Είμαι 39 χρονών και δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ μου! Πλησιάζει πάλι τό Πάσχα, θέλω να πάω, κάθε χρόνο το ίδιο λέω, αλλά διστάζω να μιλήσω για την ζωή μου. Φοβάμαι μήπως ο ιερέας με αγριέψει, ή τά «βγάλει όλα στην φόρα» λέγοντάς τα στήν παπαδιά του…
Εχω ακούσει και για μερικούς παπάδες τόσα πολλά, πού το σκέπτομαι να πάω… Γιατί η Εκκλησία μας, δεν κάνει την εξομολόγηση όπως την κάνουν οι Καθολικοί, σε ξεχωριστά δωματιάκια, να μη βλέπει ο ένας τον άλλο; Δεν θα ήταν καλύτερα έτσι;
Κ. Δέλτα – Σύρος

Αγαπητέ κύριε Κ.Δ. Σεβόμενοι την όποια ανωνυμία σας επιτρέψατέ μας να σας ευχαριστήσουμε για το e-mail πού μας στείλατε.

Μας γράφετε διάφορες φοβίες σας για τους ιερείς, αλλά νομίζουμε ότι κάποιοι, κάπου, τους αδικούνε. Εμείς, δεν είμαστε ιερείς, γνωρίζουμε όμως αρκετούς, ευσεβείς, τίμιους, αξιοπρεπείς, και αφιλοχρήματους.

Αν υπάρχουν κάποιες μηδαμινές εξαιρέσεις (αποδεδειγμένα όμως και όχι με φήμες αόριστες) με κάποια προβλήματα, όπως σε κάθε τμήμα της σημερινής κοινωνίας μας, εσείς προσπεράστε τους. Τι άλλο να πούμε;

Πολλοί άνθρωποι ψάχνουν σήμερα να βρούν αγγέλους!

Υπάρχουν βέβαια κάπου κι΄αυτοί, αλλά είναι, τουλάχιστον στη γή, αρκετά σπάνιοι. Ας περιορισθούμε λοιπόν στους καλούς, στους καλύτερους, και στους άριστους. Όπως και με τους γιατρούς!

Η εξομολόγηση είναι ακατανόητο μυστήριο για μερικούς, αδιάφορο για άλλους, αλλά και σωτήριο για τους περισσότερους.Είναι, η μυστική συμφιλίωση τού παρεκτραπέντος και πληγωμένου από την αμαρτία ανθρώπου με τον αληθινό Θεό, μέσω του Ορθοδόξου ιερέως, (και το τονίζουμε αυτό, χωρίς να είμαστε σωβινιστές ενός «εκκλησιαστικού κατεστημένου», όπως λένε κάποιοι).

Την αληθινή δύναμη τού μυστηρίου αυτού θα τήν καταλάβετε μετά στην ψυχή σας, και μάλιστα με τακτική συμμετοχή στην Αγία Κοινωνία!

Ο ίδιος ο Χριστός, έδωσε το χάρισμα αφέσεως αμαρτιών στους μαθητές του « λάβετε Πνεύμα Αγιον, αν τινων αφήτε τάς αμαρτίας, αφίενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται» (Ιωάν. Κ΄22).

Οι Απόστολοι πάλι, μέσω των διαδοχικών χειροτονιών, μεταβίβασαν το χάρισμα αυτό μέχρι τους σημερινούς ιερείς. Μη θεωρείτε τους ιερείς ανακριτές, γιατί ποτέ οι Ορθόδοξοι ιερείς, δεν ήσαν. Πρό πάντων μη τούς μπλέκετε με τους Ιεροεξεταστές τής Παπικής εκκλησίας, με τις ποινές ραβδισμών, τους εγκλεισμούς σε φυλακές, και την εκτέλεση διά πυρός για τις αμαρτίες τους…

Οι Ορθόδοξοι δεν έκαναν ποτέ τέτοια πράγματα.

Ο ιερέας θα ακούσει τις όποιες αμαρτίες βαρύνουν την συνείδησή σας , θα σας συμβουλεύσει, και θα σας διαβάσει τις συγχωρητικές ευχές. Πιθανόν να σας βάλει και κάποιον κανόνα διαπαιδαγωγήσεως, για να σας προφυλάξει από κάποια νέα κατάσταση πού μπορεί και πάλι να σας πληγώσει.

Πιστεύουμε, ότι αν οι σημερινοί άνθρωποι γνώριζαν το μυστικό αποτέλεσμα μιάς ειλικρινούς εξομολογήσεως (και μάλιστα από παιδικής ηλικίας και γραμμένες σε χαρτί μη τις ξεχάσουμε), δεν θα πήγαιναν ποτέ, ούτε σε ψυχιάτρους ( πού οι περισσότεροί τους, δεν πιστεύουν σε ψυχή), ούτε σε νευρολόγους, ούτε θα έπαιρναν χάπια και ναρκωτικά!

Θα ήσαν ευτυχείς και χαρούμενοι.

Η σωστή εξομολόγηση προϋποθέτει ειλικρινή παραδοχή και ταπείνωση απέναντι του ιερέως ως αντιπρόσωπου του Θεού. Ακόμη και τού αμαρτωλού ιερέως!

Αλλοίμονο αν η εγκυρότητα των μυστηρίων του Χριστού ήταν συνάρτηση της ζωής κάθε ιερέως.

Τότε, θα ψάχναμε για ποινικά μητρώα για να κάνουμε ένα βάπτισμα! Οι Παπικοί φθάνοντας στο άλλο άκρο, καθιέρωσαν το «παράθυρο», την «τρύπα» του τοίχου, και τήν «κουρτίνα».

Όμως, όταν ο άσωτος υιός γύρισε στον πατέρα, εκεί στα φανερά γονάτισε μπροστά του, ταπεινώθηκε, ζητώντας έλεος και συγχώρηση για τις αμαρτίες του, και σώθηκε! Δεν κρύφθηκε πίσω από κάποια κουρτίνα, ή στα δωμάτια του πατρικού σπιτιού, ζητώντας την συγχώρηση.

Η εξομολόγηση τά παλαιότερα χρόνια γινόταν δημοσίως στις συνάξεις της εκκλησίας. Αλλά επειδή ακούγονταν φοβερές αμαρτίες και κάποιοι σκανδαλίζονταν, σιγά-σιγά καθιερώθηκε η ατομική εξομολόγηση. Η κατά πρόσωπο εξομολόγηση φρενάρει θα λέγαμε πολλές καταστάσεις, φέρνοντας και κάποια αγαθή, ψυχολογική επιρροή.

Γιατί εκείνος πού εξομολογείται κρυμμένος πίσω από τοίχους δύσκολα μπορεί να πάρη και απόφαση διορθώσεως. Ποιος θα τον αναχαιτίσει; Ποιόν θα ντραπεί όταν ξαναπάει; Τον πνευματικό του; Μά αυτός, ούτε πού τον γνωρίζει…

Συμπερασματικά λοιπόν θα λέγαμε, ότι μπορεί να φαίνεται τό «παραπέτο» πιο εύκολο, αλλά ουσιαστικά είναι μία οφθαλμαπάτη!

Ευχαριστούμε και πάλι για την επικοινωνία, πάντοτε στην διάθεσή σας