Την Παρασκευή τελείται στη Θεσσαλονίκη η κηδεία του αδικοχαμένου πρέσβη της χώρας μας στη Βραζιλία, σύμφωνα με την επιθυμία της οικογένειάς του.

Η σορός του Κυριάκου Αμοιρίδη αναχώρησε από τη Βραζιλία, έπειτα από επιμνημόσυνη τελετή που τελέστηκε την Τρίτη στο Ρίο ντε Τζανέιρο, προς τιμή του εκλιπόντος πρέσβη.

Στην τελετή, παρευρέθησαν εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας, του προξενικού σώματος, τοπικοί αξιωματούχοι καθώς και ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μπουένος Αϊρες και ο έξαρχος Νοτίου Αμερικής, κ. Ταράσιος.

Σήμερα θα πραγματοποιηθεί στην Μπραζίλια χωριστή επιμνημόσυνη δέηση στον Καθεδρικό ναό, όπου θα παραστούν εκπρόσωποι της ελληνικής πολιτείας και μέλη της εκεί ελληνικής κοινότητας, καθώς και εκπρόσωποι της βραζιλιάνικης πολιτικής ηγεσίας και του διπλωματικού σώματος.

Υπενθυμίζεται ότι η σορός του άτυχοι Αμοιρίδη βρέθηκε απανθρακωμένη στην περιοχή Νόβα Ιγουάτσου, στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου. Η σύντροφος του Αμοιρίδη, την οποία οι βραζιλιάνικες αρχές έχουν υποδείξει ως τον εγκέφαλο της δολοφονίας με δράστη τον 29χρονο αστυνομικό-εραστή της, δηλώνει αθώα και επιμένει ότι δεν υπάρχουν πειστήρια σε βάρος της.

Με επιστολή που έστειλε την Τετάρτη στην ελληνική πρεσβεία στη Βραζιλία, η Φρανσουάζ ντε Σόουζα Ολιβέιρα ζήτησε τη βοήθεια των ελληνικών αρχών για την κόρη της, χωρίς ωστόσο να δίνει συγκεκριμένες απαντήσεις για όσα της καταμαρτυρούν οι τοπικές αρχές.

Πώς βρέθηκε στην κορύφωση της διπλωματικής του καριέρας στη Βραζιλία

«Αγαπητή Χίλτε,
Ελπίζω το email μου αυτό να σας βρίσκει καλά, με υγεία και όλα να πηγαίνουν όπως εσείς επιθυμείτε στη ζωή σας. Σκοπός της επικοινωνίας μου αυτής είναι να σας ανακοινώσω ότι στα μέσα Ιανουαρίου του 2016 πρόκειται να επιστρέψω στη Βραζιλία και να αναλάβω τη θέση του πρέσβη της Ελλάδας εκεί. Πιστεύω ότι καταλαβαίνετε την τεράστια ικανοποίηση και χαρά που μου δίνει το γεγονός της επιστροφής στη θέση αυτή. Σε μια χώρα με την οποία με έχουν ενώσει όμορφες αναμνήσεις, αλλά και ισχυρές φιλίες με ξεχωριστούς ανθρώπους σαν και εσάς. Είμαι σίγουρος ότι θα έχω την ευκαιρία να απολαύσω ξανά υπέροχες εμπειρίες. Ελπίζω ότι θα έχουμε την ευκαιρία να συναντηθούμε σύντομα και πάλι.

Με εκτίμηση,
Κυριάκος Αμοιρίδης»

Το ηλεκτρονικό αυτό μήνυμα το οποίο και υπογράφει ο αδικοχαμένος πρέσβης Κυριάκος Αμοιρίδης έχει ως παραλήπτη μία από τις πιο γνωστές κοσμικογράφους της Βραζιλίας. Την ενημερώνει ότι επιστρέφει ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματικής αποστολής εκεί. Κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών ισχυρίζονται ότι αρχικά ήταν ελάχιστες οι πιθανότητες να αναλάβει ο Αμοιρίδης το συγκεκριμένο πόστο. Κι όμως, υπήρξε η αιτιώδης συνάφεια, η σχέση δηλαδή, μεταξύ κάποιων διαδοχικών γεγονότων που οδήγησαν στην εκπλήρωση του ονείρου του: της επιστροφής του σε μια χώρα που είχε αγαπήσει ιδιαίτερα, λέγοντας σε φίλους και συγγενείς ότι την ένιωθε τόσο οικεία όσο και την Ελλάδα. Ο σοφός λαός θα τις χαρακτήριζε διαβολικές συμπτώσεις.

