Ακούστε αυτά που λέει ο καθηγητής Γιάννης Σακελλαράκης για την Κύμη και το Αλφάβητό της που μεταφέρθηκε στην Μεγάλη Ελλάδα της Ιταλίας και έγινε το γνωστό σε όλους Λατινικό Αλφάβητο.

Μιά ακόμη Ελληνική Εποποιΐα που ούτε κάν διδάσκεται στα Ελληνικά Σχολεία.

Ας δούμε κάποιες εύλογες απορίες καί τις απαντήσεις τους, μακράν αχρήστων ηθικολογιών.

(1) Ετρούσκοι

(α) Αρχαίο κείμενο

94
94.1 Λυδοὶ δὲ νόμοισι μὲν παραπλησίοισι χρέωνται καὶ Ἕλληνές, χωρὶς ἢ ὅτι τὰ θήλεα τέκνα καταπορνεύουσι, πρῶτοι δὲ ἀνθρώπων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν νόμισμα χρυσοῦ καὶ ἀργύρου κοψάμενοι ἐχρήσαντο, πρῶτοι δὲ καὶ κάπηλοι ἐγένοντο.

94.2 φασὶ δὲ αὐτοὶ Λυδοὶ καὶ τὰς παιγνίας τὰς νῦν σφίσι τε καὶ Ἕλλησι κατεστεώσας ἑωυτῶν ἐξεύρημα γενέσθαι· ἅμα δὲ ταύτας τε ἐξευρεθῆναι παρὰ σφίσι λέγουσι καὶ Τυρσηνίην ἀποικίσαι, ὧδε περὶ αὐτῶν λέγοντες.

94.3 ἐπὶ Ἄτυος τοῦ Μάνεω βασιλέος σιτοδείην ἰσχυρὴν ἀνὰ τὴν Λυδίην πᾶσαν γενέσθαι, καὶ τοὺς Λυδοὺς τέως μὲν διάγειν λιπαρέοντας, μετὰ δὲ ὡς οὐ παύεσθαι, ἄκεα δίζησθαι, ἄλλον δὲ ἄλλο ἐπιμηχανᾶσθαι αὐτῶν. ἐξευρεθῆναι δὴ ὦν τότε καὶ τῶν κύβων καὶ τῶν ἀστραγάλων καὶ τῆς σφαίρης καὶ τῶν ἀλλέων πασέων παιγνιέων τὰ εἴδεα, πλὴν πεσσῶν τούτων γὰρ ὦν τὴν ἐξεύρεσιν οὐκ οἰκηιοῦνται Λυδοί.

94.4 ποιέειν δὲ ὧδε πρὸς τὸν λιμὸν ἐξευρόντας, τὴν μὲν ἑτέρην τῶν ἡμερέων παίζειν πᾶσαν, ἵνα δὴ μὴ ζητέοιεν σιτία, τὴν δὲ ἑτέρην σιτέεσθαι παυομένους τῶν παιγνιέων. τοιούτῳ τρόπῳ διάγειν ἐπ᾽ ἔτεα δυῶν δέοντα εἴκοσι.

94.5 ἐπείτε δὲ οὐκ ἀνιέναι τὸ κακὸν ἀλλ᾽ ἔτι ἐπὶ μᾶλλον βιάζεσθαι οὕτω δὴ τὸν βασιλέα αὐτῶν δύο μοίρας διελόντα Λυδῶν πάντων κληρῶσαι τὴν μὲν ἐπὶ μόνῃ τὴν δὲ ἐπὶ ἐξόδῳ ἐκ τῆς χώρης, καὶ ἐπὶ μὲν τῇ μένειν αὐτοῦ λαγχανούσῃ τῶν μοιρέων ἑωυτὸν τὸν βασιλέα προστάσσειν, ἐπὶ δὲ τῇ ἀπαλλασσομένῃ τὸν ἑωυτοῦ παῖδα, τῷ οὔνομα εἶναι Τυρσηνόν. 94.6 λαχόντας δὲ αὐτῶν τοὺς ἑτέρους ἐξιέναι ἐκ τῆς χώρης καταβῆναι ἐς Σμύρνην καὶ μηχανήσασθαι πλοῖα, ἐς τὰ ἐσθεμένους τὰ πάντα ὅσα σφι ἦν χρηστὰ ἐπίπλοα, ἀποπλέειν κατὰ βίου τε καὶ γῆς ζήτησιν, ἐς ὃ ἔθνεα πολλὰ παραμειψαμένους ἀπικέσθαι ἐς Ὀμβρικούς, ἔνθα σφέας ἐνιδρύσασθαι πόλιας καὶ οἰκέειν τὸ μέχρι τοῦδε. 94.7 ἀντὶ δὲ Λυδῶν μετονομασθῆναι αὐτοὺς ἐπὶ τοῦ βασιλέος τοῦ παιδός, ὅς σφεας ἀνήγαγε, ἐπὶ τούτου τὴν ἐπωνυμίην ποιευμένους ὀνομασθῆναι Τυρσηνούς. Λυδοὶ μὲν δὴ ὑπὸ Πέρσῃσι ἐδεδούλωντο.

