Το σχέδιο της ίδρυσης μιας ναυτικής ομάδας δράσης υπό τη Βρετανία στη Μαύρη Θάλασσα έχει προταθεί ως μια κρίσιμη απάντηση στη ρωσική επιθετικότητα και ένα βήμα προς την ενίσχυση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή.
Αυτό το σχέδιο όμως αγνοεί την εδώ και αιώνες ρωσική κόκκινη γραμμή για την ανεμπόδιστη ναυτική έξοδο των ρωσικών πλοίων προς το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, με στόχο φυσικά το Σουέζ και τον Περσικό Κόλπο μέχρι την Ινδία.
Το σχέδιο, που περιγράφεται σε πρόσφατο (πρόκειται για θέματα Γεωστρατηγικής σε διαδικτυακό περιοδικό), διερευνά πώς το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τη γεωπολιτική της Μαύρης Θάλασσας μέσω της βαθύτερης δέσμευσης με περιφερειακούς συμμάχους όπως η Ρουμανία.
Το Britain’s World προσφέρει αναλύσεις εμπειρογνωμόνων για την παγκόσμια στάση της Βρετανίας, δημοσιεύοντας άρθρα όπως «Η υπόθεση για μια βρετανική ομάδα δράσης στη Μαύρη Θάλασσα» των James Rogers και George Scutaru.
Αυτό το μνημόνιο υπογραμμίζει τη στρατηγική σημασία της Μαύρης Θάλασσας, όπου η Ρωσία επιδίωξε πιο δυναμικά τη ρεβιζιονιστική της ατζέντα, αναφέρει το περιοδικό αποκρύπτοντας ότι το σχέδιο για στόλο του ΝΑΤΟ στην Μαύρη Θάλασσα αφορά σχέδιο του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ εδώ και δύο χρόνια, σε συνεργασία με τις παράκτιες χώρες της περιοχής.
Το άρθρο υποστηρίζει ότι: «Εάν το Κίεβο χάσει τον πόλεμο, η απειλή από τη Ρωσία θα αυξηθεί, και εάν οι Ουκρανοί κερδίσουν ή λάβουν εγγυήσεις ασφαλείας, η απειλή από τη Ρωσία δεν θα υποχωρήσει.
Εάν το Κρεμλίνο παραμείνει στον έλεγχο της Κριμαίας, θα έχει μια πλατφόρμα από την οποία θα χτυπά την Ουκρανία και θα αμφισβητεί την Μαύρη Θάλασσα».
Οι συγγραφείς περιγράφουν πιθανές απειλές, όπως: «Αποκλείοντας περιμέτρους υπό το πρόσχημα ναυτικών ασκήσεων, τοποθέτηση πραγματικών ή ψεύτικων ναρκών, έντονου ηλεκτρονικού πολέμου, εμπλοκής και πλαστογράφησης σημάτων GPS, καταχρηστικών επιθεωρήσεων πλοίων, επιθέσεων στον κυβερνοχώρο και εκστρατειών παραπληροφόρησης».
Για να αντιμετωπιστούν κατά τους ίδιους, αυτές οι προκλήσεις, το άρθρο προτείνει μια κοινή βρετανο-ρουμανική ναυτική ομάδα για την υποστήριξη της ασφάλειας και της ελευθερίας της ναυσιπλοΐας στη Μαύρη Θάλασσα.
Υπογραμμίζει την αυξανόμενη στρατηγική σημασία της Ρουμανίας, ιδιαίτερα το έργο φυσικού αερίου Neptun Deep, το οποίο θα μπορούσε να μειώσει την εξάρτηση της Ευρώπης από τη ρωσική ενέργεια.
Οι συγγραφείς σημειώνουν: «Η Ρουμανία είναι ιδιαίτερα σημαντική γιατί κατασκευάζει ένα μεγάλο έργο φυσικού αερίου. Μέχρι το 2027, η Ρουμανία σχεδιάζει να γίνει ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκμεταλλευόμενος έως και 100 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα από αυτά τα υπεράκτια κοιτάσματα».
Το σχέδιο αφορά την αξιοποίηση των ρουμανικών ναυπηγείων για την κατασκευή πολεμικών πλοίων σύμφωνα με τη Σύμβαση του Μοντρέ, η οποία περιορίζει την επανείσοδο του ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα.
Συνιστά τη χρήση της φρεγάτας Type 31 ως οικονομική και ευέλικτη επιλογή:
«Ένας στόλος τεσσάρων φρεγατών κατηγορίας Type 31, δύο που προμηθεύτηκαν η Ρουμανία και δύο από το Ηνωμένο Βασίλειο, θα μπορούσε να προσφέρει σημαντική επιχειρησιακή ευελιξία, μεταφέροντας προηγμένα οπλικά συστήματα και ωφέλιμα φορτία ειδικά για την αποστολή, συμπεριλαμβανομένων υποθαλάσσιων drones και εξοπλισμού εκκαθάρισης ναρκοπεδίων».
Το άρθρο υποστηρίζει περαιτέρω: «Μόνο δύο επιχειρησιακές φρεγάτες κλάσης Type 31 θα μπορούσαν να περιέχουν έως και 328 πυραύλους, οι οποίοι, όταν συνεργάζονταν με τις αεροπορικές και χερσαίες δυνάμεις του ΝΑΤΟ, θα παρείχαν μια τρομερή αμυντική δύναμη για την ενίσχυση της στάσης της συμμαχίας στη Μαύρη Θάλασσα».
Αυτό το υπόμνημα, που εμφανίζεται στο Britain’s World, υπογραμμίζει τον ρόλο του περιοδικού στην παροχή αναλύσεων που προκαλούν σκέψη για τη γεωπολιτική, την άμυνα και την εξωτερική πολιτική, δημοσιοποιώντας ουσιαστικά τα σχέδια του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Τι εμποδίζει λοιπόν τις ΗΠΑ να εισέλθουν ελεύθερα στη Μαύρη Θάλασσα; Η Σύμβαση του Μοντρέ.
με το όριο του αριθμού των πλοίων και της χωρητικότητας που μεταφέρονται στις χώρες που δεν έχουν ακτή στη Μαύρη Θάλασσα.
Αποτελεί μια ισχυρή ένδειξη για τους Τούρκους ότι οι ΗΠΑ, άλλοτε υπερασπιζόμενοι ανοιχτά την ενημέρωση του Μοντρέ, και άλλοτε λέγοντας «η Μαύρη Θάλασσα δεν ανήκει σε κανέναν, είναι μια διεθνής θάλασσα», όπως σε αυτή την περίπτωση, προσπαθούν να αφαιρέσουν το εμπόδιο του Μοντρέ.
Η Μαύρη Θάλασσα είναι ημίκλειστη θάλασσα και το σημαντικότερο διεθνές έγγραφο που επηρεάζει το νομικό καθεστώς της Μαύρης Θάλασσας είναι η Σύμβαση του Μοντρέ του 1936. Η Σύμβαση ορίζει χωριστά δικαιώματα και υποχρεώσεις για την Τουρκία, τα κράτη που συνορεύουν με τη Μαύρη Θάλασσα και άλλα κράτη που χρησιμοποιούν τα στενά.
Επομένως, το σημερινό καθεστώς της Μαύρης Θάλασσας, με βάση το Μοντρέ, εμποδίζει τις ελεύθερες και απεριόριστες δραστηριότητες των ΗΠΑ. για αυτό και προωθούν το συγκεκριμένο σχέδιο με την βοήθεια της Βρετανίας και της Ρουμανίας.
