Η πρωθυπουργία Τσίπρα δεν πρόκειται να μείνει στη μνήμη των Ελλήνων ως η εποχή που ξαναζωντάνεψε η ελληνική οικονομία. Και οι αριστεροί, στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη, θα τον θυμούνται ως προδότη, ο οποίος, αντί να πραγματοποιήσει την υπόσχεση που τον έφερε στην εξουσία, εφάρμοσε πολιτικές λιτότητας, υπονομεύοντας με τον τρόπο αυτό τις πιθανότητες επιτυχίας των ανά τον κόσμο κομμάτων της Αριστεράς, κάνοντάς τα όχι μόνο να μη φαίνονται σοβαρά αλλά και να φαίνονται ανίκανα να κάνουν πράξουν τα πιστεύω τους. Η αντίληψη αυτή πλήττει σοβαρά τις πιθανότητες επανεκλογής του και μειώνει το γεγονός ότι κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα από τη σχεδόν κωματώδη κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει.
Τα παραπάνω αναφέρει ο αρθρογράφος Leonid Bershidsky στο Bloomberg, αναλύοντας την πολιτική πορεία του Έλληνα πρωθυπουργού, Αλέξη Τσίπρα, το τελευταίο διάστημα.
Αναφέρει επίσης ότι τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας θα κληθούν να λύσουν οι πιο καταρτισμένοι σε θέματα οικονομίας και πιο ικανοί άνθρωποι που θα τον διαδεχθούν, χρησιμοποιώντας τις ίδιες μεθόδους που χρησιμοποίησαν και οι κεντρώες κυβερνήσεις στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία.
Καταλήγει, παρ’ όλα αυτά, ότι το πολιτικό ταλέντο του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο «ακονίστηκε» μέσα από τις μάχες που έδωσε, μάχες σκληρότερες από εκείνες που έχουν κληθεί να δώσουν οι περισσότεροι ηγέτες δυτικών κρατών στη σύγχρονη Ιστορία, θα μπορούσε κάλλιστα να τον αναδείξει σε ιστορική προσωπικότητα. Αλλά αυτό θα κριθεί από το αν θα περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών. Μια συμφωνίας που, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, βάζει τέλος σε μια από τις δυσκολότερες διενέξεις που έχουν υπάρξει από την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων και καθιστά πιθανή την ενσωμάτωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ολόκληρης της περιοχής των δυτικών Βαλκανίων κάποια στιγμή στο μέλλον.
Επίσης, η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να γίνει ένα σημαντικό περιφερειακό κέντρο, ευρισκόμενη δίπλα σε ασθενέστερες οικονομικά και θεσμικά χώρες όπου μπορεί να ασκεί επιρροή. Επιπλέον, ως χριστιανορθόδοξη χώρα που μοιράζεται τις αξίες της ΕΕ, η Ελλάδα μπορεί να λειτουργήσει ως αντίβαρο στη ρωσική επιρροή στα Βαλκάνια.
Τέλος, η χώρα θα αποκτήσει μεγαλύτερη σημασία και εντός της ΕΕ και ίσως να ανακτήσει μεγαλύτερο μέρος της εθνικής κυριαρχίας που έχασε όταν βρέθηκε στην ανάγκη να ζητήσει στήριξη από το εξωτερικό.
