Πρόσφατα στην Τουρκία ολοκληρώθηκε η   Διεθνής άσκηση ”Anatolian Eagle”, που διοργανώνεται κάθε χρόνο από την Διοίκηση της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας. Συμμετείχαν αεροπορικές δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν, της Βρετανίας, του Πακιστάν και της Ιορδανίας! Ναι και της Βρετανίας!

 H όλη εκπαίδευση των συμμετεχόντων αφορά την κοινή στρατηγική και δράση πιλότων και αεροσκαφών, κάτω από τουρκική διοίκηση στο τουρκικό έδαφος. Η Άγκυρα φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια «Παντουρκική Ένωση» (Turan), προσπαθώντας να ενώσει όλες τις τουρκογενείς χώρες γύρω της, δηλαδή το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και το Καζακστάν. Η Άγκυρα έχει τα δικά της συμφέροντα όμως και στην Κριμαία, το Ταταρστάν και τη Μπασκαρία.

Ένας άλλος λόγος είναι ενδεχομένως ότι, οι Τούρκοι προετοιμάζονται για την αγορά νέου μαχητικού για να καλύψουν την οφθαλμοφανέστατη ανισορροπία της αεροπορικής της δύναμης, με αυτήν της Ελλάδας, τεστάροντας τα χαρακτηριστικά και τις δυνατότητες του Βρετανικού Typhoon.

Στο Πενταπόσταγμα σε άρθρο μας, αναφέραμε: τονίζοντας  πως διφορούμενα  είναι τα μηνύματα για τα τουρκικά F-16.

Μάλιστα επισημαίναμε ότι, η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Karine Jean-Pierre δήλωσε ότι συζητούν την πώληση F-16 στην Τουρκία εδώ και αρκετούς μήνες, και ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, υποστήριξε αυτό το αίτημα. 

Από την άλλη, το πανίσχυρο Αμερικανοεβραϊκό λόμπι  είναι υπέρ Ελλάδας και Κύπρου και ρωτά γιατί να πάρει η Τουρκία τα F-16.Οι Τούρκοι υποπτεύονται ότι υπάρχει και η μέθοδος της χρονοκαθυστέρησης, δηλαδή, οι ΗΠΑ να της κάνουν το χατίρι με τα F-16, αλλά σαφώς με μια διαδικαστική χρονική καθυστέρηση έτσι ώστε να ολοκληρωθούν τα προγράμματα αναβάθμισης  των Ελληνικών F-16 και να συμπέσει ακόμα και με  αυτό που αφορά τα F35.

Θεωρούμε πως δεν χρήζει περαιτέρω ανάλυσης, πως η ισορροπία πάνω από το Αιγαίο έχει διαταραχθεί υπέρ της Ελλάδας. Κι αν δεν έχει συμβεί ακόμη, θα ξεκινήσει εντός του 2023-24 ( ολοκλήρωση παραλαβής των Rafale) . Συνεπώς, η Τουρκία πρέπει να βρει ικανό «αντίδοτο», που αν μη τι άλλο, θα πρέπει να μπορεί να αντιμετωπίσει τα ελληνικά F-16V αλλά, το κυριότερο, τα Rafale.

 Σύμφωνα με Τούρκο αξιωματούχο , η πιο σοβαρή επιλογή θα ήταν το Eurofighter Typhoon, που παράγεται από μια κοινοπραξία που συγκεντρώνει τις BAE Systems, Airbus και Leonardo.

Το Typhoon είναι πράγματι ένα μαχητικό εναέριας υπεροχής, αντίστοιχο του F-15, Su-35, Rafale. Ειδικά το τελευταίο Tranche, φέρει ένα εκπληκτικών δυνατοτήτων ραντάρ AESA, με μηχανική κεραία (!), αλλά κι ένα πανίσχυρο ηλεκτρο-οπτικό σύστημα, που ναι, μπορεί άνετα να εντοπίζει στόχους σαν το Rafale σε μεγάλες αποστάσεις, και φυσικά θα μπορεί να εξαπολύει εναντίον του πυραύλους Meteor. Αυτός είναι και ο λόγος, που αρκετοί αμυντικοί αναλυτές στην Τουρκία, υπερθεματίζουν για μια προσπάθεια αγοράς αεροσκαφών Typhoon.

