Το τέλος του ελληνικού εμφυλίου πολέμου είχε ως αποτέλεσμα χιλιάδες εξαθλιωμένοι Έλληνες να εγκαταλείψουν την ύπαιθρο και να μετακομίσουν στην Αθήνα.
Αυτό επέφερε σημαντική πίεση στις διαθέσιμες κατοικίες στην πόλη, γεγονός που οδήγησε σε βιαστική ανάπτυξη. Πολλά από αυτά τα έργα ήταν αξιοθέατα ή είχαν συνεχή προβλήματα, ωστόσο, ένα κτίριο σε σχήμα μακρόστενου τόξου στους πρόποδες του λόφου Φιλοπάππου ήταν μια από τις ιστορίες επιτυχίας.
Το 1960, το ελληνικό Υπουργείο Δημοσίων Έργων προσέλαβε την Έλλη Βασιλικιώτη για να σχεδιάσει ένα έργο κοινωνικής κατοικίας στη νότια πλαγιά του λόφου Φιλοπάππου. Η Βασιλικιώτη σχεδίασε ένα μινιμαλιστικό, αλλά επιβλητικό τετραώροφο κτίριο στον περιφερειακό δρόμο του λόφου.
Το πασίγνωστο κτίριο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας που ήταν ένα κολαστήριο βασανισμών
Το εμβληματικό κτίριο που φιλοξένησε την ελπίδα μιας ολόκληρης γενιάς
Το κτίριο τοποθετήθηκε μεταξύ των οδών Απολλωνίου και Σωσικλέους και σχεδιάστηκε σε σχήμα μακρόστενου τόξου, αποτελούμενο από 55 διαμερίσματα και οκτώ καταστήματα σε τέσσερις ορόφους.
Όπως αναφέρει το atlasobscura.com, κάθε διαμέρισμα είχε ξεχωριστή είσοδο κατά μήκος των διαδρόμων της πρόσοψης. Τα μοναδικά χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν έναν επιμελημένο από τους ενοικιαστές κήπο στο ισόγειο, μια πεζογέφυρα στο δεύτερο επίπεδο που συνδέει το κτίριο με την οδό Σωσικλέους και μια μεγάλη κοινή ταράτσα που έχει θέα στη θάλασσα στο ανώτερο επίπεδο.
Ο σχεδιασμός εγκρίθηκε για δύο φάσεις, με την κατασκευή να αρχίζει το 1962 και να ολοκληρώνεται το 1967. Οι κάτοικοι και οι ιδιοκτήτες επιχειρήσεων μετακόμισαν σύντομα και το κτίριο έγινε παράδειγμα επιτυχημένης αθηναϊκής δημόσιας κατοικίας.
Το κτίριο, καθώς και η περιοχή, έγιναν γνωστά ως «Ασύρματος», μια αναφορά στην κεραία εκπομπής που βρισκόταν στην κοντινή Σχολή Πολέμου Ναυτικού και στο Σύνταγμα Τηλεγραφητών.
Αν και μετράει 55 έτη ζωής, το κτίριο του Ασύρματου συνεχίζει να εξυπηρετεί τον αρχικό του σκοπό, λειτουργώντας σήμερα ως εργατικές κατοικίες.
