Η εγκαταλελειμμένη «πόλη-φάντασμα» του Kayakoy στην Τουρκία έχει γίνει πόλος έλξης για αρκετούς επισκέπτες, που εντυπωσιάζονται από την εντυπωσιακή αποσύνθεση των κτηρίων και την σκοτεινή ιστορία του τόπου.
Μια απόκοσμη πόλη-φάντασμα στην Τουρκία φιλοξενούσε κάποτε χιλιάδες κατοίκους, αλλά τώρα είναι τελείως εγκαταλελειμμένη λόγω του σκοτεινού παρελθόντος της.
Το Kayakoy βρίσκεται στη νοτιοδυτική Τουρκία ακριβώς απέναντι από τη Ρόδο και αν το επισκεφθεί κανείς σήμερα μπορεί να δει περίπου 400 σπίτια, δύο εκκλησίες και πολλά παρεκκλήσια που παραμένουν «παγωμένα» στο χρόνο.
Οι επισκέπτες που φτάνουν στην περιοχή εντυπωσιάζονται από την εγκαταλελειμμένη πόλη λόγω των εντυπωσιακών ετοιμόρροπων κτιρίων της, τα οποία περιβάλλονται από πλούσιο πράσινο.
Αυτή είναι η πρώτη και παλαιότερη φωτογραφία της Ακρόπολης
Στους στενούς λιθόστρωτους δρόμους, οι τουρίστες μπορούν να εξερευνήσουν και να φανταστούν πώς μπορεί να ήταν η ζωή των ντόπιων του Kayakoy πριν από ένα αιώνα, αφού τα σχολεία, οι εκκλησίες και τα καταστήματα παραμένουν αναλοίωτα στο χρόνο.
Πριν από 100 χρόνια, το Kayaköy ή Levissi όπως ήταν γνωστό, ήταν μια πολυσύχναστη πόλη με τουλάχιστον 10.000 Έλληνες Ορθόδοξους Χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους ήταν τεχνίτες που ζούσαν ειρηνικά μαζί με τους μουσουλμάνους Τούρκους αγρότες της περιοχής. Ωστόσο, τα πράγματα άλλαξαν όταν ήρθαν στα πράγματα οι Κεμαλικοί.
Συγκεκριμένα, το 1919 ήταν μια δύσκολη χρονιά για τους Έλληνες της περιοχής, καθώς εξορίστηκαν όλοι οι άντρες ηλικίας από 13 έως 70 ετών. Κάποιοι από τους εναπομείνανατες κατοίκους άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους, ενώ οι τελευταίοι έφυγαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή με την ανταλλαγή πληθυσμών. Έκτοτε το Λιβίσι ερήμωσε.
Σύμφωνα με τη μηχανή του χρονου, οι Έλληνες που έφυγαν από το Λιβίσι σκορπίστηκαν. Πολλοί εγκαταστάθηκαν στη Ρόδο, το Καστελόριζο, την Τήνο, την Εύβοια. Όσοι έφτασαν στην Αττική κατέληξαν στη σημερινή Νέα Μάκρη.
Οι Τούρκοι που πήγαν στο Λιβίσι δεν μπόρεσαν να στεριώσουν ποτέ. Ο θρύλος λέει ότι οι πρόσφυγες έριξαν πίσω τους κατάρα και έτσι στους δρόμους του χωριού εμφανίζονται φαντάσματα.
Μια άλλη εκδοχή του θρύλου, θέλει τους Λιβισιάνους να δηλητηρίασαν τα πηγάδια φεύγοντας και έτσι το χωριό δεν μπορούσε πια κατοικηθεί.