Είναι δραματικό το γεγονός ότι η χαρά του για την τοποθέτησή του στην πρεσβεία της Βραζιλίας στις 15 Ιανουαρίου του 2016 είχε τη συγκεκριμένη κατάληξη. Η πρώτη από τις συμπτώσεις που τον οδήγησαν στη Βραζιλία ήταν ότι το καλοκαίρι του 2014, όταν ο Αμοιρίδης ήταν πρέσβης στη Λιβύη, έλαβε εντολή να εκκενώσει την πρεσβεία εξαιτίας της έκρυθμης κατάστασης με τις συγκρούσεις ανάμεσα σε ομάδες ανταρτών.

Εν μια νυκτί και με τις οδηγίες του τότε υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου, το προσωπικό της πρεσβείας και άλλοι Ελληνες μεταφέρθηκαν με ασφάλεια σε φρεγάτα του ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, η οποία τους μετέφερε στην πατρίδα. Η πρεσβεία ανέστειλε τη λειτουργία της και ο Κυριάκος Αμοιρίδης επιστρέφοντας στην Αθήνα βρέθηκε χωρίς ρόλο.

Και πάλι λόγω μιας περίεργης στροφής της τύχης, αφού άλλος αρχικά είχε αναλάβει τη συγκεκριμένη αποστολή, ο Αμοιρίδης βρέθηκε να ηγείται της διοργάνωσης «Διεθνούς διάσκεψης για τον θρησκευτικό και πολιτιστικό πλουραλισμό στη Μέση Ανατολή» που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2015 στην Αθήνα. Μέσα από αυτή την αποστολή κέρδισε την εμπιστοσύνη του Νίκου Κοτζιά – ούτε αυτός ο λόγος θα τον οδηγούσε στο πόστο που διακαώς επιθυμούσε.

Η πρεσβεία στην Μπραζίλια είχε ήδη δοθεί στον πρέσβη Νίκο Τσαμαδό, ο οποίος ήταν πρεσβευτής στο Τόκιο. Κάποιες γραφειοκρατικές διαδικασίες καθυστέρησαν όμως τον διορισμό του και άνοιξαν τον δρόμο στον Ακη, όπως αποκαλούσαν οι φίλοι του τον Κυριάκο Αμοιρίδη, για τον παράδεισο που αποδείχθηκε κόλαση.

Στο μυαλό του, όταν ήταν ακόμα νέος, η ζωή του διπλωμάτη ήταν αυτή που θα του προσέφερε τα ταξίδια και τις εμπειρίες που λάτρευε διαβάζοντας γαλλικά μυθιστορήματα, όπως αυτά του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ. Στο Παρίσι, εκεί όπου συνέχισε τις σπουδές του με υποτροφία στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο και στο Διεθνές Ποινικό, γεύτηκε, έστω και για λίγο, την ένταση ενός απαστράπτοντος lifestyle. Λάτρευε το καλό φαγητό, τα κομψά μπαράκια, το μπράντι, τον καλό εσπρέσο και ακόμα περισσότερο την καλή συντροφιά, όντας θαυμαστής του ωραίου φύλου.

Αμέσως μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα αποφάσισε να προετοιμαστεί για τις απαιτητικές εξετάσεις. Ατελείωτο διάβασμα, αλλά και βόλτες με φίλους στο κέντρο της Αθήνας. Αγαπούσε το σινεμά και παρακολουθούσε με ενδιαφέρον τις πολιτικές εξελίξεις, αντιμετωπίζοντας με συμπάθεια την άνοδο του ΠΑΣΟΚ. Το 1984 εισήλθε στη Διπλωματική Ακαδημία του υπουργείου Εξωτερικών και ορκίστηκε ακόλουθος πρεσβείας το 1985.

Η πρώτη του μετάθεση ήρθε την ίδια χρονιά στη Θεσσαλονίκη, στο υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Το 1988 μετατέθηκε στην πρεσβεία της Ελλάδας στο Βελιγράδι και το 1993 στις Βρυξέλλες, όπου υπηρέτησε στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία, σε πόστο ιδιαίτερα σημαντικό για την Ελλάδα, προτού ακολουθήσει μια εξαιρετική διπλωματική καριέρα η οποία τέλειωσε με τον πιο ειδεχθή τρόπο.

«Συνετός, ψύχραιμος και αποτελεσματικός υπό από πίεση», είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιούν οι συνάδελφοί του για να περιγράψουν τον έμπειρο διπλωμάτη με τον οποίο συνυπήρξαν για δεκαετίες. «Η υπηρεσία δεν συνηθίζει να βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοιου είδους απώλειες. Εχει κάτι τόσο άδικο και σκοτεινό η συγκεκριμένη υπόθεση που έχουμε μείνει κυριολεκτικά άφωνοι. Με το που μάθαμε τα νέα αρχίσαμε να τηλεφωνούμε ο ένας στον άλλον για να δούμε πότε μιλήσαμε μαζί του τελευταία φορά, πώς ακούστηκε και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες. Ψάχνεις ένα σημάδι που ίσως ερμηνεύει ή τουλάχιστον προμηνύει μια τέτοια δραματική κατάληξη», αναφέρει στέλεχος του υπουργείου που στο πρόσφατο παρελθόν είχε συνεργαστεί στενά μαζί του.