Μετάφραση «Κάκτου»

94.1 Εκτός από το ότι εκδίδουν τις κόρες τους, υπάρχουν πολλές ακόμα διαφορές στον τρόπο ζωής των Λυδών από τον δικό μας. Αυτοί ήταν ο πρώτος λαός που γνωρίζουμε ότι χρησιμοποίησε χρυσά καί ασημένια νομίσματα καί εισήγαγε το εμπόριο’

94.2 επίσης, ισχυρίζονται ότι αυτοί επινόησαν τα παιχνίδια που παίζονται τώρα τόσο ανάμεσα σε αυτούς όσο καί στην Ελλάδα. Αυτά τα παιχνίδια υποτίθεται ότι εφευρέθηκαν την εποχή που ξεκίνησαν να ιδρύσουν μια αποικία στην Τυρρηνία

94.3 καί η ιστορία λέει ότι την εποχή που βασίλευε ο Άτης, γιος του Μάνη, συνέβαινε τότε ολόκληρη η Λυδία να υποφέρει από έναν τρομερό λιμό. Για ένα διάστημα, ο λαός έκανε όσο μπορούσε υπομονή αλλά καθώς περνούσε ο καιρός καί δεν υπήρχε βελτίωση, άρχισαν να ψάχνουν κάτι, για να ανακουφιστούν από αυτή τη δυστυχία. Τότε επινοήθηκαν διάφοροι τρόποι’ για παράδειγμα, εφευρέθηκαν τα ζάρια, τα «κότσια» καί τα παιχνίδια με μπάλα. Για την ακρίβεια, ισχυρίζονται ότι αυτοί ανακάλυψαν όλα τα παιχνίδια, εκτός από τους πεσσούς.

94.4 Ο τρόπος που χρησιμοποίησαν αυτές τις εφευρέσεις, για να ξεχνούν την πείνα τους, ήταν να τρώνε καί να παίζουν μέρα παρά μέρα: δηλαδή, τη μία μέρα έπαιζαν αδιάκοπα τόσο που δεν είχαν χρόνο να σκεφτούν το φαγητό καί την επόμενη έτρωγαν, χωρίς να παίζουν καθόλου. Κατάφεραν να ζήσουν έτσι δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια.

94.5 Κι ακόμα δεν φαινόταν καμιά ελπίδα απαλλαγής από το μαρτύριό τους’ τότε ο βασιλιάς χώρισε τον πληθυσμό σε δύο ομάδες καί όρισε με κλήρο ποιοί θα έμεναν στην πατρίδα καί ποιοί θα μετανάστευαν. Όρισε τον εαυτό του ηγέτη αυτών που θα έμεναν καί τον γιο του Τυρσηνό κυβερνήτη των μεταναστών.

94.6 Οι κλήροι τραβήχτηκαν καί οι μισοί κατέβηκαν στην ακτή της Σμύρνης, έφτιαξαν πλοία, φόρτωσαν όλα τους τα υπάρχοντα καί ξεκίνησαν αναζητώντας ένα άλλο μέρος να ζήσουν. Πέρασαν πολλές χώρες καί τελικά έφθασαν στην Ομβρική, όπου καί ζουν ακόμα σήμερα.
94.7 Εκεί άλλαξαν το όνομά τους από Λυδοί σε Τυρρηνούς από τον αρχηγό τους καί γιο του βασιλιά τους, Τυρηηνό.

Οι Λυδοί λοιπόν υποδουλώθηκαν στους Πέρσες.

Πηγή: Ηροδότου «Ιστορία», «Κλειώ» Α΄ 94.

(β) Michael Ivanovich Rostovtzeff, ΡΩΜΑΪΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, «Παπαζήσης», Θεσσαλονίκη, Νοέμβριος 1.982μ.α.χ.χ.

