Οι έρημοι της αυτόνομης περιοχής Xinjiang Uyghur της Κίνας αποκάλυψαν ένα ιστορικό αίνιγμα μέσω της ανακάλυψης εκατοντάδων ανθρώπινων μουμιών, αμφισβητώντας τους συμβατικούς συσχετισμούς της μουμιοποίησης αποκλειστικά με την Αρχαία Αίγυπτο. Σε αντίθεση με τις αναμενόμενες ανακαλύψεις σε άνυδρες περιοχές που συχνά αποκαλύπτουν κατάλοιπα στενά συνδεδεμένα με την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό, αυτές οι μούμιες, που χρονολογούνται από το 2.000 π.Χ. έως το 200 μ.Χ., παρουσίαζαν «δυτικά» χαρακτηριστικά και φορούσαν πολύχρωμα μάλλινα ρούχα, αποκλίνοντας αισθητά από τα περιφερειακά χαρακτηριστικά της Xinjiang.
Οι μούμιες αυτές αποτέλεσαν έναν ενδιαφέροντα γρίφο για τους αρχαιολόγους και τους ιστορικούς, ιδίως λόγω των φέρετρων τους σε σχήμα βάρκας, ντυμένων με δέρματα αγελάδας, και των ενδείξεων ενός αγροτικού πολιτισμού, όπως υποδεικνύεται από την παρουσία βοοειδών, προβάτων, κατσικιών και διαφόρων προϊόντων διατροφής, όπως σιτάρι, κριθάρι και τυρί. Αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός πολιτιστικών και φυσικών χαρακτηριστικών προκάλεσε συζητήσεις σχετικά με την προέλευσή τους και την έκταση των αλληλοεπιδράσεων τους με άλλες περιοχές.
Σε μια πρωτοποριακή μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature, οι ερευνητές έκαναν σημαντικά βήματα προς τη διαλεύκανση αυτού του μυστηρίου αναλύοντας γενετικά δεδομένα από 13 από τις πρώτες γνωστές μούμιες, που χρονολογούνται από το 2.100 έως το 1.700 π.Χ.. Τα ευρήματα της μελέτης προσφέρουν μια εκπληκτική αποκάλυψη: τα άτομα αυτά ήταν άμεσοι απόγονοι των Αρχαίων Βορειο Ευρασιατικών, μιας ομάδας κυνηγών-τροφοσυλλεκτών που κάποτε περιπλανιόταν στη βόρεια ευρασιατική στέπα και τη Σιβηρία. Αυτή η ομάδα, η οποία εξαφανίστηκε πριν από περίπου 10.000 χρόνια, ήταν προηγουμένως ευρέως διαδεδομένη σε ολόκληρη την περιοχή και η γενετική τους κληρονομιά συνεχίζει να υφίσταται σε ορισμένους ιθαγενείς πληθυσμούς στη Σιβηρία και την Αμερική σήμερα.
Η γενετική ανάλυση καταρρίπτει αποτελεσματικά προηγούμενες θεωρίες που υπέθεταν ότι οι μούμιες αυτές μπορεί να ήταν βοσκοί από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας της νότιας Ρωσίας ή πρώιμοι αγρότες από το Ιρανικό οροπέδιο. Αντ' αυτού, υποστηρίζει ότι οι μούμιες της λεκάνης Tarim είχαν σαφή τοπική καταγωγή και ήταν μέρος της περιοχής για μεγάλο χρονικό διάστημα,αναφέρει το gazzetta.gr.
Η ανακάλυψη και η επακόλουθη έρευνα στις μούμιες όχι μόνο εμπλουτίζουν τις γνώσεις μας για τους αρχαίους ευρασιατικούς λαούς, αλλά και αποδεικνύουν τη δύναμη της σύγχρονης γενετικής ανάλυσης στη σύνθεση του μωσαϊκού της ανθρώπινης ιστορίας.
