Άγιος Θεόδωρος ο Ιερομάρτυρας Πάπας Ρώμης
Οι Συναξαριστές γράφουν ότι θανατώθηκε ξεώμενος. Ο Άγιος Ιερομάρτυς Θεόδωρος θεωρείται Έλληνας στην καταγωγή, αλλά γεννήθηκε στην Παλαιστίνη. Έγινε επίσκοπος Ρώμης επί Κώνσταντος του Β’ κατά το 642 και πέθανε το 649. Τάχθηκε ευθύς κατά της «Εκθέσεως», αυτοκρατορικού διατάγματος διά του οποίου ο Ηράκλειος είχε ομολογήσει το Μονοθελητισμό και αγωνίσθηκε υπέρ της Ορθοδόξου πίστεως κατά των αιρετικών Μονοθελητών. Υπάρχει όμως αμφιβολία αν αυτός υπήρξε ιερομάρτυρας, διότι στον κατάλογο των Παπών ούτε ο Θεόδωρος ο Α’ ούτε ο Θεόδωρος ο Β’ (897), που επισκόπευσε 20 μόνο ήμερες με τον Στέφανο τον ΣΤ’ και Ρωμανό, αναγράφονται μεταξύ των Αγίων.
Όσιος Μακάριος ο Ιεραπόστολος
Ο Άγιος Μακάριος, ο Ιεραπόστολος των Αλταΐων, γεννήθηκε το 1792 μ.Χ. Σπούδασε στην εκκλησιαστική ακαδημία της Αγίας Πετρουπόλεως και διακρίθηκε για την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στη Ρωσική γλώσσα. Εκεί συνδέθηκε με τον Μητροπολίτη Φιλάρετο και χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος.
Το 1821 μ.Χ. έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη. Δίδαξε στις σχολές του Αικατερινοσλάβ και της Κοστρόμα και το 1829 μ.Χ. έφυγε, για να εργασθεί ιεραποστολικά στη Σιβηρία.
Ίδρυσε στην Επισκοπή του Τομσκ το ιεραποστολικό πνευματικό σεμινάριο και επεξέτεινε την ιεραποστολική του δράση μέχρι την περιοχή των Αλταΐων. Το 1843 μ.Χ. αποσύρθηκε στη μονή Μπολκχώβ της επαρχίας του Ορέλ, όπου κοιμήθηκε με ειρήνη.