Αν και απέφευγε όπως ο διάολος το λιβάνι τη σύγκρουση, ήταν φιλόδοξος και εργαζόταν μεθοδικά για την προσωπική του ανέλιξη. Αυτός ήταν και ο λόγος που σπάνια είχε μείνει στον πάγο ή είχε βρεθεί σε δυσμένεια. Λίγο προτού αναχωρήσει για τη Βραζιλία είχε εκφράσει σε συναδέλφους και φίλους την ικανοποίησή του για το νέο πόστο του, το οποίο θεωρούσε «κομβικό για τη ζωή και την καριέρα μου». Στους τελευταίους 12 μήνες της ζωής του, μάλιστα, φάνηκε να απολαμβάνει ιδιαίτερα τα καθήκοντά του. «Ηταν αγαπητός στην τοπική κοινωνία και είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των σημαντικών προσώπων της βραζιλιάνικης κυβέρνησης. Από την άλλη, λάτρευε την καλή ζωή και δεν έχανε εκδήλωση για εκδήλωση», λέει εργαζόμενος στην πρεσβεία.

Η ηγεσία του υπουργείου βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση σοκ από το αιφνίδιο τέλος του. Τώρα καλείται να διαχειριστεί την αντικατάστασή του, η οποία αναμένεται να γίνει σε ιδιαίτερα φορτισμένο κλίμα. «Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος κληθεί να αναλάβει αυτό το σημαντικό πόστο θα έχει να γεμίσει ένα μεγάλο κενό. Οι υπάλληλοι στην πρεσβεία τον αγαπούσαν ιδιαίτερα και δυσκολεύονται να συνειδητοποιήσουν τον τρόπο με τον οποίο έφυγε από κοντά τους», σχολιάζει έμπειρος διπλωμάτης.  Αυτός που έχει κλονιστεί περισσότερο για τον χαμό του, όμως, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον υπουργό Εξωτερικών. Τον άνθρωπο που στέλνοντάς τον στη Βραζιλία ένιωσε ότι ικανοποιούσε το αίτημα ενός ικανού διπλωμάτη και καλού φίλου. Το αδιανόητο αυτό τέλος τον έχει για τα καλά βυθίσει στη θλίψη.

Η φόνισσα του Ρίο και το τρίο!

«Το ερωτικό είναι για τα άλλα πάθη ό,τι το νευρικό σύστημα για τη ζωή. Τα υποστηρίζει και τα δυναμώνει όλα. Η φιλοδοξία, η βαναυσότητα, η φιλαργυρία, η εκδίκηση, όλα πηγάζουν από το ερωτικό πάθος», έγραψε ο μαρκήσιος Ντε Σαντ σε μια φράση που ταιριάζει απόλυτα στη Φρανσουάζ Σίλβα ντε Ολιβέιρα.

Μια γυναίκα που πάντα όριζε τη ζωή της με βάση τα πάθη της, λένε δημοσιογράφοι από τη Βραζιλία που ασχολούνται με τη «μαύρη χήρα» από το Ρίο, η οποία εισήλθε εμφατικά στη ζωή του Κυριάκου Αμοιρίδη πριν από 12 χρόνια. Βγήκε από αυτήν όταν ερωτεύτηκε παράφορα τον 29χρονο Σέρτζιο Γκόμες Μορέιρα Φίλιο, έναν αξιωματικό της Αστυνομίας που παραδόθηκε αμαχητί στην ίδια και στο απαγορευμένο ειδύλλιό τους, αυτό που εκτονωνόταν ακόμη και μέσα στο σπίτι όπου έμεναν ενώ ο σύζυγός της κοιμόταν. H Φρανσουάζ είχε αποφασίσει ότι δεν μπορούσε πλέον να αντέξει την ήρεμη ζωή της συντρόφου ενός διπλωμάτη που της εξασφάλιζε το κοινωνικό status αλλά της στερούσε το πάθος, γι’ αυτό και δεν άργησε, όπως φαίνεται, να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο της δολοφονίας που συγκλόνισε την ελληνική κοινή γνώμη.