(i) «Ξέρουμε πως οι Ετρούσκοι εμφανίστηκαν στη δυτική ακτή της κεντρικής Ιταλίας,εγκαταστάθηκαν εκεί κι επεκτάθηκαν ύστερα ως την κοιλάδα του Πάδου καί την Αδριατική’ λεπτομέρειες όμως σχετικά με αυτές τις κινήσεις τους δεν είναι γνωστές. Οι ανασκαφές ωστόσο που έγιναν οικισμούς τους μας δίνουν μιά ζωντανή εικόνα της ζωής τους, ιδιαίτερα για την περίοδο από τον 6ο ως τον 3ο αιώνα π.Χ.’ ορισμένα μάλιστα μνημεία μάς οδηγούν σε ακόμη παλαιότερες εποχές, ως στον 8ο αιώνα π.Χ. Δεν είμαστε ακόμα σε θέση να αποκρυπτογραφήσουμε κανένα από τα ετρουσκικά κείμενα που είναι χαραγμένα σε πέτρα με στοιχεία του Ελληνικού αλφαβήτου’ μπορούμε μόνο να διαβάσουμε μόνο κύρια ονόματα καί μερικές μεμονωμένες λέξεις.»
Πηγή: σελίδα 23, σειρές 1-10.

(ii) «Η θρησκεία των Ετρούσκων καί ο πολιτισμός τους είναι ένα κράμα ετερογενών στοιχείων’ μολονότι έχουν σίγουρα την προέλευσή τους στην Ανατολή καί παρουσιάζουν ομοιότητες καί συγγένεια με τους θεσμούς που επικρατούσαν στη Μ. Ασία γύρω στο 1000π.Χ. περίπου, η στενή επαφή με τους Φοίνικες καί τους Έλληνες διαφορποίησε την αρχική μορφή του Ετρουσκικού πολιτισμού δίνοντάς του ένα μικτό καί ανομοιογενή χαρακτήρα καί μεταβάλλοντάς τον σε ένα αμάλγαμα ετερόκλιτων στοιχείων.»
Πηγή: σελίδα 24, σειρές 18-25.

(iii)» Ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς τους απορροφούσαν βέβαια οι πολεμικές επιχειρήσεις’ επιδίδονταν επίσης σε όλα τα αθλήματα που συνηθίζονταν στην Ελλάδα(αγώνες δρόμου, πάλη, ακοντισμός, δισκοβολία, αρματοδρομίες)’ ψάρευαν καί κυνηγούσαν’ οργάνωναν γιορτές με θρησκευτικές ιεροτελεστίες.»
Πηγή: σελίδα 24, σειρές 37-41.

(iv) Καί πάμε τώρα, σε μίαν αναφορά περί Λατίου, απτομένη των Ετρούσκων, επί του παρόνοτος θέματος.

«Είναι πολύ πιθανό τα αποξηραντικά αυτά έργα να οφείλονται στην επίδραση των Ετρούσκων που είχαν μάθει όλα τα σχετικά με την αποξήρανση καί την άρδευση στην αρχαία τους πατρίδα, τη Μ. Ασία».

Πηγή: αελίδες 28(σειρές 39-40)-29(σειρές 1-2).

Αυτό αναφέρεται στα έργα περί άρδευσης του Λατίου κατά την αρχαιότητα, εκ μέρους των Ρωμαίων, Σαμνιτών, Βόλσκων, Αίκουων της πρώιμης περιόδου.

(γ) Σύνοψη περί Ετρούσκων

(i) Μικρασιατική καταγωγή τους(«όμαιμον»)
(ii) Ελληνική γλώσσα, βάσει ενδείξεων(«ομόγλωσσον»)
(iii) Ελληνικά ήθη καί έθιμα(«ομότροπον»)
(iv) Ελληνική θρησκεία(«ομόθρσκον»)

Άρα προφανώς οι Ετρούσκοι είναι Έλληνες ως προς την καταγωγή τους.

Αν τώρα προϊόντος του χρόνου, συγκρούονταν με τον υπόλοιπον Ελληνισμόν, αυτό είναι άλλο θέμα, διερευνητέον πλήν άσχετον προς την απωτέραν καταγωγήν τους.

