Η Βόρεια Αμερική διαθέτει πολλές ιστορίες για Α.Τ.Ι.Α. και εξωγήινους πολύ πριν φτάσουν οι πρώτοι Ευρωπαίοι. Όμως, υπήρξαν και νεότερες που συνεχίστηκαν μετά την άφιξή τους. Η πρώτη τεκμηριωμένη παρατήρηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνέβη στον ουρανό πάνω από τη Βοστόνη, από την πλέον αξιόπιστη πηγή του καιρού εκείνου, τότε που οι θεάσεις ήταν ακόμα κάτι πρωτόγνωρο. Ο άνθρωπος που έκανε την αναφορά ήταν ένας πλούσιος δικηγόρος του Λονδίνου αλλά και κυβερνήτης της αποικίας Massachusetts Bay. Το όνομά του: John Winthrop. Είναι το τελευταίο άτομο από το οποίο θα περιμέναμε να ακούσουμε μια τέτοια ιστορία. Είναι, όμως, η πιο αξιόπιστη πηγή.

Ο Winthrop ίδρυσε το κέντρο στη Βοστόνη, όπου υπηρέτησε ως κυβερνήτης από το 1630 έως το 1648. Δημιούργησε ένα περιοδικό που αργότερα θα γίνει γνωστό ως Η Ιστορία της Νέας Αγγλίας. Ο Winthrop δεν ήταν κάποιος που θα περίμενε κανείς να δημιουργήσει ιστορίες για τα UFOs και εξωγήινους. Ήταν ιδιαίτερα ευσεβής που πίστευε σε ένα ενάρετο μοντέλο χριστιανικών ιδανικών για ολόκληρο τον κόσμο.

Σύμφωνα με το New England Today, στο ημερολόγιο του Winthrop, την 1η Μαρτίου 1639, έγραψε ότι ένας νηφάλιος και διακριτικός άντρας, ο James Everell, κωπηλατούσε μια βάρκα στον ποταμό Muddy κατά τη νύχτα, όταν είδε ένα «μεγάλο φως» στον ουρανό. Αυτό δεν ήταν ένα συνηθισμένο φως, αλλά ένα που έτρεχε σαν “χοίρος”.

Αναφέρει ότι όταν σταμάτησε, έλαμψε και ήταν περίπου 3 μέτρα πλατύ. Όταν απομακρύνθηκε, συρρικνώθηκε στη μορφή ενός χοίρου. Απομακρύνθηκε τόσο γρήγορα όσο ένα βέλος, προς την Charlestown και πηγαινοερχόταν πάνω και κάτω για περίπου δύο ή τρεις ώρες. Όταν τα φως του έσβησε, ο Έβερελ και οι συνεργάτες του είχαν φτάσει ένα μίλι πιο πάνω στο ποτάμι, αν και δεν μπορούσαν να θυμηθούν πώς. Δεν είχαν καμία ανάμνηση να κωπηλατούν ενάντια στην παλίρροια για ένα μίλι. Θα έλεγε κανείς πως ήταν σαν να τους μετέφερε εκεί το μυστηριώδες φως – αν και είναι πιθανό να είχαν μεταφερθεί από τον άνεμο ή από αντίστροφη παλιρροϊκή ροή.

Μερικοί ερευνητές θα το ερμήνευαν ως πιθανή απαγωγή εξωγήινων, αν συνέβαινε σήμερα, γράφουν οι Jacques Vallee και Chris Aubeck στο Wonders in the Sky: Unexplained Aerial Objects. Πάντως σύμφωνα με το History, ο Winthrop επιβεβαίωσε την ιστορία με αρκετούς άλλους αξιόπιστους μάρτυρες που είδαν το ίδιο φως, αργότερα, σχεδόν στο ίδιο μέρος.

Πέντε χρόνια αργότερα, στο ημερολόγιό του με ημερομηνία 18 Ιανουαρίου 1644, ο Winthrop παρατήρησε ένα άλλο UFO. Γράφει πως γύρω στα μεσάνυχτα, τρεις άντρες, που πήγαιναν με βάρκα στη Βοστόνη, είδαν δύο φώτα να αναδύονται από το νερό κοντά στο βόρειο σημείο του κολπίσκου της πόλης, με τη μορφή ενός άνδρα, προχώρησε σε μικρή απόσταση από την πόλη, ωσότου εξαφανίστηκε.

Μια εβδομάδα μετά το παραπάνω συμβάν, ο Winthrop σημείωσε ένα ακόμα παράδοξο γεγονός. Ένα φως σαν το φεγγάρι προέκυψε πάνω από το ΒΑ σημείο της Βοστόνης, οπότε και συνάντησε το τελευταίο στο Nottles. Εκεί έγιναν ένα και στη συνέχεια χωρίστηκαν, έσμιξαν ξανά και χωρίστηκαν αρκετές φορές και κάπως έτσι πέρασαν το λόφο στο νησί και εξαφανίστηκαν. Μερικές φορές φαινόταν σαν να έβγαζαν φλόγες και μερικές φορές απλά αναβόσβηναν. Ήταν περίπου οκτώ το απόγευμα και πολλοί το είδαν.

Στη συνέχεια ο Winthrop λέει ότι άκουσε τη φωνή ενός άνδρα που πίστευε ότι ήταν ένας ναύτης του οποίου το σώμα είχε χαθεί στη θάλασσα όταν κατά λάθος πυροδότησε την πυρίτιδα στο πλοίο, σκοτώνοντας τον εαυτό του και πέντε άλλους, συμπεριλαμβανομένου του καπετάνιου Τζον Τσάντκοκ. Όλα τα πτώματα βρέθηκαν, εκτός από εκείνο του ναύτη που προκάλεσε την έκρηξη.

Αυτή η φωνή ακούστηκε στο νερό μεταξύ Βοστόνης και Ντόρτσεστερ, φωνάζοντας με τον πιο τρομακτικό τρόπο: “Αγόρι! Αγόρι! Φύγε! Φύγε!” και ξαφνικά η φωνή μετακινήθηκε από το ένα μέρος στο άλλο, σε μεγάλη απόσταση, περίπου 20 φορές. Ακούστηκε από διάφορους ευσεβείς ανθρώπους. Περίπου 14 ημέρες αργότερα, η ίδια φωνή με τον ίδιο τρομερό τρόπο ακούστηκε από άλλους, στην άλλη πλευρά της πόλης στο νησί Nottles.

Ως τα σήμερα, οι παρατηρήσεις UFOs στην ευρύτερη περιοχή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο δεν έχουν σταματήσει. Μόνο που αυτοί που τα αναφέρουν δεν θεωρούνται αξιόπιστες πηγές, οπότε και δεν τους δίνεται ιδιαίτερη σημασία.