Η άλκη έπεσε μέσα από τον πάγο γύρω στις 11 το πρωί της Πέμπτης, περίπου 60 μέτρα από την ακτή της λίμνης Abanakee, ανακοίνωσε την Παρασκευή σε ανακοίνωσή του το Τμήμα Προστασίας Περιβάλλοντος της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.

«Δεν υπάρχει εκπαιδευτικό εγχειρίδιο για το πώς να βγάλει κανείς άλκες από τον πάγο», δήλωσε ο αστυνομικός της Περιβαλλοντικής Προστασίας, υπαστυνόμος Ρόμπερτ Χίγκινς, σε βίντεο-δήλωση που εξιστορεί το συμβάν.

Σύμφωνα με το Associated Press, ο Χίγκινς στάλθηκε στη λίμνη χάρη σε έναν περαστικό που είδε την άλκη να σπάει τον πάγο, πέφτοντας μέσα και το κατήγγειλε. Ο Χίγκινς ζήτησε ενισχύσεις και γρήγορα ήρθε ένα ζευγάρι δασοφυλάκων.

Στη Νέα Υόρκη, οι άλκες καμιά φορά λαθροθηρεύονται, ενώ μερικές πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω παράσυρσης από αυτοκίνητα, σύμφωνα με το Τμήμα Προστασίας Περιβάλλοντος της Πολιτείας της Νέας Υόρκης.

Σε όλες τις ΗΠΑ, αυτά τα γιγαντιαία ζώα αντιμετωπίζουν προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από ανθρώπους, όπως η απώλεια των ενδιαιτημάτων αλλά και η κλιματική αλλαγή που έχει οδηγήσει σε ζεστά καλοκαίρια και σε τσιμπούρια, τα οποία μπορεί να τα κάνουν να χάσουν τη γούνα τους.

Για την συγκεκριμένη όμως άλκη οι άνθρωποι ήρθαν να βοηθήσουν.

Πώς έγινε η διάσωση

Οι άλκες μπορεί να πεθάνουν από υποθερμία και δεν μπορούν να ανέβουν εύκολα στον πάγο όταν έχουν πέσει μέσα στο νερό. Οι διασώσεις από πάγο είναι επικίνδυνες, επειδή και οι ίδιοι οι διασώστες μπορεί να πέσουν μέσα.

«Καταφέραμε να χρησιμοποιήσουμε την εκπαίδευσή μας στη διάσωση για να μπορέσουμε να βγούμε στον πάγο», δήλωσε ο δασοφύλακας Έβαν Νάχορ, σε δήλωση του.

Πρώτα φόρεσαν στολές, ώστε να επιπλέουν και να παραμένουν ζεστοί αν κατέληγαν στο νερό. Στη συνέχεια χρησιμοποίησαν μια μακριά μεταλλική «μπάρα» για να ελέγξουν το πάχος του πάγου, το οποίο κυμαινόταν από περίπου 2,5 έως 10 εκατοστά. Τέλος, έφεραν σχοινιά ασφαλείας, ώστε αν κάποιος έπεφτε μέσα, οι άλλοι να μπορούσαν να τον τραβήξουν έξω.

Διέσχισαν ένα δρόμο κατά μήκος της λίμνης, ακολουθώντας το πιο παχύ μονοπάτι για να φτάσουν στην άλκη χωρίς να σπάσουν τον πάγο, και γονάτισαν πάνω σε έλκηθρα για να κατανείμουν το βάρος τους.

Οι δασοφύλακες χρησιμοποίησαν ένα αλυσοπρίονο για να κόψουν τμήματα του πάγου που συνέδεαν την περιοχή όπου η άλκη έπεσε με ένα παχύτερο τμήμα πάγου, ενώ ο Χίγκινς έσπρωχνε τα κομμάτια πάγου κάτω από το κανάλι, για να τα βγάλει από τη μέση.

Αυτό που ήλπιζαν ήταν η άλκη να κολυμπήσει στο κανάλι και να βγει έξω. Μια άλκη μπορεί να ζυγίζει περίπου 455 κιλά, οπότε δεν υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μπορέσουν να την τραβήξουν έξω με ασφάλεια.

Η άλκη δεν κολύμπησε προς τον παχύ πάγο, οπότε προσπάθησαν να την οδηγήσουν προς το κανάλι που είχαν ανοίξει. Η ίδια όμως δεν πτοήθηκε από τους υπαλλήλους ή τα μεγάλα μεταλλικά μπαστούνια τους αλλά από τα έλκηθρά τους.

«Για κάποιον λόγο τα φοβήθηκε. Έτσι, μόλις βρεθήκαμε πίσω της, μπορέσαμε να την κατευθύνουμε», δήλωσε ο Ματ Σάβαρι, δασοφύλακας.

Η γιγαντιαία άλκη σύρθηκε μέσα στον πάγο, αλλά το κρύο και το συνεχές περπάτημα μέσα στο νερό την είχε κουράσει. Η διάσωση διήρκησε περίπου 2 ώρες.

«Ήταν πραγματικά κουρασμένη. Εγώ έτρεμα. Δεν της είχε απομείνει πολλή ενέργεια», δήλωσε ο Χίγκινς. «Δεν ξέραμε αν θα μπορούσε να σηκωθεί ή όχι».

Μετά από 15 λεπτά, όμως κατάφερε να σηκωθεί.

«Ήταν απλά ένα εκπληκτικό θέαμα να βλέπουμε αυτή την τεράστια άλκη να σηκώνεται ακριβώς μπροστά μας», είπε.