Είναι γεγονός ότι η επικράτηση των τουρκόφιλων Τζιχαντιστών στη Συρία, έχει προκαλέσει ευρείες ανακατατάξεις μεταξύ των μέχρι χθές "συμμάχων" χωρών.
Η πτώση του Άσαντ δημιουργεί νέες συμμαχίες αλλά και εχθρούς
Έτσι από εκεί που Ρωσία και Ιράν ήταν μαζί με την Τουρκία "εγγυήτριες " χώρες για τη Συρία με τη συμφωνία με της Αστάνα, μετά το τουρκικό πρώπλατο χτύπημα-προδοσία- πράγμα σύνηθες για τους Τούρκους- επαναπροσδιορίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις.,
Το παραπάνω θα πρέπει να αποτελέσει μάθημα για την Ελλάδα, η οποία επιχειρεί με τον διάλογο να έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ της, αν και κατά πόσο αυτή θα γίνει σεβαστή από τον Ερντογάν.
Η μεν Ρωσία δεν έχει αντιδράσει ακόμη κατά των Τούρκων κυρίως λόγω του πολέμου στην Ουκρανία που βρίσκεται σε εξέλιξη, οι δε Ιρανοί έφθασαν στο σημείο να αναγγέλουν ότι είναι διατεθιμένοι να κάνουν στροφή 180 μοιρών στην εξωτερική τους πολιτική και να συμμαχήσουν με τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας στρατιωτικά τους Κούρδους της Συρίας (SDF) τους οποίους στηρίζει και το Ισραήλ!
Από την πλευρά του ο Νετανιάχου, πάνω που κατόρθωσε να εξαφανίσει την Χαμάς και να αποδυναμώσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τη Χεζμπολάχ, προετοιμαζόμενος στη συνέχεια να χτυπήσει μαζί με τον Τράμπ τις πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν, έρχεται αντιμέτωπος τώρα με έναν ακόμη χειρότερο εχθρό, που απειλεί ανοιχτά το κράτος του ακόμη και με κατάληψη της Ιερουσαλήμ, την Τουρκία, η οποία δηλώνει ότι σκοπεύει να εξοπλίσει με δικά της οπλικά συστήματα τους Τζιχαντιστές της στη Συρία.
Η τουρκική απειλή κατά του Ισραήλ είναι μεγαλύτερη από αυτή του Ιράν
Η τουρκική απειλή κατά του κράτους του Ισραήλ είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή του Ιράν, αφού η Τουρκία διαποτισμένη από τον νεοθωμανισμό του Ερντογάν, επιθυμεί να καταστεί ηγέτιδα δύναμη των απανταχού μουσουλμάνων, συσπειρώνοντας τα πολλά σουνιτικά κράτη της Μ.Ανατολής, κατά του Ισραήλ.
Εκτός αυτού η Τουρκία είναι ήδη ηγέτιδα χώρα στον "Οργανισμό Τουρκικών χωρών" της Υπερκαυκασίας, διατηρώντας αδελφικές σχέσεις με το Αζερμπαϊτζάν- ένα Έθνος δύο κράτη- σύμφωνα με τον Ερντογάν, άκρως φιλικές σχέσεις με το Πακιστάν και τη Σομαλία, τον στρατό της οποίας εξοπλίζει και εκπαιδεύει.
Από αυτές τις χώρες ο Ερντογάν είναι γνωστό ότι στρατολογεί μισθοφόρους για την τουρκική μισθοφορική οργάνωση της SADAT, τους οποίους σε περίπτωση στρατιωτικής αναμέτρησης με το Ισραήλ, θα βάλει μπροστά.
Τέλος είναι γνωστό ότι η Τουρκία έχει πίσω της ως οικονομικό σπόνσορα το Κατάρ με τα πετροδολάριά του, ενώ ο Ερντογάν στηρίζει την "μουσουλμανική αδελφότητα", η οποία αμφισβητεί τις υπάρχουσες κυβερνήσεις σε Αραβικές χώρες της περιοχής, όπως αυτή του Αιγύπτιου Προέδρου Σίσι.
