
Οι θεωρίες του Churchward προκάλεσαν μεγάλο ενδιαφέρον και συζήτηση, αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις για την ύπαρξη της Λεμουρίας.
Πολλοί ψυχικοί, υπνωτιστές και αποκρυφιστές ισχυρίστηκαν ότι είχαν αποκτήσει πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τη Λεμουρία. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτές τις πηγές αλλά και πολλές άλλες, πνευματικές και μη, που συνδέονται μεταξύ τους, μία σύντομη περιγραφή για τη Λεμουρία, πάει κάπως έτσι:
Η Λεμούρια ήταν μια όμορφη τεράστια εύφορη έκταση, με πολλά λιβάδια και ελάχιστα έως ανύπαρκτα βουνά, με αμέτρητους υδροβιότοπους και άφθονο πόσιμο νερό από ποτάμια και πηγές που ξεδιψούσαν αμέτρητα είδη καρποφόρων δέντρων που ευδοκιμούσαν.
Πολλά ζώα και πολύχρωμα πουλιά πλαισίωναν ένα παραμυθένιο περιβάλλον. Σε αρκετούς, όλο αυτό θυμίζει τον Κήπο της Εδέμ, οπότε δεν αργούν να κάνουν συνδέσεις στις οποίες αντιτίθενται πολλοί.
Η Λεμουρία ήταν ένας πολύ προηγμένος και τεχνολογικά εξελιγμένος πολιτισμός που προϋπήρχε ακόμη και της Ατλαντίδας. Οι αρχαίοι Λεμούριοι διέθεταν ψυχικές ικανότητες και ήταν ικανοί να εκμεταλλευτούν τις φυσικές ενέργειες για διάφορους σκοπούς.
Γενικότερα, η Λεμουρία θεωρείται πως ήταν το λίκνο της ανθρωπότητας, ο τόπος από τον οποίο ξεκίνησε ο πολιτισμός.
Οι Λεμούριοι κάτοικοι περιγράφονται ελάχιστα διαφορετικοί από εμάς – αν και σε κάποιες περιπτώσεις φτάνουμε σε υπερβολές, σύμφωνα με τους σκεπτικιστές.
Γενικότερα υποστηρίζεται πως είχαν διάφορες ψυχικές ικανότητες, όπως η τηλεπάθεια και η τηλεκίνηση. Ακόμα λέγεται ότι μπορούσαν να επικοινωνούν με τα ζώα και τα πουλιά.
Ορισμένες φυλές των Σαμόα έχουν στους μύθους τους αναφορές ότι στην Μπουλουτού, μια υποτιθέμενη περιοχή που ανήκε στην Λεμουρία, οι άνθρωποι μπορούσαν να διαπερνούν σπίτια και κτιριακά συγκροτήματα σαν αυτά να μην υπήρχαν.
Αν και όλα, με βάση τις περιγραφές φαίνονταν ιδανικά, δεν είχαν ευχάριστο τέλος. Εκρήξεις ηφαιστείων και σεισμοί διαμέλισαν και βύθισαν την ήπειρο πολύ κάτω από τη θάλασσα, κάπου πριν 12.000 χρόνια.
Όσα κομμάτια ξηράς έμειναν στην επιφάνεια λέγεται ότι σήμερα αποτελούν το Νησί του Πάσχα, τη Νέα Ζηλανδία, ακόμα και την Αυστραλία.
Οι ελάχιστοι που επιβίωσαν έχασαν σταδιακά τις ψυχικές τους ικανότητες μπροστά στην ανάγκη για επιβίωση. Λέγεται, όμως, ότι οι σοφοί της Λεμουρίας πρόφτασαν να φύγουν εγκαίρως και μετανάστευσαν ιδρύοντας νέες πόλεις και εγκαταστάσεις. Κάποιοι λένε ότι βρήκαν νέο σπίτι στο Θιβέτ και άλλοι κάτω από το όρος Σάστα.
Όπως και με τη Χαμένη Ατλαντίδα, έτσι και με τη Χαμένη Λεμουρία, τα περισσότερα από όσα φτάνουν στα αυτιά μας, κινούνται στη σφαίρα των μύθων, ενώ και οι δύο έχουν συνδεθεί με πολλές νεομυθολογίες, όπως τις αποκαλούν ορισμένοι σκεπτικιστές. Ένα παράδειγμα είναι ότι οι Λεμούριοι δημιούργησαν ή έφεραν τη Σελήνη.
Ωστόσο ορισμένοι ψάχνουν ακόμα ίχνη από τις δύο χώρες, προκειμένου να επιβεβαιώσουν ότι κάποτε υπήρξαν πραγματικά και ότι οι μύθοι αποτελούν ψήγματα πραγματικών ιστοριών του παρελθόντος.
Στην περίπτωση που τα καταφέρουν κάποτε, ίσως αποδειχθεί περίτρανα ότι τόσο η Ατλαντίδα όσο και η Λεμουρία, διέθεταν έναν πολιτισμό πολύ πιο προηγμένο από τον δικό μας, τόσο τεχνολογικά όσο και ψυχικά.