H γυναίκα-αράχνη

Η ιστορία του άτυχου Ελληνα διπλωμάτη τα είχε τελικά όλα: έναν κοσμοπολίτη πρεσβευτή, μια εντυπωσιακή Βραζιλιάνα σύζυγο που τα ήθελε όλα -ακόμη και την περιουσία του- εκτός από τον σύζυγό της, την απιστία και έναν εραστή που μετατράπηκε σε δολοφόνο για τη Φρανσουάζ που λάτρεψε με ένα πάθος που τον τύφλωσε. Τι απέμεινε; Ενα αστυνομικό και δικαστικό θρίλερ εν εξελίξει, ένα κοριτσάκι έντεκα ετών -η Τζούλι- που έμεινε ορφανό από πατέρα και με τη μητέρα της προφυλακισμένη στη γυναικεία πτέρυγα της φυλακής του Μπανγκού να ουρλιάζει καθημερινά ότι είναι αθώα και ο πόνος για τη μοιραία κατάληξη μιας ολέθριας σχέσης. Απέμεινε και κάτι άλλο: οι φίλοι, οι συγγενείς του διπλωμάτη και οι άνθρωποι που τον γνώριζαν, οι οποίοι χαρακτηρίζουν την προφυλακισμένη σύζυγο-σύντροφό του ως «γυναίκα-σατανά», «γυναίκα-αράχνη», ένα πλάσμα απόμακρο που δεν επιθυμούσε να γίνει αρεστό στον κοινωνικό του περίγυρο. Οι προσπάθειες του Ελληνα διπλωμάτη ώστε να προσαρμοστεί η Φρανσουάζ σε ένα περιβάλλον και έναν περίγυρο που απαιτούσαν ανέκαθεν χαμηλούς τόνους λόγω της ιδιότητάς του απέτυχαν. Η γυναίκα του ήταν μια εκρηκτική περσόνα που ουσιαστικά ασφυκτιούσε δίπλα του, αν όχι από την πρώτη στιγμή, σίγουρα μετά τα πρώτα χρόνια της κοινής τους ζωής, η οποία κατέληξε στην άγρια δολοφονία του.

Το κορίτσι από το Ρίο που ήθελε τα πάντα

Καταγόμενη από μια σχετικά φτωχή οικογένεια, η Φρανσουάζ Σίλβα ντε Ολιβέιρα μεγάλωσε στο Ρίο ντε Τζανέιρο ευελπιστώντας σε μια καλύτερη ζωή, όπως χιλιάδες άλλες όμορφες κοπέλες σε μια μεγαλούπολη που δεν προσφέρει και τις πιο κατάλληλες ευκαιρίες. Οι όμορφες κοπέλες περίσσευαν, όπως και η φτώχεια σε οικογένειες σαν τη δική της. Ακόμη και οι δημοσιογράφοι που ερευνούν το παρελθόν της μετά τη δολοφονία του Ελληνα πρέσβη και τα όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας δεν έχουν καταφέρει να μάθουν απλές πτυχές της ζωής της. Η μητέρα της, μια φτωχή γυναίκα που λάτρευε τον Αμοιρίδη, κρατάει μετά τα όσα έχουν γίνει το στόμα της ερμητικά κλειστό σε ό,τι αφορά την κόρη της, ένα πάλαι ποτέ φιλόδοξο κορίτσι που ήθελε να ξεφύγει από τη μιζέρια μιας γειτονιάς του Ρίο και να ζήσει μια καλύτερη ζωή. Μέχρι το 2004 δεν τα είχε καταφέρει, παρά το γεγονός ότι ήταν μια όμορφη γυναίκα με έντονη προσωπικότητα, που λάτρευε την καλή ζωή όσο την είχε γνωρίσει μέσα από κάποιες περιστασιακές γνωριμίες με άντρες που είχαν οικονομική άνεση και την έβαλαν σε άλλους κύκλους.

