Εν όψει της μεγάλης εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, η  θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας «Ρόδον το Αμάραντον» θα τεθεί προς προσκύνηση στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, από το πρωί της Τετάρτης 24 έως το απόγευμα της Πέμπτης 25 Μαρτίου, ημέρα της εορτής.

Η εικόνα, η οποία είχε θαυματουργικώς ανευρεθεί υπό αλιέως στην Πειραϊκή Ακτή και απάλλαξε τον Πειραιά από την λοιμική νόσο της ευλογιάς το 1895, θα μεταφερθεί στον Ιερό Ναό, προς στήριξη και αγιασμό των πιστών, την δύσκολη περίοδο της πανδημίας που διανύουμε.

Φθιώτιδος Συμεών: «Ο αγώνας του 1821, αγώνας του λαού της Εκκλησίας»

Παραθέτουμε στη συνέχεια, σύντομο ιστορικό σημείωμα, για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στον Πειραιά το καλοκαίρι του 1895 και το θαύμα της ιεράς Εικόνος όπως καταγράφεται στο βιβλίο του ιστορικού Στέφανου Μίλεση «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ»....Το 1895 ο Πειραιάς, όπως και όλη η Ελλάδα, κινείται με ρυθμούς πυρετώδεις καθώς την επόμενη χρονιά η χώρα θα αναλάμβανε τη διοργάνωση των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων (του 1896). Όμως, το καλοκαίρι του 1895 έμελλε να διαφέρει από τα προγενέστερα καλοκαίρια. Μεγάλη επιδημική ασθένεια έπεσε στην πόλη, η τρομερή ευλογιά! Ολόκληρος ο Πειραιάς βρέθηκε σε μεγάλο κίνδυνο. Οικογένειες άρχισαν να εγκαταλείπουν την πόλη και να φιλοξενούνται από συγγενείς, καθώς όποιος κολλούσε τη φοβερή αυτή νόσο είχε λίγες ελπίδες λυτρωμού!

Οι βλογιόπληκτοι ή βλογιασμένοι, όπως τους αποκαλούσαν τότε, αν γλύτωναν από το κάρο του Δήμου που μετέφερε καθημερινώς τους νεκρούς στο κοιμητήριο του Αγίου Διονυσίου (εκεί βρισκόταν το πρώτο κοιμητήριο του Πειραιά), δεν θα γλίτωναν από το εξίσου τρομερό και άθλιο νοσοκομείο, το Ευλογιοκομείο του Κανθάρου. Επρόκειτο για ένα απαίσιο στην όψη κτίσμα, πραγματική αποθήκη, εντός του οποίου μετέφεραν τους βλογιασμένους όχι για να θεραπευτούν αλλά για να απομονωθούν από τους υγιείς και να μην τους μεταδώσουν την ασθένεια. Εκεί μετέφεραν, επίσης, και τους προσβεβλημένους από πανώλη (πανωλόβλητοι) και άλλους από μολυσματικές ασθένειες. Ουσιαστικά παραπετούσαν τους ασθενείς ανεξάρτητα από το αν ήταν νέοι ή γέροι, άνδρες ή γυναίκες. Όσοι είχαν την ατυχία να εισέλθουν στον «Κάνθαρο» παρέμεναν εκεί, απλώς αναμένοντας την έλευση του μοιραίου!

Οι θάνατοι διαδοχικοί και ασταμάτητοι! Οι πιστοί γνώριζαν πως η δική τους δράση έρχεται μέσω της προσευχής και της πίστης. Εισέρχονταν στον Ναό της Θεοτόκου «Ρόδον, το Αμάραντον», λίγοι στην αρχή, όπου προσεύχονταν μπροστά στο εικόνισμα. Σα να είδαν τις επόμενες μέρες ότι από τη γειτονιά τους κανείς δεν μολύνθηκε!

Λίγες μέρες αρκούσαν για να διαδοθεί το νέο. Λαός και κλήρος απηύθηναν δημόσιο κάλεσμα για λιτάνευση της εικόνας. Ήταν 23 Σεπτεμβρίου του 1895. Δεν μπορούσαν να καθυστερήσουν, έπρεπε να σπεύσουν γρήγορα. Κάλεσαν τους πιστούς, εντός τριών ημερών, δηλαδή στις 26 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, να προσέλθουν στον παλαιό Ναό της Θεοτόκου, «Ρόδον το Αμάραντον». 

Και πραγματικά ο πιστός Πειραϊκός λαός, ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και πλήθη συγκεντρώθηκαν έξω από τον μικρό ναό. Μετά τη θεία λειτουργία ακολούθησε Λιτανεία. Μπροστά η εικόνα «Ρόδον τον Αμάραντον» και πίσω ο ιερός κλήρος και οι πιστοί. Ο κόσμος ανέπεμπε θερμές δεήσεις προς τον Θεό προς κατάπαυση της επάρατης νόσου. Οι μέρες περνούσαν, οι θάνατοι λιγόστευαν ! Πρόκειται αναμφισβήτητα περί ενός θαύματος !