Συγκρατημένα αισιόδοξος για το επόμενο Eurogroup και για την πιθανότητα να υπάρξει κάποιος συμβιβασμός με το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους μεταξύ ευρωζώνης ή ορθότερα Γερμανίας και ΔΝΤ εμφανίστηκε ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Handelsblatt».
Ο κ. Τσακαλώτος, για μία ακόμη φορά, τόνισε την ανάγκη η Ελλάδα να ενταχθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, καθώς μέσω αυτού θα κατορθώσει να «βγει» στις αγορές, κίνηση η οποία αποτελεί τη... λύση για όλα, κατά τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών.
Απατώντας σε ερώτηση της γερμανικής εφημερίδας γιατί είναι τόσο σημαντική η ένταξη στο QE, ο κ. Τσακαλώτος τονίζει ότι με την ένταξη θα υπάρξει ευκολότερη πρόσβαση στις αγορές, και πως «μόνο όταν υπάρξει τέτοια πρόσβαση, θα είμαστε σε θέση να σταθούμε ξανά στα πόδια μας».
Αναφερόμενος στις προσδοκίες του για το επικείμενο Eurogroup, ο κ. Τσακαλώτος φαίνεται να ελπίζει ότι «με καλή θέληση» απ' όλες τις πλευρές θα μπορέσει να υπάρξει συμφωνία για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, η οποία, πάντως, όπως διευκρινίζει, δεν είναι ανάγκη να εφαρμοστεί άμεσα, αλλά μπορεί να εφαρμοστεί μετά το τέλος του προγράμματος. Αυτό που θεωρεί ως «άμεσα αναγκαίο» ο Έλληνας υπουργός, είναι να υπάρξει τελική συμφωνία όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Tο ΔΝΤ δεν θα μπορούσε να μην αναφέρεται σε μία συνέντευξη του κ. Τσακαλώτου, ο οποίος με αρκετά ευγενικό τρόπο στρέφεται κατά του Ταμείου, χωρίς, όμως, να εκφράζεται επιθετικά. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι η κυβέρνηση προτιμά το ΔΝΤ να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά... «με τρόπο που να μην τίθεται σε κίνδυνο η ακεραιότητα του Ταμείου ή του ελληνικού προγράμματος».
Υπογραμμίζει ότι τα σενάρια του ΔΝΤ για ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας μόνο 1% για τα επόμενα 40 χρόνια ή για υποχώρηση της ανεργίας χαμηλότερα από το 10%, όχι πριν από το 2050, αποτελούν σενάρια που μπορεί μάλλον αφορούν την... οικονομική επιστήμη, αλλά όχι την πραγματική οικονομία.
Φροντίζει, πάντως, να εμφανιστεί αρκετά επικριτικός έναντι της ΕΕ, δηλώνοντας ότι «η αναβλητικότητα στη λήψη αποφάσεων χαρακτηρίζει την Ευρώπη υπερβολικά συχνά. Και αυτό δεν αποτελεί ελκυστικό χαρακτηριστικό ούτε της ΕΕ ούτε της ευρωζώνης».
