Στις 24/7/1974, πριν από 51 χρόνια, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα δικτατορίας εναντίον του Μακάριου στην Κύπρο, η Χούντα έπεσε και η πολιτική εξουσία παραδόθηκε, στη λεγόμενη κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», με προεξάρχοντα τον Κ. Καραμανλή.
Είχε προηγηθεί, η Τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Η πολιτική εξουσία παραδόθηκε στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», ως προϊόν συμβιβασμού ανάμεσα στην ηγεσία της στρατιωτικής δικτατορίας ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και αστούς πολιτικούς ηγέτες της προδικτατορικής περιόδου.
Κύριος στόχος αυτής της πολιτικής, ήταν η ενσωμάτωση της δυσαρέσκειας του λαού και της νεολαίας. Είχε εκδηλωθεί σε συνθήκες όξυνσης των εργατικών-λαϊκών προβλημάτων, είχε μαζικοποιηθεί με τον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου και την αιματηρή καταστολή του και είχε κλιμακωθεί μετά το έγκλημα στην Κύπρο. Υπό τον φόβο μιας πιο αποφασιστικής παρέμβασης του εργατικού- λαϊκού παράγοντα επιλέχθηκε η μετάβαση στην αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία ως η καλύτερη επιλογή για τα συνολικά συμφέροντα της αστικής τάξης.
Η δικτατορία στηρίχτηκε στους νόμους και στους μηχανισμούς που βρήκε έτοιμους από τις προδικτατορικές κυβερνήσεις για το χτύπημα του εργατικού- λαϊκού κινήματος, ιδιαίτερα των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ. Ήταν η γέννηση και η προέκταση των χαρακτηριστικών και του αδιέξοδου του αστικού πολιτικού συστήματος αυτής της περιόδου.
Η επιβολή, η πτώση και η αντικατάσταση της Χούντας από την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αποδεικνύουν ότι η αστική τάξη δεν διστάζει να εναλλάσσει τις μορφές διαχείρισης της εξουσίας της, με μόνιμα θύματα την εργατική τάξη και το λαό.
Η επέτειος της πτώσης της Χούντας φέρνει στη μνήμη όλους εκείνους που αγωνίστηκαν εναντίον της, συνελήφθησαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, δολοφονήθηκαν.
Η ΚΝΕ συγκροτήθηκε στα χρόνια της επταετίας σε συνθήκες σκληρής παρανομίας. Αντέταξε μαζική, οργανωμένη, συνεπή και σταθερή αντίσταση στη χούντα, προσφέροντας σημαντικές θυσίες στον αντιδικτατορικό αγώνα.
Το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα, δεν έβαλε στο στόχαστρό του την ίδια την καπιταλιστική εξουσία, που ήταν και η μήτρα της δικτατορίας, με αποτέλεσμα τη μη εκπλήρωση πολλών εκ των αιτημάτων του αντιδικτατορικού αγώνα.
Πενηνταένα χρόνια μετά, η ιστορική περίοδος της λεγόμενης “μεταπολίτευσης” προσφέρεται για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για το σήμερα, για τις αναγκαίες ριζικές αλλαγές και ανατροπές προς όφελος της εργατικής – λαϊκής πλειοψηφίας.