Αυτοί ήταν που την έκαναν να εντρυφήσει στη σαμπάνια, στις λεπτές γεύσεις και τις σικ λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στις λαϊκές τάξεις και την high society σε μια κοσμοπολίτικη πόλη σαν το Ρίο, εκεί όπου οι φαβέλες απλώνονται πάνω από τις αριστοκρατικές συνοικίες δημιουργώντας μια μοναδική αντίθεση. Της άρεσε τόσο, ώστε όταν το 2004 γνώρισε σε μια κυριολεκτικά μοιραία βραδιά για τη ζωή της τον γενικό πρόξενο της Ελλάδας στο Ρίο Κυριάκο Αμοιρίδη, δεν έχασε τη ευκαιρία να τον προσεγγίσει και να τον γοητεύσει, διαθέτοντας τα κατάλληλα προσόντα. Στα τριάντα της χρόνια ήταν ένα ποθητό πλάσμα, μια γυναίκα που έχοντας μάθει να στέκεται σε κοινωνικά events και να φέρεται ανάλογα ένιωσε ότι ο Κυριάκος Αμοιρίδης είναι η ευκαιρία της για μια άλλη ζωή, στην οποία δεν θα ανησυχεί για τίποτε. Κουβαλώντας τότε την ωριμότητα των 47 χρόνων του, ο Ελληνας διπλωμάτης είναι ένας κοσμοπολίτης που δεν μένει καθόλου αδιάφορος μπροστά στην εκθαμβωτική Βραζιλιάνα και στο φλερτ που έχει ξεκινήσει ανάμεσά τους. Δεν θα χρειαστεί να περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα για να γίνουν ζευγάρι στη ζωή, παρά το γεγονός ότι ο δεσμός τους φαινόταν εφήμερος στην αρχή. Πορεύονται σχετικά αρμονικά δυστυχώς μόνο στα πρώτα χρόνια της σχέσης τους, τότε που η Φρανσουάζ επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει παιδί μαζί του για να τον «δέσει» δίπλα της. Οταν θα συμβεί αυτό και ενώ λογικά ο ερχομός της κόρης τους θα ολοκλήρωνε την ευτυχία του ζευγαριού, η ζωή τους θα αλλάξει απότομα, όπως και η συμπεριφορά της Φρανσουάζ, αν και κάποιοι υποστηρίζουν ότι οι τριβές είχαν αρχίσει νωρίτερα.

Τα πρώτα σύννεφα

Ο Αμοιρίδης, έχοντας προφανώς τους λόγους του, αρνείται αρχικά να δεχτεί ότι η μικρή είναι κόρη του και παρόλο που την αγαπάει, πείθεται μόνο μετά από τεστ DNA το οποίο πιστοποιεί ότι αυτός είναι ο πατέρας. Από τότε ζει γι’ αυτό το παιδί, ενώ η σχέση του με τη Φρανσουάζ μετά τον πολιτικό γάμο που έκαναν ατονεί. Φίλοι του από το διπλωματικό σώμα σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις έλεγαν ότι ακόμη και μετά τον πρώτο χρόνο της σχέσης του με τη Φρανσουάζ είχαν ήδη αρχίσει οι πρώτες εντάσεις μεταξύ του ζευγαριού. Εντάσεις που με το πέρασμα των χρόνων θα έφερναν μια γυναίκα χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές μόρφωσης στο σημείο να νιώθει ξένη απέναντι στον άντρα που άλλαξε τη μοίρα της προς το καλύτερο. Ισως να περίμενε, σύμφωνα με δημοσιογράφους στη Βραζιλία, ότι η ζωή της θα ήταν ένα συνεχές glam γαϊτανάκι που θα περιείχε ταξίδια ανά τον κόσμο, πάρτυ και διακοπές σε εξωτικούς προορισμούς. Οταν διαπίστωσε ότι δεν θα συνέβαινε αυτό, αποφάσισε να αναλάβει δράση βγάζοντας προς τα έξω ένα άλλο πρόσωπο και αδιαφορώντας για τα προβλήματα και τις εντάσεις με τον σύζυγό της, τον οποίο θεωρούσε ότι «κρατούσε» λόγω της κόρης τους.

