Το ιστορικό βασιλικό υδραγωγείο κοντά στα βυζαντινά ανάκτορα, το οποίο είναι το τρίτο πιο δημοφιλές σημείο για τους τουρίστες της Τουρκίας στην ιστορική περιοχή Σουλταναχμέτ της Κωνσταντινούπολης, θα υποστεί μια ολοκληρωμένη διαδικασία αποκατάστασης για πρώτη φορά μετά από 500 χρόνια.
Η αποκατάσταση, θα πραγματοποιηθεί από εξειδικευμένη εταιρεία και θα διαρκέσει 450 ημέρες έως της 11 Μαρτίου 2018. Η δεξαμενή θα είναι ανοικτή για τους επισκέπτες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποκατάστασης.
Οι εργασίες αναμένεται να αναδιατάξουν τα τμήματα εισόδου και εξόδου της δεξαμενής λόγω υπερπληθυσμού στην είσοδο της δεξαμενής, όπου οι ουρές των επισκεπτών κατά καιρούς επεκτείνονται στους δρόμους προκαλώντας δυσφορία μεταξύ των επισκεπτών. Η είσοδος θα καλύπτεται με γυάλινη οροφή και θα κατασκευαστεί ένας χώρος αναμονής .
Το σχέδιο αποκατάστασης περιλαμβάνει επίσης εργασίες συντήρησης στη διαδρομή με τα πόδια . Τις ιδιαίτερα τις βροχερές ημέρες υπάρχουν διαρροές νερού, προκαλώντας πολλά προβλήματα στους επισκέπτες .
Η υπάρχουσα πλατφόρμα που είναι κατασκευασμένη με οπλισμένο σκυρόδεμα στην δομή της δεξαμενής θα αφαιρεθεί και θα αντικατασταθεί με μια νέα πλατφόρμα που θα κατασκευαστεί με σύγχρονα υλικά.
Οι κολώνες της στέρνας στους τοίχους και στους θόλους θα ενισχυθούν επίσης με την καθοδήγηση τεχνικών . Οι επιπλέον κολώνες που ενισχύθηκαν σε προηγούμενες αποκαταστάσεις θα πρέπει να αφαιρεθούν και να επανέλθουν στην αρχική τους κατάσταση .
Η δεξαμενή βρίσκεται απέναντι από την Αγία Σοφία στο Sultanahmet στην ιστορική χερσόνησο, και χτίστηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό Α το 542. Η δεξαμενή, διαθέτει 140 μέτρα μήκος και 70 μέτρα πλάτος, είναι προσβάσιμη μέσω μιας πέτρινης σκάλας από 520 σκαλιά .
Η Κινστέρνα καλύπτει μια έκταση 8.678 τετραγωνικών μέτρων εκ των οποίων 7.648 τετραγωνικών μέτρων είναι σε ανοιχτό χώρο και 1030 τετραγωνικών μέτρων είναι απαγορευμένη περιοχή. Η δεξαμενή έχει χωρητικότητα αποθήκευσης 100.000 τόνων νερού.
Οι δύο βάσεις με την μορφή Μέδουσας στη βορειοδυτική γωνία της δεξαμενής θεωρούνται αριστουργήματα της ρωμαϊκής εποχής και είναι τα πιο δημοφιλή τμήματα της δεξαμενής για τους επισκέπτες. Υπάρχει ;όμως ένα μυστήριο για το πού μεταφέρθηκαν τα γλυπτά που υπήρχαν στην δεξαμενή.
Tην εποχή των Βυζαντινών, αλλά και παλιότερα, συχνά η πολιορκία μιας πόλης κατέληγε σε παράδοση, μόλις τελείωνε το διαθέσιμο νερό. Αποτελούσε λοιπόν, εκείνα τα χρόνια κοινή πρακτική η κατασκευή υπόγειων δεξαμενών, στις οποίες συγκέντρωναν νερό, συχνά το βρόχινο, για την εποχή της λειψυδρίας.
Κάτι αντίστοιχο ίσχυε και για την Κωνσταντινούπολη, η οποία διέθετε αρκετές τέτοιες υπόγειες δεξαμενές (κινστέρνες). Το καλύτερο όμως δείγμα της έξοχης βυζαντινής αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας είναι η Βασιλική Δεξαμενή. Αναφερόμαστε σε μια κολοσσιαία κατασκευή μήκους 140, πλάτους 70 και ύψους 9 μέτρων, που μπορεί να αποθηκεύσει περισσότερα από 800.000 κυβικά μέτρα νερού, το οποίο έρχεται από το φημισμένο δάσος του Βελιγραδίου που απέχει 19χλμ. από την Πόλη.
Σύμφωνα με πληροφορίες όμως εδώ και μεγάλο διάστημα οι Τούρκοι αναζητούν το μυστικό δωμάτιο της Αγίας Σοφίας από όπου διέφυγε ο ιερέας στη λειτουργία της 29ης Μαΐου 1453, αλλά και το δισκοπότηρο που χάθηκε κατά την Άλωση της Πόλης και ο μύθος το θέλει να βρίσκεται κάπου στα βάθη της.
Αυτό το δωμάτιο δεν μπορεί να είναι μακριά, είναι κάπου εκεί και να συνδέεται με αυτές τις στέρνες . Όταν ανακαλυφθεί, μέσα σε αυτό θα βρεθούν πολλά τρομερά ιερά κειμήλια της χριστιανοσύνης.
Όσο όμως και να ψάξουν οι νεο-οθωμανοί που σκάβουν όλη την Τουρκία για ελληνικούς θησαυρούς , δεν πρόκειται να βρουν τίποτα απολύτως διότι…..απλά έχουν γνώση οι φύλακες».
