«Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος»

Μέσα στα βάθη της καρδιάς των ανθρώπων υπάρχει ένα συναίσθημα ασυγκρίτως υπέροχο, μα συνάμα και βαθύτερο εξ όλων των άλλων συναισθημάτων. Προκαλεί φοβερές αναταράξεις και τεκτονικούς σεισμούς στη ζωή μας. Αυτό το συναίσθημα δεν είναι άλλο από την ΑΓΑΠΗ. Συναίσθημα βαθιά ριζωμένο μέσα στα στήθη μας από τον Δημιουργό και Πλάστη μας, τον Κύριόν μας Ιησού Χριστό. Και όμως, αυτό το πανέμορφο και θείο δώρο, όπως και όλα τα άλλα θεία χαρίσματα, λόγω της αμαρτίας διεστράφη. Διεστράφη δε σε τέτοιο βαθμό, ώστε ο άνθρωπος να μισεί αυτό που έπρεπε να αγαπά και να αγαπά και να λατρεύει πράγματα μηδενικής ή μηδαμινής αξίας και να τα τοποθετεί στην περίοπτη θέση της αγάπης Του. Παραδείγματα στις ημέρες μας πάμπολλα. Παρακολουθείστε τις σημερινές οικογένειες. Οι γυναίκες έπαψαν να γεννούν παιδιά και αντί για παιδιά έχουν σκυλιά ράτσας. Τα ντύνουν και τα ταϊζουν με τις καλύτερες τροφές και τα μπιφτεκάκια τους και τρέμουν μήπως αρρωστήσουν και ψοφήσουν. Αυτή η αγάπη, δεν είναι διαστροφή της αγάπης;

Η Αγία Γραφή μας λέγει ότι πρέπει να αγαπάμε τα ζώα, γιατί είναι και αυτά δημιουργήματα του Θεού και τάχθηκαν να εξυπηρετούν τον άνθρωπο στις ανάγκες του. Ναι, όμως αυτή η αγάπη δεν είναι σαν την άλλη. Αυτή είναι περιορισμένη, έχει όρια. Αλλοίμονο αν αγαπάς τα σκυλιά και δεν αγαπάς τον άνθρωπο. Μα φοβερότερο ακόμη, αν ο άνδρας μισεί το παιδί και με το που θα το δει στα σπλάχνα της γυναίκας, τρέχουν στα νοσοκομεία και στις κλινικές , κάνουν εκτρώσεις και τα φονεύουν. Κλαίνε και οδύρονται για το σκύλο που ψόφησε και δεν κλαίνε για την εγκατάλειψη και απομόνωση των ανθρώπων. Δεν κλαίνε για τη δυστυχία, την πείνα και τα τόσα δεινά των συνανθρώπων τους και δεν κλαίνε για τη δολοφονία χιλιάδων παιδιών…. είναι εμπαίκται της αγάπης, της θεϊκής αγάπης.

Αυτή η αγάπη προς τα ζώα δεν έχει καμία σχέση με την αγάπη που φύτεψε ο Θεός στον άνθρωπο. Και πόσες άλλου είδους αγάπες στη ζωή μας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εκτροπές και διαστροφές της γνήσιας αγάπης, της θεϊκής αγάπης. Αγάπα χριστιανέ μου όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Ολόκληρη τη φύση, τα δένδρα, τα λουλούδια, τους ποταμούς και τις θάλασσες. Δεν θα αγαπήσεις το πράσινο και θα μισήσεις το Θεό και θα εξοντώσεις τον συνάνθρωπο…γιατί αυτό γίνεται στις μέρες μας! Θυσιάζουμε Θεό και άνθρωπο, στο βωμό που λέγεται πράσινο! Αγάπα τα πουλιά, που δεν σταματούν όλη μέρα να υμνολογούν το Δημιουργό με το κελάηδημά τους. Αγάπα όλα τα ζώα. Πρόσεξε όμως, άκουσε τον Απ. Παύλο που σου λέει, μη γίνεις φυσιολάτρης, που σημαίνει ειδωλολάτρης «ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας». Πάνω από την άλογη φύση, αγάπησε την εικόνα του Θεού, αγάπησε τον άνθρωπο. Αγάπα την οικογένειά σου, τους γονείς σου, τα αδέρφια σου, τον άνδρα σου, τη γυναίκα σου, τα παιδιά σου.

Αλλά, και μέσα σε αυτή την αγάπη, πρέπει να τρέχει ο θεϊκός ποταμός της αγάπης. Υπάρχουν όρια που αν ξεπεραστούν παύει να είναι η αγάπη εκείνη που συνιστά το ιερόν Ευαγγέλιον «Ὁ φιλῶν πατέρα ἢ μητέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος· καὶ ὁ φιλῶν υἱὸν ἢ θυγατέρα ὑπὲρ ἐμὲ οὐκ ἔστι μου ἄξιος» . Το λέγει ξεκάθαρα: «υπέρ εμέ». Αν θέλεις να λέγεσαι χριστιανός, θα πρέπει πάνω από όλους και απ’ όλα να αγαπάς το Χριστό!

Πάνω από τον άκτιστο και κτιστό κόσμο, τον ορατό και τον αόρατο, πάνω από αγγέλους και αρχαγγέλους, είναι ο Γλυκύτατος Ιησούς, είναι η Εσταυρωμένη Αγάπη, είναι ο Σωτήρας και Λυτρωτής μας Ιησούς Χριστός.

Για την αγάπη Του, όλες οι άλλες αγάπες πρέπει να θυσιάζονται αν έρχονται σε αντίθεση με τη δική Του.

Αυτό έπραξαν και οι Άγιοί μας, γνωστοί και άγνωστοι που εορτάζουμε τη μνήμη τους σήμερα. Αυτό το δρόμο μας δείχνουν και αυτό πρέπει να πράξουμε κι εμείς που για τη δική μας αγάπη έχυσε το Πανάγιον Αίμα Του στο φρικτό Γολγοθά.

Κήρυγμα Πρωτ. Παναγιώτου Δ. Ρούβαλη
Κυριακή των Αγίων Πάντων