Το ξέσπασμα συγγενών και φίλων

Φίλοι και συγγενείς του Κυριάκου Αμοιρίδη, συγκλονισμένοι από τη δολοφονία του, μιλούν με τα χειρότερα λόγια για τη Βραζιλιάνα σύζυγό του, την οποία γνώρισαν σε κάποια από τα οικογενειακά ταξίδια του πρεσβευτή στην Ελλάδα. Λένε πως νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό της και δεν θέλησε ποτέ να έρθει πιο κοντά με τους δικούς του ανθρώπους. Η οικιακή βοηθός που τα τελευταία 10 χρόνια προσέχει την 95χρονη μητέρα του Κυριάκου Αμοιρίδη ξεσπάει χωρίς κανέναν ενδοιασμό. «Αυτή η γυναίκα ήταν σατανάς από την πρώτη στιγμή που μας τη γνώρισε ως σύζυγο πέρυσι την Πρωτοχρονιά. Την είχαμε μέσα στο σπίτι και μιλούσε πολύ λίγο όχι μόνο με τον Κυριάκο αλλά και με όλους μας. Ηταν μια πολύ απόμακρη γυναίκα που δεν ήθελε ούτε αγκαλιές, ούτε φιλιά με τους δικούς του ανθρώπους». Στην ερώτηση «πώς συμπεριφερόταν στον Ελληνα πρέσβη;» η απάντηση της βοηθού δεν ξενίζει. «Δεν ήταν καθόλου θερμή με τον Κυριάκο μας. Του μιλούσε μόνο στα ξένα για να τον αποπαίρνει μπροστά μας. Οποτε πήγαινε βόλτα με το παιδί αυτή δεν ακολουθούσε ποτέ. Ηταν δίπλα του για τα λεφτά του, όλοι το είχαμε καταλάβει, γιατί αυτή δεν είχε τίποτα. Ο κακομοίρης ο Κυριάκος ήταν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη γιατί δεν ήθελε να καταλάβει η μητέρα του ότι κάτι τρέχει με εκείνη. Εγώ όμως καταλάβαινα ότι ήταν προβληματισμένος και ότι δεν περνούσε καλά». Την ίδια άποψη έχει για τη Φραν­σουάζ μία από τις ξαδέρφες του Κυριάκου Αμοιρίδη, η Κωνσταντίνα, που την είχε γνωρίσει ένα καλοκαίρι που εκείνος είχε επισκεφθεί τη Βέροια. Τη χαρακτηρίζει μια αποκρουστική γυναίκα, διψασμένη για το χρήμα. «Δεν της άρεσε το χωριό και δεν ήταν καθόλου ενθουσιασμένη. Φαινόταν ότι ζητούσε απεγνωσμένα τη χλιδή και γι’ αυτό ήταν άλλωστε κοντά στον ξάδερφό μου. Θυμάμαι ότι όταν μας τη σύστησε ως σύζυγο, απλά μας χαιρέτησε και δεν μας ξαναμίλησε ποτέ ξανά!». «Ο Ακης -όπως φώναζαν χαϊδεύτηκα τον πρέσβη συγγενείς και φίλοι- δεν γνώρισε την αγάπη της γυναίκας αυτής. Μόνο την περιουσία του ήθελε και δεν τον αγαπούσε πραγματικά», επισημαίνουν φίλοι του από το Διαβατό Ημαθίας.

Γι’ αυτούς η Φρανσουάζ δεν ήταν η γυναίκα που θα έπρεπε να βρίσκεται στο πλευρό του Αμοιρίδη, ενός ικανού διπλωμάτη που θα μπορούσε να έχει επιλέξει μια πιο κατάλληλη σύζυγο.

Ενας από αυτούς είναι ο Γιώργος, ο άνθρωπος που άνοιξε το σπίτι του τα Χριστούγεννα του 2015, όταν υποδέχτηκε και φιλοξένησε τον Ελληνα πρέσβη με τη σύζυγό του και την 11χρονη κόρη τους. Ηταν η τελευταία φορά που ο Κυριάκος Αμοιρίδης θα επισκεπτόταν την Ελλάδα. «Εχω συγκλονιστεί και εγώ και η γυναίκα μου με όλα αυτά που ακούμε για τη Φρανσουάζ. Εχω συγκλονιστεί γιατί αυτή τη γυναίκα την έβαλα μέσα στο σπίτι μου. Εβαλα έναν δολοφόνο μέσα στο σπίτι μου. Οταν με πήρε ο Κυριάκος πέρυσι τηλέφωνο και μου είπε ότι θα έρθει με τη Φρανσουάζ και την κορούλα τους δεν το πίστευα, γιατί πάντα μας έλεγε ότι θα έρθει και πάντα κάτι γινόταν και το ακύρωνε. Πέρυσι ήρθαν τη δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων και η κορούλα του ξετρελάθηκε. Του έλεγε συνέχεια «μπαμπά, θέλω να αγοράσουμε ένα σπίτι και να μείνουμε εδώ για πάντα», αναφέρει. Ο ίδιος τονίζει ότι έβλεπε τον Κυριάκο πολύ προβληματισμένο εκείνες τις ημέρες: «Δεν ήταν ευτυχισμένος με αυτή τη γυναίκα. Πιστεύω ότι ίσως να μην την ήθελε από την αρχή, όταν η Φρανσουάζ φάνταζε σαν μια εφήμερη σχέση. Νομίζω ότι δεν την ήθελε για γυναίκα του ο Κυριάκος, αυτή όμως κατάφερε να μείνει έγκυος και άρχισε να τον εκβιάζει λόγω της θέσης του. Σύμφωνα με τα όσα λέει ο φίλος του πρέσβη, η Φρανσουάζ τον εκβίαζε λέγοντάς του: «Θα μάθουν όλοι ότι έχεις παιδί μαζί μου και ότι δεν αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου», και αυτό ο Κυριάκος δεν το ήθελε σε καμία περίπτωση. «Ηταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων, αξιοπρεπής, που δεν του άρεσαν τέτοιου είδους σκάνδαλα. Μάλιστα στην αρχή δεν πίστεψε ότι είναι δικό του το παιδί και έκανε τεστ DNA το οποίο έδειξε ότι το κοριτσάκι τελικά είναι δικό του, οπότε το αναγνώρισε. Εκανε πολιτικό γάμο στο εξωτερικό, αλλά ήταν δύσκολο να παραβρεθώ». Ο παιδικός φίλος του πρέσβη αποκαλύπτει ότι ο Αμοιρίδης περίμενε ένα πράγμα για να δώσει τέλος στον γάμο του με τη Φρανσουάζ: «Αρχισε να ζει γι’ αυτό το παιδί και ήθελε πολύ να το αποκαταστήσει. Περίμενε να γίνει 13 χρόνων το κοριτσάκι του γιατί στη Βραζιλία υπάρχει ένας νόμος που λέει ότι το παιδί σε αυτή την ηλικία έχει το δικαίωμα να επιλέξει με ποιον από τους δυο γονείς θέλει να μείνει. Ηλπιζε τότε ο Κυριάκος να μείνει μαζί με την κόρη του, χωρίς τη Φρανσουάζ, την οποία πιστεύω ότι θα χώριζε. Τελικά όμως, δεν πρόλαβε». Κλείνοντας, διηγγείται τα τελευταία Χριστούγεννα του Αμοιρίδη στην Ελλάδα: «Ημασταν όλοι μαζί πέρυσι και η Φρανσουάζ ήταν απόμακρη, δεν μιλούσε καθόλου ελληνικά, ενώ το κοριτσάκι του γνώριζε ελληνικές λέξεις. Ηταν ένα χαρούμενο παιδάκι που πήγαινε παντού με τον πατέρα του. Τελικά τον δολοφόνησαν και το κοριτσάκι έμεινε ορφανό μόλις 11 χρονών, όπως είχε μείνει και ο ίδιος όταν έχασε τον πατέρα του».

