Το εργοστάσιο ΧΡΥΣΑΛΛΙΣ, ήταν στη Νέα Φιλαδέλφεια και παρήγαγε μεταξωτά. Λίγους μήνες πριν τον πόλεμο συνέβη ένα πρωτοφανές γεγονός μαζικής λιποθυμίας εργαζομένων γυναικών.
Το 1939 η εργάτρια Γεωργία Μούντζου λιποθύμησε στο προαύλιο του εργοστασίου. Ήταν μεσημέρι και μόλις οι εργάτριες είχαν βγει για διάλειμμα. Οι υπόλοιπες εργάτριες, όταν έβγαιναν στο προαύλιο και την αντίκριζαν έπεφταν στο πλακόστρωτο επίσης λιπόθυμες!
Αμέσως ειδοποιήθηκε ο Σταθμός Α’ Βοηθειών. Οι σειρήνες δεκάδων ασθενοφόρων που κατέφθαναν στο εργοστάσιο έδωσαν την εντύπωση στους κατοίκους της περιοχής ότι είχε συμβεί πολύνεκρο δυστύχημα. Κόσμος συγκεντρώθηκε έξω από το εργοστάσιο και αμέσως έφθασε και η αστυνομία. Όμως παρά τις εξετάσεις που ακολούθησαν δεν βρέθηκε κάποια αιτία που να μπορεί να προκαλέσει λιποθυμική κατάσταση.
Η ελληνική πρόταση για τη δημιουργία εργοστασίου τεχνητής νοημοσύνης
Οι εργάτριες που λιποθύμησαν έφταναν τις 35, ενώ η ηλικία τους κυμαινόταν μεταξύ 15 και 26 ετών.
Τα πορίσματα των εξετάσεων
Ο ιατρός Κανελλόπουλος που τις εξέτασε, ερμήνευσε το φαινόμενο της ομαδικής λιποθυμίας, κάνοντας λόγο περί υστερικής κρίσης! Οι γυναίκες, κατά την άποψή του, επειδή είχαν ευπαθές νευρικό σύστημα και επίπονη εργασία, λιποθυμούσαν επηρεαζόμενες η μια από την άλλη.
Ωστόσο αργότερα άλλοι ιατροί έδωσαν μια διαφορετική εξήγηση. Είπαν ότι οι εργάτριες για ώρες έμεναν ακίνητες, με σταθερό βλέμμα στις ατράκτους των κλωστηρίων που περιστρέφονταν με μεγάλη ταχύτητα.
Έτσι επέβλεπαν μήπως το νήμα κοπεί. Μόλις ξαφνικά άκουσαν τις φωνές βγήκαν απότομα από το “λήθαργο” και την ακινησία. Τρέχοντας στο προαύλιο συνέβη το εξής: από την πολύωρη ακινησία και το σταθερό τοπίο των μηχανών, πέρασαν αιφνιδιαστικά στην ένταση και την απότομη κίνηση με αποτέλεσμα τη ζάλη, τον ίλιγγο και την πτώση....
Εξήγηση, που μάλλον ακούγεται πιο λογική, από την γενική διάγνωση της μαζικής υστερίας, επειδή είναι γυναίκες.