Μπορεί καταρχάς το Typhoon να είναι ικανός αντίπαλος για τα ελληνικά Rafale; Αδιαμφισβήτητα ναι, αλλά μόνο στην έκδοση Tranche 4 με το AESA Captor, ή έστω στην έκδοση Tranche 3A. Όλες οι άλλες εκδόσεις, είναι ικανές μεν, αλλά δεν μπορούν να βρεθούν στο επίπεδο του Rafale F3R. Μπορεί το αεροσκάφος να έχει πανίσχυρους κινητήρες, να είναι βελτιστοποιημένο για αερομαχίες, αλλά δεν προβλέπεται να αερομαχεί με τα Rafale. Ουσιαστικά οι Τούρκοι θα ήθελαν ένα F-14, όταν εμείς θα έχουμε τα Rafale.

Μετά την ανακοίνωση πρόθεσης αγοράς από την Ελλάδα για την αγορά F-35, ήρθαν στο φως οι ισχυρισμοί ότι η Τουρκία ενδιαφέρεται για 30 αεροσκάφη Typhoon Tranche 1, τα οποία επρόκειτο να αφαιρεθούν από το απόθεμα του Ηνωμένου Βασιλείου.

Τα T1 που θα αφαιρεθούν από το απόθεμα του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι οι πρώτες εκδόσεις αεράμυνας αεροσκαφών Eurofighter που έφτασαν στο FOC. Δεδομένου ότι, αυτά τα αεροσκάφη είναι οι πρώτες πλήρως επιχειρησιακές εκδόσεις, έχουν τόσο πολύ χαμηλές δυνατότητες όσο και σχετικά παλιό εξοπλισμό.

Δεδομένου ότι παράγονται με έμφαση σε αποστολές αέρος-αέρος, η ικανότητά τους να εκτοξεύουν πυρομαχικά αέρος-εδάφους είναι πολύ περιορισμένη. Μπορούν να χρησιμοποιήσουν μόνο πυρομαχικά της σειράς Paveway που καθοδηγούνται με λέιζερ. Εξαρτώνται από άλλα αεροσκάφη, καθώς δεν μπορούν να φέρουν ούτε λοβούς στόχευσης. Αυτά τα αεροπλάνα λοιπόν εάν ληφθούν, δεν θα είναι σε θέση να εκτελέσουν τις αποστολές αέρος προς ξηρά.

Αν δούμε τις δυνατότητές του σε αποστολές αέρος-αέρος, είναι απαραίτητο να ξεκινήσουμε από το ραντάρ. Το αεροσκάφος χρησιμοποιεί το μηχανικά κατευθυνόμενο ραντάρ CAPTOR-M. Αυτό το ραντάρ σύμφωνα με ορισμένες πηγές, μπορεί να ανιχνεύσει στόχους με 1m² RCS σε εμβέλεια 60nm. Από την άλλη πλευρά, με το ραντάρ APG-68V9 στα F-16 B50 και 50+, στόχοι με 1m² RCS μπορούν να ανιχνευθούν από τα 38nm και μετά. Από αυτή την άποψη, το αεροσκάφος έχει ένα πλεονέκτημα έναντι των υφιστάμενων F-16, όσον αφορά τα ραντάρ και όχι την αναβάθμισή τους.

Αλλά το μειονέκτημα των αεροσκαφών στον αέρα, είναι τα πυρομαχικά αέρος-αέρος που μπορούν να χρησιμοποιήσουν, καθώς και η μη  ικανότητα εκτόξευσης πυραύλου Meteor.  

Είναι ήδη γνωστό ότι, δεν έχει  αυτήν την ικανότητα. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, το αεροσκάφος μπορεί να εκτοξεύσει μόνο πυραύλους AIM-120B και πυραύλους AIM-9L/ASRAAM. Και οι δύο πύραυλοι AIM-120B και AIM-9L, βρίσκονται σε αφθονία στο απόθεμα της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά και οι δύο μπορούν να θεωρηθούν παλιοί πύραυλοι.

Υστερούν από τους πιο σύγχρονους πυραύλους AIM-120C και AIM-9X σε βεληνεκές και αποτελεσματικότητα. Η περιορισμένη ικανότητα υπερόρασης του πυραύλου AIM-9L, θα είναι ένα μειονέκτημα για το αεροσκάφος σε καταστάσεις αερομαχίας. Το AIM-120B, από την άλλη πλευρά, έχει μικρότερη εμβέλεια από το προηγούμενο.

Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε πως όλα αυτά τα γνωρίζει η ΠΑ. Τα γνώριζε κι όταν επέλεξε να κάνει την κίνηση που λέγεται “ελληνικά Rafale”. Οι εξοπλισμοί είναι παρτίδες σκάκι, για όσους τους αρέσει το “άθλημα”. Στην συγκεκριμένη, η ΠΑ έκανε «ρουά ματ». Δεν μπορεί να σωθεί για τους Τούρκους αυτή η παρτίδα. Ας πάμε στην επόμενη…