Οι Αζέροι επιτρέπουν στην Τουρκία να αντιγράφει Ισραηλινά όπλα
Κατόπιν αυτών φαίνεται ότι οι Ισραηλινοί σκέφτονται να αναθεωρήσουν τη στάση τους σε σχέση με το Αζερμπαϊτζάν, ειδικότερα μετά την αποκάλυψη Ισραηλινούς ειδικού που αναφέρει στο X:
"Είναι κάτι που έλεγα σε όλη τη διαδρομή. Το Αζερμπαϊτζάν επιτρέπει στην Τουρκία να αντιγράψει τα όπλα μας.
Αυτή η σχέση δεν ωφελεί το Ισραήλ."
<blockquote class="twitter-tweet"><p lang="en" dir="ltr">It something i was saying all the way. Azerbaijan is allowing Turkey to copy our weapons. <br>This relationship doesn’t benefit Israel. <a href="https://t.co/TyynVU9f75">https://t.co/TyynVU9f75</a></p>— Dana Levi דנה🇮🇱🇺🇸 (@Danale) <a href="https://twitter.com/Danale/status/1873797773197230099?ref_src=twsrc%5Etfw">December 30, 2024</a></blockquote> <script async src="https://platform.twitter.com/widgets.js" charset="utf-8"></script>
Ειδικότερα για την σχέση Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν αναφέρεται σε άρθρο του , επισημαίνοντας, ότι η συμμαχία του Ισραήλ με το Αζερμπαϊτζάν είναι μια φαουστιανή συμφωνία που πρέπει να επανεξετάσουμε, τονίζοντας ότι περισσότεροι από 120.000 Αρμένιοι εκτοπίστηκαν βίαια από τα εδάφη των προγόνων τους μέσα σε λίγες μέρες (από το Ναγκόρνο Καραμπάχ), με αναφορές αμάχων να παρενοχλούνται, να λιμοκτονούν και να εκφοβίζονται να φύγουν.
Από την άλλη αναγνωρίζεται ότι η στρατηγική συμμαχία μεταξύ του Ισραήλ και του Αζερμπαϊτζάν εξυπηρετεί αναμφίβολα ορισμένα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα – ιδίως το πετρέλαιο και την εγγύτητα με το Ιράν. Ωστόσο, ο παιάνας στο Αζερμπαϊτζάν ως πρότυπο αρετής απαιτεί μια πιο προσεκτική εξέταση. Η πραγματικότητα απέχει πολύ από την αλήθεια.
Το καθεστώς Αλίγιεφ είναι απολυταρχικό χωρίς σεβασμό στην ελευθερία λόγου
Κάτω από τη σιδερένια διακυβέρνηση του Προέδρου Ιλχάμ Αλίγιεφ, το Αζερμπαϊτζάν είναι ένα από τα πιο δεσποτικά καθεστώτα στον κόσμο.
Το Freedom House, ένας αξιοσέβαστος οργανισμός παρακολούθησης, δίνει στο Αζερμπαϊτζάν μια αβυσσαλέα βαθμολογία 9 στα 100 στην κατάταξή του Freedom in the World, τοποθετώντας το σταθερά στην κατηγορία «μη ελεύθερο».
Οι εκλογές στο Αζερμπαϊτζάν είναι φάρσες, με τον Αλίγιεφ να εξασφαλίζει συνήθως πάνω από το 80% των ψήφων σε αναμετρήσεις που στερούνται ούτε καν ένα επίχρισμα νομιμότητας. Η διαφωνία συνθλίβεται με βάναυση αποτελεσματικότητα.
Δημοσιογράφοι, στελέχη της αντιπολίτευσης και ακτιβιστές φυλακίζονται τακτικά και ο έλεγχος του κράτους στα μέσα ενημέρωσης και την κοινωνία των πολιτών είναι σχεδόν ολοκληρωτικός.
Το άρθρο του Kedar παρακάμπτει τις πρόσφατες ενέργειες του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, όπου εκτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες περιπτώσεις εθνοκάθαρσης στην πρόσφατη ιστορία.
Ο βίαιος εκτοπισμός των Αρμενίων από το Ναγκόρνο Καραμπάχ
Περισσότεροι από 120.000 Αρμένιοι εκτοπίστηκαν βίαια από τα εδάφη των προγόνων τους μέσα σε λίγες μέρες, ως αποκορύφωμα μιας συστηματικής εκστρατείας των Αζέρων για τη διαγραφή της αρμενικής παρουσίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μια περιοχή που κατοικούν εδώ και χιλιετίες.