(2) Φοίνικες

Το θέμα είναι απλούστερον εξ όσων οι περισσότεροι νομίζουν.
Υπάρχουν δύο(2) όλως διάφορες ομάδες:
(α) Οι Έλληνες της Φοινίκης ή άλλως πως Ελληνοφοίνικες,
(β) ΟΙ Σημίτες εισβολείς της Φοινίκης ή άλλως πώς «Σημιτοφοίνικες».
Άρα, πέραν του αν υπάρχει «Φοινικικόν» αλφάβητον, θα πρέπει να επιχειρηματολογήσουν οι θιασώτες της επιμάχου θέσεως περί τίνος λόγου, θα πρέπει να δεχθούμε την μίαν εξ αμφοτέρων των αναφερομένων ομάδων καί τίνα εξ αμφοτέρων,
δεδομένων των αναφορών περί:
(i)Φοίνικος, παιδαγωγού Αχιλλέως, εν Ιλιάδι,
(ii)Φοίνικος, υιού Α΄γηνορος, αδελφού Ευρώπης, Κίλικος, Κάδμου, Θάσου,
(iii)Φοίνικος; αναγεννωμένου πτηνού εκ της τέφρης του εν Αιγύπτω,
(iv) Φοινίκης, πόλεως εν Βορεία Ηπείρω,
άρα προφανώς κατανοούμε ότι με μόνες αυτές τις ενδεικτικές αναφορές, υπαρχουσών περισσοτέρων, το θέμα δεν είναι όπως φαίνεται.

(3) Γραφή

(α) Δεδομένων των αρχαιολογικών ανακαλύψεων, όπως των επιγραφών στο Δισπηλιό Καστοριάς εκ του αρχαιολόγου Γεωργίου Χουρμουζιάδη, χρονολογηθείσης περί το 5.250π.α.χ.χ., της επιγραφής της Γυάρου/των Γιούρων των Σποράδων περί το 6.000π.α.χ.χ., κατανοούμε ότι ούτε την γραφήν εφηύραν.
Άρα, ως αναφέρει καί ο Ηρόδοτος, απλώς επανέφερεν ο Κάδμος, άρα οι Ελληνοφοίνικες, μίαν ορισμένην προγενεστέραν γραφήν εν Ελλάδι.
Μάλιστα, οφείλουμε να συνυπολογίζουμε καί τις αναφορές της «Ιλιάδος», περί επιστολών Προίτου προς τον Ιοβάτην χάριν φόνου του Βελλεροφόντου κ.λ.π.
Άρα, προφανώς υπάρχουν πλήθος γραφών εν Ελλάδι.
Ως εκ τούτου, καλόν είναι να σκέπτονται ορισμένοι κάποια σχετικά ιστορικά, φιλολογικά καί αρχαιολογικά δεδομένα.
(β) Συνοπτικώς, η Ελληνική γλώσσα γραπτώς, έχει την κάτωθι μορφήν, χάριν αμέσου ενημερώσεως:
(i) Ιερογλυφική γραφή: 2.000-1.750π.α.χ.χ.
Εικονογραφική, μη αναγνωσθείσα.
(ii) Γραμμική Γραφή Α΄: 1.700-1.450π.α.χ.χ.,
αν καί προγενέστερη της Γραμμικής Γραφής Β΄ επί ορισμένων σημείων είναι πολυπλοκότερή της καί προκύπτει το ερώτημα μήπως η Γραμμική Γραφή Β΄ είναι μία απλοποίηση της Γραμμικής Γραφής Α΄ ή αν αμφότερεςπροέρχονται από άλλην μορφήν γραφής.
(iii) Γραμμική Γραφή Β΄: 1.450-1.200π.α.χ.χ.,
(iv) Κυπρομινωική γραφή: 1.500-1.100π.α.χ.χ., μη αναγνωσθείσα.
(v) Κυπριακό συλλαβάριο: 6ος-4ος προχριστιανικός αιώνας, αναγνωσθείσα με 56 συλλαβογράμματα. Αποτελεί εξέλιξη της Γραμμικής Γραφής Β΄.
(vi) Ελληνική αλφαβητική γραφή: 10ος προχριστιανικός αιώνας-σήμερα.

Ιστορικώς εν Ελλάδι κατά την Αρχαιότηταν υπήρχαν 32 αλφάβητα, έως του 403π.α.χ.χ., οπότε με κοινή πανελλήνια συμφωνία καθιερώθηκε το Αθηναϊκόν. Έτσι, απλώς ενημερωτικώς ας το δούμε τότε, ως προς τα σύμβολά του.

Euboia

Πηγή: «Συνοπτική Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας», Γεωργίου Μπαμπινιώτη, Γ΄ έκδοση, Αθήνα 1.998μ.α.χ.χ., σελίδα 92, με εισαγωγή στην ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία, πίνακας σελίδων 92-93.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

http://elhalflashbacks.blogspot.gr/2017/02/latiniko-alfavito-to-alfavito-ton-ellinon-tis-kimis.html?m=1