Με την κατάθεση της δικηγόρου και κόρης εκ των φερόμενων θυμάτων Μαρίας Παπαδάκη συνεχίστηκε η δίκη για τους θανάτους 32 τροφίμων στο Γηροκομείο «Αγία Σκέπη». Για την υπόθεση κατηγορούνται η ιδιοκτήτρια του γηροκομείου, η κόρη της και 4 ακόμη εργαζόμενοι.
Η ένταση στη δικαστική αίθουσα ανέβηκε κατακόρυφα όταν η μάρτυρας περιέγραψε στο δικαστήριο τι της εκμυστηρεύτηκε ένας νοσηλευτής. «Μου είπε ότι το γηροκομείο είναι ένας προθάλαμος τάφου. Ότι βασανίζονται οι ηλικιωμένοι. Ότι οι άνθρωποι δένονται στα κρεβάτια και τις καρέκλες τους και πως οι καρέκλες του συχνά δένονται σε σταθερά σημεία. Μου είπαν ότι χορηγούνταν ισχυρά κατασταλτικά φάρμακα. Ότι τους ανάγκαζαν να κάνουν πάνω τους τα περιττώματα τους, αλλά και πως έδιναν ελάχιστη τροφή και από το υπόγειο της μονάδας ακούγονταν φωνές για «βοήθεια»».
Η μάρτυρας διατύπωσε μεταξύ άλλων την άποψη ότι στο γηροκομείο έβγαζαν τις μασέλες από τους τρόφιμους για να τους ταΐζουν γρηγορότερα. «Στο ασθενοφόρο διαπίστωσα ότι ο πατέρας μου δεν φορούσε τις οδοντοστοιχίες του. Άρχισα να τις αναζητώ για να μπορέσει να φάει. Αναφερόταν από πολλούς συγγενείς ότι χάνονται οι οδοντοστοιχίες. Το συμπέρασμα μου είναι ότι επειδή ένας ανοϊκός μασάει αργά, αυτό που βολεύει τον φροντιστή είναι να τους χορηγούν πολτοποιημένη τροφή. Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις του έβαζαν κι ένα λεβάιν και με ένεση τους έδιναν τροφή και τελείωναν σε δύο λεπτά».
Με δάκρυα στα μάτια η μάρτυρας υποστήριξε πως από τη δική της έρευνα προέκυψαν στοιχεία που θεώρησε ότι πρέπει να ερευνηθούν. «Για μένα ήταν ένα θέμα πολύ σημαντικό γιατί αφορούσε τον πατέρα μου και όλους τους ηλικιωμένους. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση: να το αφήσω γιατί ο άνθρωπός μου είχε "φύγει" ή να αποκατασταθεί η ψυχή του που ήταν και το σημαντικότερό μου μέλημα. Για μένα ήταν μονόδρομος. Δεν θα μπορούσα να ζω γνωρίζοντας ότι πεθαίνουν άνθρωποι με μαρτυρικό τρόπο κι ότι δεν έκανα τίποτα να τους σταματήσω» είπε χαρακτηριστικά.
