Νέα σχέδια για μια ευρωπαϊκή δύναμη Ταχείας Ανάπτυξης με προσωπικό 5000 επίλεκτους άνδρες και όλα τα μέσα, ετοιμάζει η ΕΕ στην έδρα της Ελληνικής 1ης Στρατιάς σύμφωνα με , για αποστολή όπου απαιτηθεί, ενώ είναι ανοικτό το ουκρανικό μέτωπο, το Ισραήλ, και στην Ανατολική Μεσόγειο επικρατεί θα λέγαμε μια ανησυχία, αφού οι Τούρκοι ετοιμάζονται να επιβάλλουν την δική τους Pax Ottomana.
“Οι εξελίξεις στις αποστολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναμένεται να απασχολήσουν τη σύσκεψη διοικητών των Ευρωπαϊκών Στρατηγείων που γίνεται σήμερα στην 1η Στρατιά και στην έδρα του Ελληνικού Στρατηγείου Επιχειρήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΣΕΕΕ – EU-OHQ)”, αναφέρει το άρθρο.
Η Ε.Ε. θα συγκροτήσει μια δύναμη ταχείας ανάπτυξης έως και 5.000 στρατιωτών για διάφορους τύπους κρίσεων, η οποία θα είναι έτοιμη να αναπτύξει 200 πλήρως στρατιωτών εντός 30 ημερών, μεταξύ άλλων σε περίπλοκα περιβάλλοντα, θα διεξάγει τακτικές πραγματικές ασκήσεις στην ξηρά και στη θάλασσα, θα ενισχύσει τη στρατιωτική κινητικότητα, θα ενισχύσει τις μη στρατιωτικές και στρατιωτικές αποστολές και επιχειρήσεις ΚΠΑΑ (κοινή πολιτική άμυνας και ασφάλειας) της Ε.Ε. με την προώθηση ταχείας και πιο ευέλικτης διαδικασίας λήψης αποφάσεων, ενεργώντας σθεναρότερα και εξασφαλίζοντας μεγαλύτερη οικονομική αλληλεγγύη, θα αξιοποιεί πλήρως τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό για την Ειρήνη για τη στήριξη των εταίρων».
Που είναι τα καυτά μέτωπα αυτήν την περίοδο
Αυτήν την περίοδο τα μέτωπα που είναι ανοικτά είναι το Ουκρανικό, το οποίο ευρίσκεται σε φάση αποδιοργάνωσης του Κιέβου που χάνει εντελώς τον πόλεμο, λόγω αδυναμίας των ΗΠΑ να συνεχίσουν να βοηθούν.
Εδώ πιθανόν οι Αμερικανοί, κάτω από ορισμένες συνθήκες να εμπλέξουν την ΕΕ, η οποία θα τοποθετήσει δυνάμεις της σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ειδικά σε Πολωνία, Ρουμανία και Μολδαβία.
Το έτερο μέτωπο είναι το Ισραήλ, και ο κίνδυνος επέκτασης του πολέμου σε Λίβανο, με προοπτική πιθανής δράσης του Ιράν ( ήδη έχουμε μετακινήσεις χιλιάδων φιλοιρανικών πολιτοφυλακών στην Συρία).
Τέλος, έχουμε μια άκρως περίπλοκη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία από την μία πλευρά η Τουρκία προσπαθεί να επιβάλλει την ναυτική παρουσία της σε σημεία και περιοχές που δεν τις ανήκουν, ενώ η κατάσταση στην Λιβύη παραμένει ανοικτή πληγή από το 2011.
Σε όλα αυτά τα ζητήματα οι ΗΠΑ θέλουν αρωγό την ΕΕ, για αυτό οι Βρυξέλλες “τρέχουν” την δημιουργία μιας επίλεκτης δυνάμεως Ταχείας επεμβάσεως για να συνδράμει τις ΗΠΑ σε καυτά σημεία του πλανήτη.
Η συμμετοχή της Ελλάδος σε αυτές τις άκρως σοβαρές εξελίξεις
Μέσα σε όλα αυτά θα έχουμε, όπως όλα δείχνουν αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας στην Ε.Ε. ενώ ο ίδιος ο Α/ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κων/νος Φλώρος, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του προέδρου της Στρατιωτικής Επιτροπής της Ευρω- παϊκής Ένωσης (CEUMC), στρατηγού Ρόμπερτ Μπρίγκερ, στο ελληνικό πεντάγωνο, είχε συζητήσει το θέμα αυτό.
Στις πρόσφατες συνομιλίες των δύο Στρατηγών στην Αθήνα, είχαν συζητηθεί θέματα που αφορούσαν στην επικρατούσα κατάσταση στο ευρύτερο γεωστρατηγικό περιβάλλον, «με ιδιαίτερη έμφαση στις τελευταίες εξελίξεις στην Ουκρανία και στο Ισραήλ, καθώς και στις προκλήσεις ασφαλείας στη Συρία, στη Λιβύη, στον Λίβανο και στο Κόσοβο.
Επίσης, συζητήθηκε η εξέλιξη των αποστολών της Ε.Ε. στην περιοχή του Σαχέλ, καθώς και οι μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές που οδηγούν σε σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις, όπως και σε προκλήσεις ασφαλείας». Επιπλέον, αναφέρθηκαν «στην πρόοδο υλοποίησης των κύριων στόχων του θεσμικού Κειμένου της «Στρατηγικής Πυξίδας» για την ενίσχυση της πολιτικής ασφάλειας και άμυνας της Ε.Ε., με εστίαση στην εξέλιξη της Στρατιωτικής Δυνατότητας Σχεδίασης και Διεξαγωγής Επιχειρήσεων (MPCC) για την ανάπτυξη της Ικανότητας Ταχείας Ανάπτυξης (RDC) της Ε.Ε. στην αντιμετώπιση κρίσεων εκτός των συνόρων της, στο πλαίσιο της επίτευξης πλήρους επιχειρησιακής ετοιμότητας (Full Operational Capability – FOC) το 2025».
Όλα αλλάζουν πλέον και η χώρα μας οφείλει να ακολουθήσει τις εξελίξεις στην Ευρώπη, συμμετέχοντας σε κάθε σχέδιο στον τομέα της Άμυνας, για να έχει λόγο σε οτιδήποτε πιθανόν επιχειρήσουν οι Τούρκοι σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, μετά τις “αγκαλιές και τα φιλιά” της ελληνοτουρκικής προσέγγισης, την οποία σχεδόν πάντα ακολουθεί μια κρίση.
