Επιστολή έστειλε ο Αριστείδης Χερουβείμ στον πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη, για την εκπροσώπηση των αόρατων παιδιών της τραγωδίας στο Μάτι. Ο Αριστείδης Χερουβείμ, που έχασε στην εθνική τραγωδία στο Μάτι, τη μητέρα του, Ευπραξία, την αδερφή του Βασιλική και τις δίδυμες ανιψιές του, Μαρίλια και Εβελίνα, ζητά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μπορούν να εκπροσωπηθούν τα αόρατα παιδιά της τραγωδίας.
Στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό αναφέρει χαρακτηριστικά: «Πέντε παιδιά θύματα, δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στο Ποινικό Δικαστήριο από κανέναν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ για την Ελληνική Πολιτεία».
Η επιστολή του Αριστείδη Χερουβείμ στον Κυριάκο Μητσοτάκη
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
στην εθνική τραγωδία της 23ης Ιουλίου 2018, το μεγαλύτερο έγκλημα από σύστασης του ελληνικού κράτους, έχασα με τον πιο τραγικό τρόπο όλη την πατρική μου οικογένεια, και συγκεκριμένα, την μητέρα μου Ευπραξία 74 ετών, την αδελφή μου Βασιλική 53 ετών και τις δίδυμες ανιψιές μου, Μαρίλια και Εβελίνα 5 ετών.
Από τότε, έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια, γεμάτα πολύ δύσκολες στιγμές για εμένα και την οικογένειά μου, με κομβικό σημείο, την έναρξη της δίκης σε Α΄ βαθμό, στις 31 Οκτωβρίου 2022. Εκείνες τις πρώτες στιγμές, στην πρωτόγνωρη για εμάς διαδικασία, κατακεραυνωθήκαμε από την απόφαση της έδρας, ότι δεν μπορώ να εκπροσωπήσω τις ανιψιές μου, καθώς είχα με αυτές 3ο βαθμό συγγένειας.
Στην περίπτωσή μου, όμως, δεν υπήρχε απολύτως κανένας συγγενής, εκτός από μένα. Οι ανήλικες 5χρονες δίδυμες ανιψιές μου, δεν είχαν πατέρα, ούτε πατρικούς συγγενείς. Η μητέρα τους και η μητρική τους γιαγιά, αδελφή και μητέρα μου αντίστοιχα, απανθρακώθηκαν την ίδια στιγμή μαζί τους. Μοναδικός απομένων συγγενής είμαι εγώ, η σύζυγός μου και ο γιος μου. Δυστυχώς όμως για την Ελληνική Πολιτεία, για τον νόμο και για τα δικαστήρια, δεν ήταν επαρκής ο συγγενικός μας δεσμός, ώστε να τις εκπροσωπήσω.
Προσπάθησα επανειλημμένα να αντικρούσω την απόφαση αυτή, χωρίς ευήκοα ώτα όμως, επειδή εφαρμόζεται η σχετική διάταξη, όπως προβλέπεται από τον Ποινικό Κώδικα. Συναντήθηκα δύο φορές, μαζί και με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, του οποίου είμαι και εγώ μέλος, με τον τότε Υπουργό Επικρατείας, κ. Βορίδη, και του έθεσα το αίτημά μου να αναθεωρηθεί αυτή η διάταξη. Το αίτημά μου, είναι απλό και δίκαιο:
«Όταν δεν υπάρχει συγγενής μέχρι 2ου βαθμού, να μπορεί να εκπροσωπήσει τα θύματα, στο Ποινικό Δικαστήριο, ο εγγύτερος συγγενής, ανεξαρτήτου βαθμού».
Είναι ουσιώδες ότι, ανάμεσα στα 102 θύματα που αναφέρονται στο Βούλευμα, με το οποίο έχουν διεξαχθεί τόσο η Α’ βαθμού δίκη όσο και η δίκη στο Εφετείο, εκτός από τη Μαρίλια και την Εβελίνα, υπάρχουν άλλα τρία παιδιά, ηλικίας 5, 8 και 20 ετών, που δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν, λόγω της άδικης αυτής διάταξης. Πέντε παιδιά θύματα, δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στο Ποινικό Δικαστήριο από κανέναν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ για την Ελληνική Πολιτεία.
Κύριε πρωθυπουργέ, δεν μπορώ να αναγνωρίσω καμία συνθήκη νομική ή ηθική, σύμφωνα με την οποία, παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτήν τη χώρα, αλλά είχαν τη δυστυχία να αποβιώσουν με τραγικό τρόπο και με υπαιτιότητα των φορέων και λειτουργών της ίδιας της χώρας, απλώς να διαγράφονται και μαζί να διαγράφεται και η ευθύνη της χώρας απέναντί τους.
Πέρα από την τιμωρία των ενόχων για ό,τι έγινε εκείνο το απόγευμα, ένα είδος δικαίωσης για την οικογένειά μου και των άλλων παιδιών – θυμάτων, είναι να γίνει η αναθεώρηση αυτή, προκειμένου να μην υποστούν και άλλοι Έλληνες πολίτες ότι εγώ, ενώπιον των Δικαστηρίων. Γιατί, παρά τα όσα θεωρούν και πρεσβεύουν οι λειτουργοί της χώρας αυτής, υπάρχουν άνθρωποι που πληγώθηκαν από την απώλεια των οικείων τους και για μια ζωή θα φέρουν βαρύ το φορτίο του μαρτυρίου τους.
Απευθύνομαι, λοιπόν, σε εσάς, για τη συνδρομή σας, ώστε να ευοδωθεί η προσπάθεια αυτή.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
Χερουβείμ Αριστείδης.