Ο κοσμοπολίτης Παοκτσής

Στην οδό Κεντρικής στη Βέροια, απέναντι από την παλιά μητρόπολη που αναστηλώθηκε πρόσφατα, βρίσκεται το πατρικό του Κυριάκου Αμοιρίδη. Του «Ακη», όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του. Εκεί όπου κανείς δεν μπορεί να πιστέψει και να αποδεχτεί το τραγικό τέλος του. Το μόνο που θυμούνται είναι το χαμόγελό του, ειδικά πέρυσι τέτοια εποχή που η 11χρονη κόρη του Τζούλι επισκεπτόταν για πρώτη φορά τη γενέτειρά του και την ξεναγούσε στο σπίτι που μεγάλωσε, στα σοκάκια της γραφικής Μπαρμπούτας όπου έπαιξε, στα λατρεμένα στέκια που συναντούσε τους φίλους του. Ορφανός από τα 13 του χρόνια, ο Κυριάκος Αμοιρίδης βρισκόταν σε μια διαρκή προσπάθεια να επιτύχει, να καθιερωθεί, να πραγματοποιήσει τα όνειρά του. Είχε βάλει υψηλούς στόχους από μικρός και τίποτα δεν θα τον σταματούσε. Προερχόμενος από αστική οικογένεια, που του παρείχε τα εφόδια για να προχωρήσει στη ζωή του, κατάφερε να διακριθεί και να προοδεύσει. Ο πατέρας του ήταν γνωστός δικηγόρος με καταγωγή από το Μακροχώρι Ημαθίας και η μητέρα του εκπαιδευτικός. Αυτή ανέλαβε το δύσκολο έργο να τον μεγαλώσει μόνη της χωρίς την πατρική φιγούρα και παρουσία.

Η φουρνιά του 1975 στο 2ο Γυμνάσιο Αρρένων της Βέροιας έχει να θυμάται πολλά από τον «Ακη». Οπως αναφέρει στο «ΘΕΜΑ» ο φίλος και συμμαθητής του Γιώργος Γιουβανάκης, «ήταν άριστος μαθητής και πολύ άτακτος. Ημασταν οι ταραξίες του τμήματος, χωρίς όμως να προκαλούμε επεισόδια. Τον θυμάμαι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ευδιάθετο και αγνό χαρακτήρα. Πέρασε πρώτος στη Νομική Θεσσαλονίκης, ολοκλήρωσε τις σπουδές του και πήρε υποτροφία για το διπλωματικό σώμα στη Γαλλία. Από εκεί και πέρα γύρισε όλο τον κόσμο, υπηρετώντας σε σοβαρές και υπεύθυνες θέσεις: Αμερική, Λιβύη, Βελιγράδι, Γαλλία, Ρίο, Ρότερνταμ και Αθήνα δίπλα σε Προέδρους της Δημοκρατίας». Ο άτυχος διπλωμάτης δεν απαρνήθηκε ποτέ την καταγωγή και τους παιδικούς του φίλους. Συχνά επικοινωνούσε μαζί τους τηλεφωνικά ή με mail και κανόνιζαν τις συναντήσεις τους. Ετσι έγινε και πέρυσι τα Χριστούγεννα, όπου οι συμμαθητές του ’75 ξαναβρέθηκαν για να φάνε στο «Βεροιώτικο», στις «Φλαμουριές» και να τον ξεναγήσουν στην Παναγία Σουμελά. Τα μόνα που θα μπορούσαν να αποσπάσουν την προσοχή του από τη μελέτη ήταν το ποδόσφαιρο, o ΠΑΟΚ και τα σπορ αυτοκίνητα, αφού το μότο των νεανικών του χρόνων ήταν «το Triumph, ο Κούδας, το κορίτσι μου κι εγώ». Στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε, πήγαινε τακτικά στο γήπεδο για να θαυμάσει τον Δικέφαλο του Βορρά. Ηταν η εκτόνωσή του, το φάρμακό του.

