Του Μάνου Χατζηγιάννη
Ζαλισμένοι ακόμη από το μεθύσι της φαντασμαγορικής εισόδου του νέου έτους, όπως και κάθε νέου έτους που υπόσχεται όσα δεν μπορεί να κάνει πράξη, είναι μια καλή ώρα να κάνουμε την αυτοκριτική μας.
Γιατί μόνο ζαλισμένος μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο, ειδάλλως θα πνιγείς στην αληθοφάνεια και την λογικοκρισία.
Ζούμε σε μια εποχή ιδεολογικού φανατισμού, σε καταστάσεις που αρχίζουν σαν μια κακή ιδέα, σε αυτές γατζωνόμαστε για να επιτευχθεί ο στόχος, και καταλήγουμε ως σοβαρή απειλή για την ελευθερία την δική μας και των γύρω μας…
Είναι επειδή οι άνθρωποι ερωτεύονται τις δικές τους ετεροδοξίες και οι αντιδράσεις διπλασιάζονται όταν οι λανθασμένες ιδέες τους δέχονται επίθεση. Εκεί περιχαρακώνονται πίσω από την κακοτροπία. Η ιδεολογία αρχίζει να αντικαθιστά την πραγματικότητα και η εστίασή της γίνεται όλο και περισσότερο παραμορφωμένη. Μόλις αυτή η ιδεολογία εντυπωθεί βαθιά στο μυαλό, κατακτά τον έλεγχο όλων των αντιλήψεων.
Κι εκεί χάνουμε το παιχνίδι…
Κάθε μέρα όμως είναι διαφορετική. Κάθε πετάρισμα στα βλέφαρά μας αποδεικνύει πως ζούμε ακόμη και η ζωή είναι στιγμές.
Ο πρώην ναύαρχος του Ναυτικού των ΗΠΑ William H. McRaven κατακτά την ημέρα του με αυτό το μικρό έργο το πρωί και μας εκμυστηρεύεται τον τρόπο. Ας τον ακούσουμε και ας σώσουμε το 2019 οτιδήποτε αν σώζεται από την μιζέρια μας….
