Ο διάσημος Έλληνας αστρονόμος Ευγένιος Αντωνιάδης, ο οποίος θεωρούνταν αυθεντία στην παρατήρηση κυρίως του πλανήτη Άρη, ήταν μια πολυσχιδής προσωπικότητα. Είχε σπουδάσει και αρχιτεκτονική, ενώ ήταν παράλληλα και ένας αριστοτέχνης σκακιστής και μελετητής των αρχαίων πολιτισμών.
Μάλιστα, ο Αντωνιάδης είχε συγγράψει κι ένα βιβλίο για τις επιστημονικές γνώσεις των αρχαίων Αιγυπτίων. Η προσπάθεια του σοφού αυτού Έλληνα, που είχε δοξάσει τη χώρα μας στο εξωτερικό ποικιλοτρόπως, δεν ήταν εύκολη. Η αιγυπτιακή επιστήμη, άλλωστε, παρέμενε ερμητικά κλεισμένη μέσα στους ναούς των Αιγυπτίων ιερέων, οι οποίοι δεν πρόδιδαν τα μυστικά τους στους βέβηλους.
Ο Πυθαγόρας είχε μείνει 22 ολόκληρα χρόνια στην Αίγυπτο, για να κατορθώσει να μυηθεί στην επιστήμη των κρυψινόων ιερέων και χρειάστηκε να καταβάλει πολύ κόπο για να το επιτύχει. Ο Πορφύριος διηγείται τα σχετικά βάσανα του Πυθαγόρα, ο οποίος, με συστατικές επιστολές που του έδωσε ο Φαραώ Άμασις, μετέβη στους ιερείς της Ηλιουπόλεως.
Αυτοί, για να τον αποφύγουν, τον παρέπεμψαν στους ιερείς της Μέμφιδας, με την πρόφαση ότι οι τελευταίοι ήταν αρχαιότεροί τους και κατείχαν πολύ μεγαλύτερη σοφία.
Μα, και από εκεί, ο Πυθαγόρας παραπέμφθηκε, με την ίδια πρόφαση, στους ιερείς της Διοσπόλεως, οι οποίοι δε βρήκαν άλλους συναδέλφους τους για να τον παραπέμψουν κι έτσι, δεν μπόρεσαν να σκαρφιστούν άλλη υπεκφυγή. Αναγκάστηκαν, λοιπόν, για να μη δυσαρεστήσουν τον Φαραώ, να δεχτούν τον Πυθαγόρα στα μυστηριώδη αιγυπτιακά θυσιαστήρια.
Προκειμένου να τον κάνουν να χάσει την υπομονή και το ενδιαφέρον του, τον υποχρέωναν να υποκύπτει σε αφόρητες κακομεταχειρίσεις και απάνθρωπες αγγαρείες, με το πρόσχημα ότι αυτό απαιτούσαν οι ανάγκες της μύησης.
Αλλά, ο Πυθαγόρας αποδείχτηκε καρτερικός και υπομονετικός, διδάχτηκε τα πολύτιμα μυστικά τους, έγινε διάσημος επιστήμονας και επικεφαλής μιας από τις σπουδαιότερες φιλοσοφικές σχολές.
Επίσης, ο Πλάτων, ο Ηράκλειτος και ο Ηρόδοτος είχαν επισκεφτεί την Αίγυπτο κι είχαν σπουδάσει εκεί.
Όσα γνωρίζουμε σήμερα για την αρχαία αιγυπτιακή επιστήμη, τα οφείλουμε πρωτίστως στους Έλληνες εκείνους, οι οποίοι, ακολουθώντας το παράδειγμα του Πυθαγόρα, ζήτησαν να διεισδύσουν στα άδυτα των Αιγυπτίων ιερέων.
Οφείλουμε πολλά, όμως, και σε διάφορα γραπτά μνημεία και παραστάσεις, όπως στον περίφημο Μαθηματικό Πάπυρο Rhind, που περιείχε Άλγεβρα και Γεωμετρία και χρονολογούνταν από το 1700 π.Χ. Τον ξακουστό αυτό πάπυρο τον είχε ανακαλύψει ο Σκωτσέζος αρχαιολόγος Alexander Henry Rhind στις ανασκαφές του Λούξορ το 1858.
Η επιστήμη των αρχαίων Αιγυπτίων, σύμφωνα με τον Ευγένιο Αντωνιάδη, που προσπαθούσε να εμβαθύνει στις επιστημονικές γνώσεις τους, ήταν περισσότερο εμπειρική και δε στηρίζονταν σε γενικές ιδέες και αρχές, αλλά και άνοιξε τον δρόμο της αναζήτησης της επιστημονικής αλήθειας για πληθώρα ζητημάτων.
Αντιθέτως, οι αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπιζαν την Επιστήμη με τρόπο πολύ πιο σοβαρό, ενδελεχή και μεθοδικό, προβάλλοντας αποδείξεις, που θεμελίωναν την επίλυση ενός ζητήματος, ενός θέματος ή ενός προβλήματος, καθιστώντας την ίδια την Επιστήμη ένα αδιαμφισβήτητο μέσο για την επίτευξη της Γνώσης.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 21/04/1934…