Στη συμπρωτεύουσα μετακόμισε και η μητέρα του για να βρίσκεται δίπλα στο μοναχοπαίδι της. Αγόρασαν ένα σπίτι κοντά στη ΔΕΘ, όπου ζει μέχρι σήμερα η 95χρονη κυρία Αμοιρίδου. Εκεί την επισκέφθηκε με τη Φρανσουάζ και την κόρη τους πριν από περίπου έναν χρόνο. Η μικρή ενθουσιάστηκε που γνώρισε τη γιαγιά της ενώ η σύντροφος του αδικοχαμένου διπλωμάτη έδειχνε πιο ψυχρή. Σύμφωνα με ανθρώπους του περιβάλλοντός του, η Φρανσουάζ άφησε μια πικρή γεύση στην οικογένεια. Δεν την ενδιέφερε τόσο να γνωρίσει τους συγγενείς του πρέσβη. Τα φετινά Χριστούγεννα ο Κυριάκος Αμοιρίδης δεν κατάφερε να επισκεφθεί την Ελλάδα. Επικοινώνησε όμως με τη μητέρα του για τις ευχές και έδειχνε ιδιαίτερα προβληματισμένος. Οι στενοί συγγενείς του είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Το «ΘΕΜΑ» επικοινώνησε με τον Κώστα, θείο του άτυχου πρέσβη και αδελφό της μητέρας του, ο οποίος ήταν σοκαρισμένος από το τραγικό γεγονός. Οπως λέει, «δεν ξέρουμε τι να πούμε. Λυπάμαι πάρα πολύ. Βρεθήκαμε ένα Πάσχα που είχε έρθει στην Ελλάδα. Πήγαμε να φάμε, να μιλήσουμε. Η γυναίκα του δεν ήταν ιδιαίτερα θερμός άνθρωπος, αλλά δεν τη γνώρισα πολύ καλά». Τελικά κανείς δεν γνώρισε πολύ καλά την παθιασμένη Φρανσουάζ, τη «μαύρη χήρα» από το Ρίο, που περπατούσε αγέρωχα την πρώτη ημέρα που πήγε να καταθέσει για την «εξαφάνιση» του συζύγου της, ισορροπώντας τέλεια στις ψηλοτάκουνες γόβες της. Λίγα 24ωρα αργότερα, όταν πέρασε την είσοδο της νέας «κατοικίας» της, φορούσε ένα φτωχικό ζευγάρι Havaianas, ένα τριμμένο τζιν και ένα φθαρμένο μπλουζάκι, με το βλέμμα της καρφωμένο στο κενό, αδυνατώντας να πιστέψει ότι η ζωή της από δω και πέρα θα είναι σε ένα κελί λίγων τετραγωνικών μέτρων, όπως το δωμάτιο του σπιτιού όπου μεγάλωσε, αυτό στο οποίο δεν ήθελε να επιστρέψει ποτέ.

Τραγική ειρωνεία: όταν αποφασίστηκε η τοποθέτησή του στην Ελληνική πρεσβεία της Βραζιλίας τηλεφωνούσε σε φίλους και συγγενείς προκειμένου να μοιραστεί τον ενθουσιασμό του για την επιστροφή του σε μια χώρα που είχε αγαπήσει, όπως έλεγε, όσο και την Ελλάδα

Στα τριάντα της χρόνια η Φρανσουάζ ήταν ένα ποθητό πλάσμα, μια γυναίκα που έχοντας μάθει να στέκεται σε κοινωνικά events και να φέρεται ανάλογα, ένιωσε ότι ο Κυριάκος Αμοιρίδης είναι η ευκαιρία της για μια άλλη ζωή, στην οποία δεν θα ανησυχεί για τίποτε

Η Φρανσουάζ περιγράφεται από τον κύκλο του άτυχου πρέσβη ως ένα πλάσμα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου αλλά με υπερβολικές φιλοδοξίες