Ακόμη και μετά την απέλαση, η επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στην αρμενική πολιτιστική κληρονομιά συνεχίζεται αμείωτη. Αναφορές από οργανισμούς όπως η Human Rights Watch και η UNESCO περιγράφουν λεπτομερώς την καταστροφή αρμενικών εκκλησιών, μοναστηριών και νεκροταφείων – μια θρασύτατη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία και να διακοπεί η σύνδεση μεταξύ της γης και των αρχικών κατοίκων της.
Αυτές οι ενέργειες συνιστούν πολιτιστική γενοκτονία και αποτελούν μέρος της ευρύτερης πολιτικής του Αλίγιεφ να αρνηθεί την ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά της Αρμενίας στην περιοχή, ενώ το καθεστώς του θέλει να πάρει τώρα έδαφος από την Αρμενία, κάτι και θα μπορούσε σύντομα να ξαναρχίσει τον πόλεμο.
Η συμμαχία Ισραήλ-Αζερμπαϊτζάν
Η συμμαχία μεταξύ Ισραήλ και Αζερμπαϊτζάν δικαιολογείται συχνά με το επιχείρημα ότι το Αζερμπαϊτζάν προμηθεύει το Ισραήλ με σημαντικό μέρος των αναγκών του σε πετρέλαιο, του παρέχει μια στρατηγική βάση κοντά στο Ιράν και δείχνει ανοχή στην εβραϊκή κοινότητα της χώρας.
Σε αντάλλαγμα, το Ισραήλ πουλά προηγμένα όπλα στο Αζερμπαϊτζάν, συμπεριλαμβανομένων drones και πυραύλων που έχουν αναπτυχθεί βάναυσα και θανατηφόρα κατά της Αρμενίας.
Ωστόσο η στρατιωτική υποστήριξη του Ισραήλ προς τους Αζέρους, το έχει καταστήσει συνένοχο σε μια τυραννική εξουσία και μια ανθρωπιστική καταστροφή στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Ισραήλ συμμαχεί με δυσάρεστα καθεστώτα για στρατηγικό κέρδος.
Από το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής έως τις διάφορες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, το Ισραήλ έχει μια ιστορία να εμπλέκεται σε ηθικά αμφισβητούμενες συνεργασίες. Αυτές οι συμμαχίες έχουν συχνά εκλογικευθεί ως απαραίτητες για την επιβίωση σε έναν εχθρικό κόσμο.
Ωστόσο, η ιστορία δείχνει ότι τέτοιες διαπραγματεύσεις έχουν μακροπρόθεσμο κόστος για την ηθική υπόσταση και τη διεθνή φήμη του Ισραήλ.
Ναι, το Αζερμπαϊτζάν έχει μικρό και σχετικά καλά μεταχειρισμένο εβραϊκό πληθυσμό και οι σχέσεις του με το Ισραήλ είναι θερμές. Αλλά η τακτική ανοχή για μια μειονότητα δεν δικαιολογεί τη στρατηγική καταπίεση των άλλων. Το να χαιρετίζεις το Αζερμπαϊτζάν ως πρότυπο συνύπαρξης, ενώ αγνοεί τη δίωξη των Αρμενίων και την καταστολή της εγχώρια
Υπόψιν ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταδίκασε το Αζερμπαϊτζάν για τις ενέργειές του στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ και Αμερικανοί γερουσιαστές ζήτησαν κυρώσεις κατά του καθεστώτος Αλίεφ.
Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι το Ισραήλ θα επαναξιολογήσει τη στάση του έναντι του Αζερμπαϊτζάν, ειδικότερα λόγω της αδελφικής σχέσης αυτού με την Τουρκία, η οποία απειλεί ανοιχτά το Εβραϊκό κράτος, αλλά και της επισήμανσης ότι Ισραηλινά οπλικά συστήματα που δίνονται στους Αζέρους, καταλήγουν σε τουρκικά χέρια που τα αντιγράφουν, παράγοντας στη συνέχεια, τάχα γηγενή τουρκικά οπλικά συστήματα .
