Η γεωπολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στη Ρωσία και την Τουρκία προκαλεί προβλήματα στον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και στους συμμάχους του, σημειώνει ο Ντάγκλας Μαγκρέγκορ, απόστρατος Συνταγματάρχης του Στρατού Ξηράς των ΗΠΑ και πρώην ανώτερος σύμβουλος στο Υπουργείο Άμυνας της χώρας.

Ο ίδιος τονίζει πως, αρχικά η αρμονική συνεργασία μεταξύ του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με τον Ρώσο ομόλογό του ήταν μια ιστορική τομή στις «παγωμένες» διμερείς σχέσεις Μόσχας και Άγκυρας, ωστόσο οι πρόσφατες εξελίξεις στον Καύκασο, στα Βαλκάνια και στην Ουκρανία, δημιουργούν περιορισμούς και προβληματισμούς στο Κρεμλίνο. Ο Αμερικανός αναλυτής εκτιμά ότι η συνεργασία της Άγκυρας με τη Μόσχας αυξήθηκε τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα και χαρακτηριστικό παράδειγμα την αγορά των ρωσικών πυραυλικών συστημάτων αεροπορικής άμυνας S-400, παρά τις έντονες αντιρρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών και άλλων συμμάχων του NATO.

Από τη συνεργασία στη σύγκρουση
Ωστόσο, η υποστήριξη της Τουρκίας προς το Αζερμπαϊτζάν εναντίον της Αρμενίας στις εχθροπραξίες και συγκρούσεις στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, καθώς επίσης και η υποστήριξη στην Ουκρανία στις πρόσφατες εντάσεις της με τη Ρωσία, με την παροχή μη επανδρωμένων εναερίων οχημάτων στο Κίεβο, για να χρησιμοποιηθούν ενάντια στις δυνάμεις που υποστηρίζονται από τη Ρωσία στην περιοχή, έθεσαν ανησυχίες για τις στενές σχέσεις και την εμβάθυνση της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.

Από την άλλη, η παρέμβαση του Προέδρου Πούτιν στη σύγκρουση στη Συρία, αποτέλεσε σημαντικό εμπόδιο στον στόχο του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, που ήταν να μετατρέψει τη χώρα σε σουνιτικό ισλαμικό κράτος υπό την προστασία της Τουρκίας, σύμφωνα με τον Μακγρέγκορ, ο οποίος τονίζει ότι:

«Το στρατηγικό όραμα του Ερντογάν για το τουρκικό έθνος είναι να αναγνωριστεί στην διεθνή σκηνή ως παγκόσμια δύναμη. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία πρέπει να γίνει μια βαλκανική δύναμη, μια μεσογειακή δύναμη, μια δύναμη της Μέσης Ανατολής, μια δύναμη με ρόλο στη βόρεια Αφρική, μια σημαντική δύναμη στην περιοχή του Καυκάσου, αλλά και της Κεντρικής Ασίας, όντας παράλληλα μια τεράστια ευρασιατική και μουσουλμανική δύναμη».

Ο συντηρητικός Αμερικανός αναλυτής, με πολύ χαρακτηριστικό τρόπο υπογραμμίζει πως: «αν ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ρωτούσε τον Πούτιν, στην αναμενόμενη συνάντησή τους στην Ελβετία τον επόμενο μήνα, από που θα προέκυπτε το επόμενο σουνιτικό Ισλαμικό Χαλιφάτο, ο Πούτιν πιθανότατα θα του έλεγε ότι υπάρχει ήδη, ονομάζεται Τουρκία και είναι ο εφιάλτης μου».